Telo's story.
บทเรียนของการหกล้ม มันไม่ได้สอนเราว่า 'ต้องทำแผลยังไง' แต่มันสอนเราว่า 'ต้องเดินยังไงถึงจะไม่หกล้มอีก'
แล้วผมควรทำยังไงดี ถึงจะไม่ต้องล้มเป็นครั้งที่สอง !!
"นี่นาย! ตื่นได้แล้ว จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหนห๊ะ!!!!! "
เสียงแหลมๆของใครบางคนดังขึ้นข้างหูพร้อมกับหมอนที่ฟาดมาบนตัวผมไม่ยั้ง โอ้ยย!!ใครว่ะ
"ขออีก5นาทีนะ "
ผมว่าทั้งๆที่ยังหลับตาอยู่ กำลังฝันดีอยู่เลย!
"ไม่ได้!!!! ตื่นขึ้นมาเดี๋ยวนี้นะเทลโอ "
มือเล็กๆกระหน่ำทุบตีผมไม่ยั้ง เห้ย!ฟังภาษาคนไม่รู้เรื่องรึไง หรือต้องให้พูดภาษามนุษย์ต่างดาวห๊ะ!!
"หยุดสักทีได้มั้ย มันเจ็บนะเว้ย!!"
ผมรีบลุกขึ้นด้วยความรำคาญใช้มือรวบมือเล็กๆนั้นด้วยมือข้างเดียวแล้วฉุดยัยบ้าซาดิสซ์นั่นเข้าหาตัวลมหายใจอุ่นเปารดหน้าของผมด้วยระยะห่างไม่ถึงคืบ ผมกระพริบตาปริบๆไล่ความง่วงออกไปเพ่งมองใบหน้าเล็กที่ถูกย้อมเป็นสีแดง
"ส..สายขิม !! "
"ใช่!ฉันเองไม่ใช่อันนาของนายหรอก ทีนี้จะปล่อยได้รึยัง "
เธอตวาดด้วยความโกรธจัด ผมรีบปล่อยมือออก แล้วล้มตัวลงนอนต่อ
"เธอเข้ามาในห้องฉันทำไมเนี่ย "
ผมถาม เปลือกตาปิดลงอีกครั้ง
ก็คนมันง่วงหนิ"ไอ้บ้า!! แหกตาดูให้ดีสิว่านี่มันห้องใครกันแน่ "
สายขิมขึ้นเสียงอย่างเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ผมลืมตาอีกครั้ง กวาดสายตาไปรอบๆ หมีบราวน์ตัวใหญ่ยักษ์ อ่อ!ก็น่ารักดีนะ ไหนจะโคนี่กับมูนตรงหัวเตียงนั่นอีกล่ะ นึกว่าอยู่ในห้องไลน์ !! เดี๋ยว..!! ห้องไลน์หรอ เอ้ยย!!นี่มันไม่ใช่ห้องผม ห้องผมต้องมีเทนมะกับจินโดเท่านั่น แต่แล้วไงใครสนล่ะ ^_^
BẠN ĐANG ĐỌC
[ Love Story III ] หลุมรักอำพราง พิฆาตใจนายกะล่อน
Ngẫu nhiênฉัน(สายขิม)ตกที่นั่งลำบาก ถูกดึงเข้าไปพัวพัล ในสมรภูมิรักหลายเศร้า เพราะเขา(เทลโอ) ที่มีฐานะเป็นนายจ้างชั่วคราว ใช้ฉันเป็นเครื่องมือทำลาย ความรักของคนอื่น เรื่องราววุ่นว่ายจึงเกิดขึ้นเพราะทุกคนดันตกหลุมพรางที่เขาสร้างไว้ รวมทั้งฉันที่เผลอใจ หลงรักน...