[ Love Story III ] หลุมรักอำพราง พิฆาตใจนายกะล่อน

ตอนที่17.. มิตรภาพที่หวนกลับ

" ที่1ของใคร (VT.เวนเทียร์) "

"เวนเทียร์สู้เขามั้ย (สู้.....!!!)"

"แล้วสู้ไหวรึป่าว?? (ไหววววว!!)"

"ถ้าไหวไหนขอเสียงกองเชียร์หน่อยเร็วววววว "

กรี้ดดดดด!!! กรี้ดดดดดดดด!!!

บลายธ์ในชุดนักกีฬายืนกดมือถือโทรหาใครบางคนอย่างตึงเครียด!!

"เฮ้!! รับสิ ๆๆ "

ทำไมไม่รับว่ะ!! หรือว่าไปจีบคนขายดอกไม้อยู่ =__=

เธอคิดแล้วทันใดนั้นเสียงปลายสายก็ดังขึ้น

(ฮัลโหล)

"อยู่ไหนของนายเนี่ย รีบมาเร็วเข้า ฉันจะแข่งแล้ว "

(รถติด!!)

"เดินมา!!"

(จะบ้าหรอ แล้วจะให้ฉันเอารถไปจอดที่ไหนไม่ทราบห๊ะ!)

ปลายสายตวาดเสียงสูงกับความเอาแต่ใจของเธอ บลายธ์ชักสีหน้าหงุดหงิด จิกเสียงแหลมกลับไป

"ชิส์ !! ไม่รู้แหละ ภายใน30นาที นายต้องมาถึงที่นี่รู้ไว้ด้วย "

(อะไรนะ ตรู้ดดดๆๆๆๆ )

เธอกดตัดสายอย่างไม่สนใจ ไหนว่าเก่งนักเก่งหนาไง ก็หาวิธีเอาเองสิ

"ไง "

"เรียบร้อย ว่าแต่นายเถอะพร้อมป่ะ!!"

เธอว่าชำเลืองมองคนข้างๆ ผู้ชายผมแดงเพลิงที่ยืนหน้าซีดเผือกตัวสั่นเหมือนคนเป็นไข้คลายจะเป็นลม

เห้ยยย!!จะไหวไหมเนี่ย

"นายตัดสินใจแล้วนะซีนอน ซื่อสัตย์กับใจตัวเองหน่อยสิ "

"แต่ถ้าเธอไม่...!!"

"เธอรับแน่ ถ้านายกล้าพอ "

.
.

Saikhim's story.

ว้าว!! ในที่สุด...วันนี้ก็มาถึง ^_^
ฉันตื่นเต้นจนอยากจะวิ่งโล่รอบสนามเลยล่ะ

ฉันยกมือขึ้นทาบอก กวาดสายตามองรอบๆอัฒจันทน์ งานถูกจัดขึ้นอย่างยิ่งใหญ่ภายในเวนเทียร์เจ้าภาพของปีนี้ เสียงกรี้ดดังสนั่นจาก ชะนี อีแอบ และเก้งกวางทั้งหลายแหล ไม่ว่าจะเป็นต่างโรงเรียนหรือโรงเรียนเดียวกันก็ตาม ซึ่งต่างส่งเสียงประชัดข่มขวัญฝ่ายตรงข้าม แม้กระทั่งย้ายข้างมาเชียร์โรงเรียนของคนอื่นก็ยังมี