[ Love Story III ] หลุมรักอำพราง พิฆาตใจนายกะล่อน

ตอนที่27.. you're the only one in my heart.

Saikhim's story.♡

รัก.....!!!! คำเดียวคำนี้!!
ได้ยินรึป่าว π_π

"ถึงแล้วหนู !!"

"ขอบคุณค่ะ นี่ค่ะลุง "

ฉันยื่นเงินให้ลุงแท็คซี่ หอบร่างบางๆที่ราวกับแค่ลมพัดก็จะปลิวตามลมเข้ามายังที่หมาย

ที่ที่ไม่คิด..ว่าฉันจะกลับมาอีก!!

"เอ้าคุณหนู! กลับมาแล้วหรอครับ ลุงนึกว่า...."

"หนูลาออกแล้วค่ะ แค่มาเก็บของเท่านั้น ขอตัวก่อนนะคะ ไว้เดี๋ยวหนูจะลงมาลาอีกที "

ฉันตอบลุงสเตฟานรวดเดียวจบก่อนจะเดินเข้าไปด้านใน ไขข้อสงสัยกระจ่างแจ้งจนลุงแกอ้าปากกว้างเลยทีเดียว

"เอ้าสายขิม!! นี่เธอหายไปไหนมาหลายวันเนี่ย ฉันก็นึกว่าเธอ.."

"ลาออกแล้วละ มาเก็บของ"

คำถามซ้ำๆก็ต้องตอบด้วยประโยคเดิมๆเหมือนจะบอกตัวเองย้ำๆว่าทนเจ็บช้ำอยู่ได้ไงตั้งนาน

ถ้าหากตอนนี้ฉันยังไม่ลาออก ก็เหลืออีกแค่2วันเท่านั้นก็ครบกำหนดแล้ว ซึ่งฉันไม่ได้เสียดายเลยแม้แต่น้อย ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันคงจะทำเหมือนเดิม

"ลาออกแล้วหรอ มิน่าละ "

เสียงทิชาเบาหวิว เขาคงไม่ได้บอกเรื่องของฉันกับใครเลยสินะ ไม่สิ!เขาไม่เคยสนใจใยดีฉันต่างหาก ขำตัวเองสิ้นดี!!

"ไปก่อนนะทิชา "

"ให้ฉันช่วยเก็บมั้ย "

"ขอบใจแต่ไม่ไร ฉันทำเองได้ไม่ต้องห่วง "

ทิชายักไหล่ ก่อนจะยิ้มให้อย่างเข้าใจ ฉันเดินขึ้นไปยังห้องเดิมที่เคยอยู่ ไม่รู้ทำไมสายตาเจ้ากรรมมันถึงไม่รักดี เผลอเหม่อลอยมองไปยังห้องข้างโดยอัตโนมัติ เจ้าของห้องเขาอยู่ด้านในรึป่าว เขาทำอะไรอยู่?? หลับอยู่รึป่าวนะ

หึ!!!

"แกบ้าไปแล้วสายขิม บ้ามากๆๆ"

ฉันรำพึง พลางหัวเราะเยาะตัวเอง
ให้ตายสิผับผ่า ฉันเริ่มรู้ข้อดีของการสมองเสื่อมแล้วล่ะ ฉันคิดหันหลังพิงประตูเอาหัวโครกไปที่ประตูแรงๆให้หายเพ้อเจ้อ