[ Love Story III ] หลุมรักอำพราง พิฆาตใจนายกะล่อน

...บทส่งท้าย...

3 วันผ่านไป .......
ไม่มีวันไหนที่ฉันจะนอนหลับเลย ฉันกลับมาใช้ชีวิตปกติตอนปิดเทอมที่คฤหานส์วรากรณ์ กลับมาคุ้นชินกับบรรยากาศเก่าๆ เสียงนินทา เสียงซุบซิบ สารพัดการสาปแช่ง ใส่ร้าย สาดโคลนของเหล่าคนใช้ ถ้าเป็นเมื่อก่อนฉันคงจะนั่งคิดนอนคิดกับเสียงนินทาพวกนั้นทั้งคืน แต่ตอนนี้คงไม่ ฉันมีเรื่องอื่นให้คิดเยอะกว่านั้น

ไอ้คนบ้า!! พูดให้คิด..แล้วหายหัวไปเฉยเลย ชิส์! แล้วทำไมฉันต้องคิดด้วยล่ะเนี่ย ก็ฉันเป็นฝ่ายปฏิเสธเขาเองหนิ เขาไม่มาวุ่นวายก็ดีอยู่แล้ว...หรอ!!

พรึบ!!

จู่ๆชุดเดรสสีชมพูหวานก็ถูกทิ้งลงมากองตรงหน้าฉัน ฉันเงยหน้าขึ้นมองสาวใช้สามคน แล้วถอนหายใจนิดหน่อยอย่างเอือมระอา

"มีอะไรหรอ แจ๋ว แจน จอย "

"ก็ไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ คุณหนูกาฝาก!! อันนี้คุณท่านให้เอามาให้ เห็นว่าเย็นนี้จะมีแขกมา แต่คุณหนูคงไม่ต้องใช้แล้วหรอกมั้ง "

สิ้นเสียง ชุดเดรสสีชมพูหวานตรงหน้าก็ถูกกรีดด้วยคัตเตอร์เป็นชิ้นเล็กๆต่อหน้าต่อตาฉัน นี่!เกลียดกันถึงขนาดนี้เลยหรอ

ฉันได้แต่นั่งมองเศษร่วงลงพื้นอย่างปลงๆ เอาที่สบายใจเลยแล้วกัน อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ

"หวังว่าคุณหนูคงรู้ตัวเองนะคะว่าอยู่ในฐานะอะไร อย่าได้บังอาจไปเทียบรัสมีของคุณหนูปี่แก้ว "

"ที่ของคุณหนูนอกคอกอย่างคุณ มันหลังครัวโน่น หวังว่าคงเข้าใจนะคะ "

เสียงหัวเราะดังขึ้นก่อนจะหายไปพร้อมกับร่างสามสาวใช้

มันไม่ใช่ครั้งแรกและฉันก็ชินแล้วละ บางทีที่ของฉันจริงๆอาจจะเป็นหลังครัวอย่างที่สามคนนั้นบอกจริงๆก็ได้

___________________

ดวงอาทิตย์ใกล้ลาลับขอบฟ้า เสียงนกกาดังเจี๊ยวจ๊าวพากันบินกลับรัง ก่อนที่แสงแห่งรัตติกาลจะมาเยือน