ÖZEL GÜÇLER AKADEMİSİ

4.Bölüm

Kafamı dağıtmak adına odadan çıkıp salona geçtim. Herkes oradaydı ve gülerek konuşuyorlardı. Tabi ben yeni ortamlara o kadar çabuk giremeyen ama insanlara ısınınca da fazlasıyla samimi olan birisiydim. İç çekip boş bulduğum tekli yere oturdum. Hepsi susup bakışları beni bulunca orada görünmez olmak istemiştim. Yavaşça yerime sinerken hepsi hala bana bakıyordu.

Melisa: B-bir sorun mu var?

Alex: Hayır sadece tanımak istiyoruz seni.

Tanımak istediğiniz insana grupça dik dik bakar mısınız siz yha? Göz devirmek istesem bile bu isteğimi bastırıp yavaşça koltukta dikleştim ve boğazımı temizlemek adına öksürdüm.

Melisa: Adım Melisa. Bilmediğim bir şekilde yanlışlıkla geldim. Burada ki kimseyi de tanımıyorum v-ve acayip güçlerim de yok.

-Acayip güçler mi?

Hepsi bir yandan gülerken olayı anlamaya çalıştım.

Alex: Üstün güçte olan zaten belli başlı kişiler var Melisa.

Melisa: İ-iyi de ben onu kastetmedim. Ben bu zamana kadar hiç güç kullanmadım. Buraya nasıl geldiğimi dahi bilmiyorum ki.

Ben etrafa bakınırken hepsi şoke olmuş şekilde bakıyordu. Ne yani hiç benim gibi gelen biri olmamış mıydı?

+Ohaaa kehanetler gerçektir dostuum.

-Sus Ramuel ve saçmalama.

Alex bana dik dik bakarken korkmaya başlamıştım. Ne oluyordu burada? Adının Ramuel olduğunu öğrendiğim çocuk kaşlarını çatarken uzaylı görmüş masum köylü gibi bakınmaya başladım.

Ramuel: Hiçte bile! Ben o kehanetleri boşa okumuyorum. Okuduklarımın ve zamanı gelenlerin hepsi gerçekleşti. Babamın kütüphanesinde ki kehanetlerin doğruluğunu biliyorsunuz.'Yıllar geçecek. Krallıktan ayrılan küçük prenses 15 yıl sonra geri dönecek. Kendisinin haberi olmayacak ama aslında yüz yılların en güçlülerindendir o...' Yani kendinizi boşa kandırmayın çocuklar.

Alex: Sen ciddi misin Ramuel?! 15 yıl...

Hepsi birbirine şoke olmuş şekilde bakarken artık beni umursamadıklarını ve bana bir şey demediklerinde dirseğimi koltuğun koluna yaslayıp kafamı avucuma yasladım ve bıkkın bakışlar attım etrafa.

Ramuel: Bella da vardı ben onu okurken değil mi Bella?

Bella: E-evet vardım ve Ramuel haklı ama 15 yıl ne ile alakalı ki?

Alex: 2 yaşından... Melisa kaç yaşındasın?

Bana sorulan soruyla bakışlarımı oraya çevirdim.

Melisa: Aralık başında 17 olacağım

Dediğimde gözleri büyümüştü. Göz devirdim.

Melisa: Şifreli konuşmak yerine artık bana da söyleseniz de ben de eve gidebilmenin yolunu bulabilsem. Ailem merak edecek.

Alex: Senin ailen var mı?

Melisa: Evet var? Bunda bir sorun mu var?

Alex: H-hayır yok ama b-bu nasıl olur. Aynı kişiysen ailen olamaz.

Melisa: Ne yani ailem yok mu diyorsun? Ben şizofrenim o zaman.

Ortam sessizleşmişti. İç çektim.

Melisa: Sadece biriniz beni gerçek Dünya'ya yollasa da kurtulsam şu fantastik yerden.

Bella: Melisa gücünün olmadığını nereden çıkardın ki? Buraya gelebilmiş isen bir gücün olmalı?

Melisa: Ben gelmedim bence. Biri getirmiştir beni. Geldiğimde arkamdan konuşup yok olmuştu çünkü.

Hepsi düşüncelere dalarken artık rüyadan ya uyanmak ya da daha fantastik savaşlara girmek istedim. Madem böyle bir rüyadayız acayip şeyler yapmalıyız değil mi? Etrafa bakındım.

Melisa: Bütün gün oturuyor musunuz? Değişik bir şey yok mu?

Ramuel: Yarın sabah akademi var. Ancak o zaman Melisa.

Ofladım. İyi uyuyayım da erkenden sabah olsun. Gerçi rüya içinde nasıl uyuyacağım bilmiyorum ama rüyalar her zaman bilinmedik bir yerde başlar. Bende de öyle olmadı mı? Yerimden kalktım.

Melisa: Nerede yatacağım ben? Uyumak istiyorum.

Adının Bella olduğunu öğrendiğim kız bir odaya girip yatağı bana işaret ettiğinde başımla onayladım. Yanımda kıyafette yoktu değil mi? Göz devirip boş verdim. Üstüm zaten rahattı. Yatağa yatıp kendimi uykunun kollarına bıraktım. Bugün fazlasıyla yorulmuş ve kafamı doldurmuştum. Dinlenmek iyi gelebilirdi yani umarım...