sönmüş umutlar

235 13 1
                                    

Korna sesinin etrafta yankılanmasıyla birlikte pencereyi açtığımda nakliyat aracı  kafenin ön kısmına park etmişti.  Aracın ön kapısı açıldığında bayan Alisson kısa beyaz saçlarını kulağının arkasında dizginlemeye çalışarak aracın kapısını kaparttı. O  sırada Paul amca  kafeden cıkarak  geldi  Bayan Alissonla biraz konuştuktan sonra  araçtaki eşyaları indirmeye başladılar  .Pencereyi kapartıp yatak odama doğru yöneldim .Gardolobımı biraz karıştırdıktan sonra formamı bulup yatağın üzerine bıraktım. Yarı yıl tatilinden sonra okul tekrar açılıyordu .Aradan gecen 5 yıla rağmen annemle ve babamla birlikte geçirdiğimiz araba kazası  aklımdan çıkmiyordu  annem ve babamın yokluğunu  her geçen sene daha da çok hissetmeye başlıyordum. Ütüyü fişe takıp formamı ütülerken anneannem seslendi .
"Miranda yemek hazır."
"Geliyorum aneanne " diyerek kıyafetlerimi masamın uzerine koyup mutfağa indim. Anneannem beyaz saçlarıyla tezat koyu kahverengi gözlerini üzerimde gezdirerek  "Eşyalarını hazırlamayı bitirdin mi kızım?"
"Evet anneanne hazırlıklarımi tamamladım."
  Kalan tabakları da masaya koyup yemeğe başladık . Anneannemin endişeli gözleriyle  bana baktığını farkettigimde masaya koyduğu elini tuttum 
" Merak etme anneanne insomiam daha iyiye gidiyor hem kendi sağlıgın için bu kadar cok endiselenmemelisin."
"Napıyım kizim bu dünyadaki tek varligim sensin..."
Bulaşıkları yıkadıktan sonra işim bittiğinde anneanneme baktım herzamanki  sandalyesine oturup örgü programını seyrediyordu . Üst kata çıktım . Uyku problemim olduğu için çoğunlukla okula geç kalıyordum. Bu yüzden anneannem endişeleniyordu  evin odalarında dolaşmaya başladım her bir karesi annemden babamdan bizden bir parça taşıyan bu ev bana bıraktıkları en büyük emanetleriydi. Annemle babam vefat ettikten sonra ağır yaralı olduğum için Paul amca bana bakmıştı  arar sıra  anneannem yanımda kalmaya geliyordu. Onu suçlamıyordum çünkü annemle aynı olan kahverengi şaşarım ve yeşil gözlerimle aynı annemi aldırdığım için bana baktıkça kızının hüznünü daha ćok içinde hissediyordu . Annemin söylediğine göre  babamla evlendiği için anneannem ona kırılmıştı ve kaza olana kadar hiç evimize uğramamıştı . Kazadan sonra Paul amca ona ulaşmıştı . ev  bana bakmaya gelmişti . Terasa çıkıp sandalyelerin birine oturarak gök yüzünü izlemeye başladım. Muazzam görüntüsüyle her kesi kendisine çekmekte üstüne yoktu güneş batmak üzereydi maviyle kızıl rengin  mükemmel tonda buluştuğu gökyüzüne bakarak iyice gerindim göz kapaklarım gittikçe ağırlaşıyor du ...

MİRANDAHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin