GÜNLÜK

18. Gün

Bugun çok üzüldüm ama konu pek Yiğit ile ilgili değil kızlar ile ilgili bu yüzden çok ağladım ( Yiğit de olsaydı ağlarım ama bu çok farklı ) sabah kalktım okula gittim Yiğit le birşeyler oldu romantik şeyler çok güzeldi bende direkt kızlara anlattım normal olarak sonra Melis'in sinirleri bozuktu anlamadım o kadar mutluydum ki sevinçten kızların yüzüne bile bakamdım sonra Melis sert çıkıştı bana - " Ya Fatma kardeşim tamam senin her sorununu kendi sorunum gibi görüyorum tamam seni çok seviyorum ama yani bu hayatta bir tek sen yoksun ya anla bizim de dertlerimiz var senin dertlerin yok bi kaç gün sonra 1. Dönem biticek ama mu bütün dönem boyunca hep seninle uğraştık bir yere kadar zevkliydi ama dayanamıyorum ya bu kadarı yeter sana Yiğit ' den ayril veya ondan vazgeç demiyorum sen benim kardesimsin yapamam bunu ama artık lütfen etrafına bak başkalarının da olduğunu gör yoksa BİR KARDEŞİNİ KAYBEDERSİN ! " dedi o öyle içime dokundu ki ben o an bi kardeşimi kaybetmiş gibi değil ailemi hayatımı herşeyimi kaybetmiş gibi hissettim. Derse girdim ağlamaktan gözlerim morardı. Öğretmen bana izin verdi
-" Dersten çık istersen dışarıda nefes al biraz "
Arkadan Yiğit atıldı;
-" Hocam bende Fatma ile gidebilir miyim ? "
-" Tamam "
O sıra ben sınıfta değildim sınıftan çıkmış kapıya yaşlanmış hüngür hüngür ağlıyordum hiçbirşey demedi sıkıca elimden tuttu okulun köşesine götürdü ben başımı onun göğsüne koydum ve hep ağladım :'( Çıkışta tam okuldan çıkıp eve yürüyodum ki burnum kanamaya başladı haberim yoktu zaten önümü bile zor görüyordum yanıma Melis geldi elinde peçete vardı burnuma doğru getirdi kapanmasını engellemeye çalıştı işte her neyse o anda " Neden böyle yapıyorsun ? " dedim ilk bir iki dakika bir şey demedi ama sonra " Kızım ben ne dersem diyim sen benim kardeşimden ötesin dediklerimi boşver sinirlendim beni biliyosun belki daha kötülerini bile diyebilirdim boşver ne olursa olsun sonuç aynı biz KARDEŞİZ AİLEYİZ VARMI ÖTESİ " dedi. Sarıldık. Eve gittik. Bir gün de böyle bitti işte kardeşlerimin değerini anladım..