O Kadarını Yapmaz Dedim

Hayatım Karardı

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim. Işığın altında 3 tane kafa biri Reva biri babası biri de doktordu. Hepsi gözlerini açmış dikkatle bana bakıyordu. Ben neden burdaydım?bana ne olmuştu? Kafamın içinde bunlar gibi binlerce soru vardı. En son hatırladığım şey sınıftaydık Reva ve babası geldi ben dışarı çıktım şimdi burdaydım. Ne Revanın bana yaptığı kötülükleri nede Cenki hatırlıyordum fakat şu anda en önemli şey neden burdaydım. Reva ya neden burda olduğumu sordum nasıl söylüyeceğimi bilemiyorum fakat baban trafik kazasında hayataını kaybetti deyiverdi. Bu gerçek olamazdı nasıl yani bizim bir arabamız bile yok. Reva ya bu kazanın nerde olduğunu sordum. Şehrin dışındaki otoyolda dedi. Babam o otoyolda ne arıyordu. Hayatım kararmıştı yaşama sevincimi kaybetmiştim. Annemle konuşmak istediğimi söyledim. Tabi insanın içinden can parçan gidiyor. Ben ağladım hiç durmadan son kelimemi söyleyip ağladım. Annemi aramaya gitmişlerdi beş on dakika sonra Reva ve babası içeri girdi. Bana annemin telefonunu açmadığnı söyledi. Birde bunu bana söylüyorlardı yoksa anneme bir şey mi olmuştu. Eve gitmek istediğimi söyledim fakat hafıza kaybı yaşadığım için burda kalmam gerektiği söylendi. Burda kalsam ne olacaktı hafızam hemen geri mi gelecekti babam ölmiycekmiydi. Bunca borç okul masrafı kira bunları napıcaktık bir tek dedem vardı akrabalarımızdan onada bakamadığımız için huzur evine yatırmıştık. Biz derin sularda yüzmesekte boğulan düğümleri çössekte kurtulamayan insanlardık ne yaptıysak olmadı.