De Grijze Jager; Een ongelukkige geboorte {GAAT NOG HERSCHREVEN WORDEN}

Hoofdstuk 5

"Ik ga wel," zei Halt onmiddellijk. Will keek Halt dankbaar aan. Maar Pauline schudde haar hoofd. "Dat lijkt me niet zo'n goed idee. Nu Alyss ziek is, is het alleen maar vanzelfsprekend dat Will bij haar blijft. Maar als jij dan ook nog eens weggaat, heeft Redmont geen Grijze Jager meer, die klaarstaat om te helpen als dat nodig is. We zullen dus iemand anders naar het Grimsdalwoud moeten sturen. Iemand een goed idee?"

Ze keek naar Will, maar die zat alweer verdrietig naar Alyss te kijken. Ze gebaarde naar Halt; ze konden beter Will en Alyss even alleen laten en buiten verder overleggen.

Toen ze even later weer aan tafel zaten, keek Pauline Halt aan. "Halt, heb jij een idee van wat we zouden kunnen doen?"

Halt keek een beetje onzeker, terwijl hij antwoordde: "Nou, je kent Will, die zal nog wel een tijdje zo blijven. Net zolang, tot het weer beter gaat met Alyss. Hij houdt teveel van haar, om zomaar verder te gaan met zijn werk als Grijze Jager. Daar komt nog bij, dat Alyss zwanger is. Het enige wat we voor hem echt kunnen doen, is Alyss helpen." 

Pauline knikte. "Dat klopt. Maar denk je dat Gilan naar het Grimsdalwoud zou kunnen rijden? Hem kunnen ze nu best missen en anders is altijd Alun er nog. Bovendien ligt Wetborg dichterbij dan Redmont. Als we Gilan een duif sturen en hij vertrekt meteen, dan kunnen hij en Malcolm hier over ongeveer twee weken zijn."

Halt knikt, dat was het beste wat ze nu konden doen. "Dan moeten we meteen ook een brief naar Crowley en Alun sturen, om hun beide op de hoogte te stellen van de omstandigheden. Als ik dat nou doe, zou jij dan Will zover kunnen krijgen om de anderen op de hoogte te brengen? Ik weet zeker dat ze dit zouden willen weten, Alyss is natuurlijk ook hun vriendin."

Pauline knikte instemmend en liep meteen naar Will toe. Die zat nog precies hetzelfde als vijf minuten geleden. "Will, Halt gaat Gilan een brief sturen om te vragen of hij Malcolm wil gaan halen. Hij wil dat vast wel doen, dus ze zullen hier over uiterlijk twee en een halve week zijn. Dat redt Alyss vast wel." 

Will keek haar hoopvol aan. "Weet je dat zeker?" 

Pauline glimlachte naar hem: "Je kent Alyss toch? Denk je dat die van plan is om dood te gaan en jou hier achter te laten? Natuurlijk gaat ze niet dood! En al helemaal niet nu ze zwanger is! Je moet gewoon een beetje geduld hebben. Bij Halt duurde het toch ook een tijdje voor hij weer helemaal de oude was?"

En toen Will bevestigend knikte, ging Pauline verder: "Het enige wat jij nu voor haar kan doen, is een brief naar de andere schrijven. Jenny, Cassandra, Arnaut en George, ze zouden het willen weten als er iets aan de hand was. En daarna kunnen we een paar bedienden roepen om Alyss naar jullie huis te brengen. Ik denk, dat dat het handigst is."

Will knikte en stond op. Tevreden keek Pauline naar de beschermeling van haar man. Eindelijk kreeg hij weer wat moed.

Lieve vrienden,

Ik schrijf jullie om te zeggen dat Alyss ziek is.

Ze is vergiftigd, door welk gif weten we niet.

Daarom is Gilan Malcolm gaan halen,

hij kan ons vast wel helpen.

Ik zal jullie later nog een keer schrijven,

als Malcolm hier is en we meer weten.

Ik hoop dat met jullie alles goed gaat.

Liefs, Will

Will slikte en las nog eens de brief door, die hij nu ruim een week geleden naar zijn vrienden gestuurd had. Hij had het er uiteraard nog steeds moeilijk mee, dat Alyss vergiftigd was. Daarentegen had hij wel weer wat moed gekregen. Het zou nog op zijn minst een halve week duren, voor Gilan en Malcolm hier zouden kunnen zijn en Alyss' toestand was nog altijd hetzelfde.

Toen bedienden haar naar hun huisje in het bos wilde brengen, was ze even wakker geworden. Eerst was ze gefrustreerd geweest, maar Will had haar ervan kunnen overtuigen dat ze maar het beste kon rusten. Daarna was het bijna elke dag hetzelfde geweest. Een paar keer per dag werd ze wakker, lang genoeg om zich te wassen en om wat te eten en te drinken. Niet dat ze dat veel deed; na één kop thee en wat fruit had ze vaak alweer genoeg gehad. Daarna, viel ze weer in wat je een soort, bewusteloze slaap, zou kunnen noemen. Een paar keer, was ze langer wakker gebleven en hadden ze samen gepraat. Maar Will zag dat het haar uitputte en wilde voorkomen dat ze te lang wakker bleef, alleen maar omdat zij zich zorgen om hem maakte. Eigenlijk vond Will dat wel lief; het was typisch Alyss. Zich zorgen maken om hem, terwijl zij vergiftigd en zwanger in bed lag. Maar eigenlijk had Alyss een goede reden om bezorgd over Will te zijn.

"Hij is heel erg boos, Pauline. Hij zegt het niet en wil het ook niet laten merken, maar ik weet het gewoon. Ik denk dat hij wraak wil nemen. Op degene die mij vergiftigd heeft. Jullie moeten hem daarvan weerhouden, Pauline! Jullie weten hoe hij is; als hij eenmaal wraak gezworen heeft doet hij er ook alles aan om die belofte waar te maken!" 

Pauline had geknikt: "Ik weet het, Alyss, maar wat kunnen we doen? Zoals je zelf al zegt, zodra hij iets in zijn hoofd gehaald heeft, zal hij er alles aan doen om het voor elkaar te krijgen." 

"Praat met Halt, misschien heeft die een idee. Maar volgens mij is Will hier in de buurt op zoek naar sporen. Hij blijft soms lang weg en dan wéét ik gewoon dat hij niet aan het jagen is."

Pauline had Alyss gesust, ze was nu toch echt te onrustig. Ze wist niet veel van geneeskunde, maar wist wel dat het beter was als Alyss nu gewoon rustte. Gelukkig was haar assistente al snel in slaap gevallen.

Gelukkig had Will niks gemerkt van dit gesprek. Hij was vlak nadat Pauline aangekomen weggegaan en nu Pauline de tijd in de gaten hield, merkte zij ook dat Will wel erg lang weg bleef. Te lang om gewoon te gaan jagen. Bovendien, en dat was nog wel het meest opvallende, had hij zijn pijl en boog niet bij zich. Ze besloot het er met Halt over te hebben, zodra die terug was van zijn ronde door Redmont.

Als Will thuis was, deed hij niet veel bijzonders. Hij maakte schoon, las rapporten van Crowley en zorgde ervoor dat het Alyss niks te kort kwam. En als zijn vrienden langskwamen maakte hij natuurlijk ook nog een praatje met hen.

Jenny kwam om de dag langs,met vers fruit. In ruil daarvoor, probeerde Will elke dag wat vers wild bij haar af te leveren voor in haar restaurant. George was ook al een paar keer langsgekomen, maar hij was een advocaat die erg in trek was en had dus niet veel vrije tijd. Pauline kwam elke dag wel even langs. En soms kwam Halt mee.Maar omdat hij nu natuurlijk voor een groot deel ook Wills werk moest doen, had hij niet zoveel tijd. Alleen Arnaut, Cassandra en Madelyn hadden nog niet de kans gehad om langs te komen, maar die hadden natuurlijk ook veel te doen op Araluen. Het speet Will wel, dat zijn beste vrienden nog niet langs hadden kunnen komen, maar hij wist zeker dat ze zouden komen zodra ze konden. Hij wist alleen niet dat dat sneller zou zijn, dan hij verwachte.   

>>>---------->

He, he, eindelijk weer een nieuw hoofdstuk xD. 

Wat vinden jullie ervan? Denken jullie dat Gilan Malcolm op tijd in Redmont zal krijgen? 

Ik hoor het graag! 

Vergeet niet iets achter te laten in de reacties; tips, tops, opmerkingen, het maakt niet uit!

De drukste weken zijn nu achter de rug dus ik zal hopelijk meer tijd hebben voor mijn verhalen. Maar verwacht niet al te veel, Sinterklaas is ook nog niet voorbij! :-3

-XOXO-