EZİĞİN DÖNÜŞÜ

~Bırakma Beni~

Poyrazdan;

3 gündür tılsımı arıyoruz ve elimizde işe yarar tek bir delil yok.Buğra,mert,yağız hatta gökçe bile geldi.Hepimiz bir yerlerden bir ipucları arıyoruz ama yok,her yerde adamlarımız var ama sonuç yok.Hepsiyle aram çok iyi çünkü gerçekleri anlattım.Herkese anlattım bebek kokulum kaldı bi,eğer kendimi affettirmeden ona birşey olursa.Ahh düşüncesi bile beni delirtiyo.Yumruğumu duvara geçirdim yine.Alışkanlık haline gelmişti artık,sinirlendikçe yumruk duvarda.Artık elimin üstü kandan,yaradan görülmüyodu.

Onu da canı yanıyomuydu acaba,arada bir nefesim kesiliyodu sanki-sanki tılsımı birşey olmuş gibi hissediyodum ve tekrar tekrar yumrukluyodum duvarı.Günlerdir ağzımdan tek bir lokma birşey geçmiyodu,uykum gelmesin diye içtiğim kahveler hariç.Canımdan can gitti sanki nefesim kesildi hissizleştim dibine kadar.Ayrı olsak bile varlığı veya bir kere görmem bana bana iyi geliyoken şimdi iyi gelen hiçbirşeyi yok onsuzluk çok çok kötü.Diye düşünürken bir yumruk daha geçirdim duvara.O sırada telefon çaldı arayan erendi tılsımı aramamıza yardımcı oluyodu

''Buldunuz mu' diye sordum korkarak.Çünkü her buldunuz mu diye soruşumda hayır diyodu yine bulamazlar diye korktum veya tamamen kaybetmekten.

''Bulduk abi bulduk sonunda''dedi sevidiği belliydi çünkü bu süreçte yanımda oldu ve halimi görüyodu.

''İyimiymiş? Nerdesiniz?'' diye konuştum hemen bir yandanda arabaya binmiştim bile.

''Bilmiyoruz.Yanımızda değil abi adresi sana mesaj atayım bizde yola koyulduk'' dedi enes.

''Tamam çabuk olun ona birşey olmasın'' dedim sesim sonlara doğu kısık çıkmıştı.
Sahi birşey olmamıştır dimi? Olmasın lütfen.

''Olmıcak abi kurtarıcaz'' dedi ve telefomu kapattım.

O kadar hızlı gidiyodum ki ne ara geldiğimi farketmedim bile.Dedikleri yere geldiğimde arkamdan eren,yağız,buğra,mert ve bir kaç kişi daha vardı,herşeyin tedbirini almıştık.Depo gibi bir yerdi burası kapısını ittirmeme rağmen açılmadı.

''Hep beraber denesek daha kolay açılır'' dedi buğra

''Haklısın'' dedim.Hepimiz sıralandık
''1-2-3'' dedim ve kapıya yüklendik.

Hemen açılmasada zorlayınca açıldı.Kısık kısık konuşma sesleri geliyodu ama net değil,hepsine bakıp kafamla hadi işareti yaptım o tarafa doğru yürümeye başladık.

Tılsımdan;

Artık yoruldum göz kapaklarımı zar zor taşıyorum,hayatım boyunca yemediğim dayakları yemiştim burda.Kimse gelmedi kurtarmadı beni inancım kalmadı artık.Elinde silah olan poyrazın annesine baktım.

''Öldür artık beni öldür'' diye bağırdım suratına tükütür gibi.

Kahkaha attı,poyraz bu kadına benzemiyordu hatta alakarı yoktu.
''Hayır tatlım daha çok acı çekiceksin annen gibi kolay yoldan ölemezsin'' dedi ve bir kahkaha daha attı adını bilmediğim kadın.

Annemi öldürmüştü.Annem,benim meleğim onun yüzünden ölmüştü.Oysa ben beni doğururken öldü diye biliyordum ve bana kimse gerçeği anlatmamıştı.Babam bile.Hoş o bana babalık yapmadı bile hayatım boyunca bir baba figürüm olmadı hiç.Derdimi ona anlatmadım ondan yardım isteyemedim,benden nefret etti hep.Annemin ölümünden beni sorumlu tuttu çünkü,kendince haklı.Aynı şeyi bende yaşasam kötü olurdum ama kızıma böyle birşeyi yaşatmazdım.Poyrazın annesiyle benim babamın bir ilişkisi varmış,taa ki babamla annem tanışana kadar.Sonra babamla ayrılmışlar annemle birbirlerini çok seviyolarmış,hatta evlenmeden ben olmuşum.Poyrazın annesi benim olduğumu öğrenince deli olmuş ve kendine bir söz vermiş annemin elinden en çok sevdiği şeyi alıcağına yani beni.Evlendikten kısa süre sonrada ben doğmuşum.Doğduğum gün bu kadın hastaneye gelmiş annemi, meleğimi öldürmüş boğarak.Zaten beni doğurduktan sonra halsiz kalan annem dayanamamış.Şimdide poyrazı elinden almamı istemiyor,'annen sevdiğim adamı elimden aldı sende hayata tutunma sebebimi oğlumu elimden alamazsın' diyip duruyo.Tuğçeyle poyrazı öpüşürken gördüğüm gece,poraz kendinde değilmiş.Beraber anlaşma yapmışlar anlaşmanın sonunda poyraz hem tuğçenin hemde annesinin olucakmış.Poyraza çok kızmıştım dinlememiştim bile,oysa anlatsaydı dinleseydim.Off lanet olsun herşeyi yanlış anlamışım.Suratıma yediğim darbeyle gözlerimi daha fazla tutamadım ve yavaş yavaş kapanırken son duyduğum ses poyrazındı

''Beni bırakma' diye haykırmıştı.

Yada ben hayalen o sesi duymuştum.