My Husband is a LESBIAN?!(Book 2) [TAGALOG-ON-GOING]

MHL [10] Airplane

RENCE'S POV.

Nakakapagod namang imasahe si Trish. Next time kasi sana pag mag shshopping may suot ng flats. Okay girls? Joke.

Ang swerte talaga ni Trish!!! Haha. Masarap kaya ako mag masahe. Duuuhhh. Nakatulog na si Trish. Bubuhatin ko ba 'to? Mabigat 'to eh. Hahaha.

Lagyan ko na lang ng drawing yung fezlak (face) niya. Hahahaha!

Makapal na eyebrows.

Nunal.

Mga dot sa cheeks.

Lip line.

Dot sa ilong.

Eyebags.

Black eye.

Hahahahahaha! Sorry natatawa ako.

Iniwan ko na siya sa sala. Kumuha ako ng unan at kumot. Sa sahig ako. Sa Sofa siya. Para mabantayan ko pa rin siya.

Tumawag na ako kila Papa. At sa mga barkada ako. Uuwi na kami at wag na silang magchix pa. Nalungkot sila siyempre para kasi makatakas sila sa mga Girlfriend nila.

Pero in the end, naging masaya naman sila kasi makikita na nila kami. (If i know. Gusto lang nilang makuha ang pasalubong.)

Nakapagpabook na kami dahil nga business class kami at VIP kami dahil kakilala ni tito ang may ari ng Airlines.

Naisip kong maganda kung ipagpatuloy na ni Trish ang studies niya. Bago kami magkaanak para naman hindi siya magsisi sa huli.

Well di naman ako nagsisisi na di ako nag aral. I am planning to take welding course pa nga. Kasi yun ang awesome. Di ba?

Matutulog na ako. Kinumutan ko na si Trish at nilagyan ng unan.

Good night world.

See ya tomorrow Philippines!

TRISH POV.

Aww ang sakit naman ng batok ko.. Nakatulog pala ako sa Sofa?

Wow. Ang cute naman matulog sa sahig ng asawa ko! Haha.

Mukhang sanggol! Haha. Echos.

Dumiretso ako sa banyo para makapag ayos ng sarili. Today is the daaaay :) Finally! Makakauwi na kami sa Philippines!

"AAAAAAAAHHHHHHHHHHHH!"

Oh my gosh! Who is that ugly girl inside our CR?

I touched her face. Oh m. Ginagaya niya mga galaw ko?

Wait.....

A- ako yan e!!

*tok!tok!*

"Baby! What happened? Are you okay there?" Rence.

Binuksan ko ang pinto.

"Humanda ka! Kainis to! Ang pangit ko!"

"Hahaha! Sorry trish!" Rence.

"Nagsabi ka ng Sorry tas tumatawa ka? Are you fucking serious?"

"Bakit mo ko minumura? Huhuhuhuhu." Rence.

"Sorry na baby." Lambing lambing din pag may time.

"Ayaw." (Pouts) rence.

Di bagay.

"Wag ka na ngumuso baby. Luto na lang kita Champorado?"

"Talaga? Baby? Pagluluto mo ako?" Rence. I saw her twinkling eyes.

"No." I shut/slammed the door and i keep on rubbing my face in front of the Lavatory. While the faucet is on. Is english right? Haha.

Okay bully na naman ako. Sinira niya kasi araw ko. Akala ko kasi kung sino yung nasa salamin. Ako pala.

Kainis.

Anyways, kesa mangulubot ang skin ko. I need to move on. Think happy thoughts. You should do that too.

"Baby, kakain na!" Sigaw ni rence. Dedma. Emo ako okay? Chos. Haha. Maliligo pa ako. At magbibihis.

At dahil isa akong mabait na babae. 20 minutes lang tapos na akong maligo at magbihis. Haha! Masarap kaya ung luto niya. Sinigang na baboy. Iba parin yung amoy kapag nasa Pinas. Haha.

"Wooooooowwww! Sinigang."

"Hindi sinigang yan." Rence.

"SINIGANG YAN!"

"Hindi nga sabi! Kamukha lang. Napanood ko yan sa T.v cooking show kagabi." Rence.

"Oh de hindi na! Fine!" Kakain na talaga ako.

No one can staaahhp meeeehhh!

"Trish! Baka mabulunan ka! Dahan dahan." Rence.

"Wait lang. Wala pa akong kinakain okay?" OA much to. Kalurkey. Haha.

Its already 3 pm nakapag empake na kami at ready to go. :(

I'm gonna miss JAPAAAAAAN!

"Lets go baby?" Rence.

"Yup. We need to go. Mamimiss ko ang Japan. :( "

" me too baby."

4pm na at nakapag check in na kami sa airport at nakarating na sa Waiting area.

"Baby, sakit ng tiyan ko." Bulong ko kay rence.

"Ako rin baby. Kainis nga eh." Rence.

"Ano ba nilagay mo sa Pacham mong luto" [Pacham = Pachambang luto/ ulam]

"Di ko alam eh. Kung ano nakita ko sa Ref." Rence.

"What??! Eh di ba may mgasirang food don?"

"Wala ahhh. Di mo ba inalis?" Rence.

"Hindi. Kasi nga akala ko aalisin mo nung nagluluto ka knina.."

"Lagot tayo. Bili muna tayong gamot?"

"ALL PASSENGERS OF JAPAN AIRLINES PLS GO TO GATE 9."

"Hala baby. Gate 9 to oh. Nakapila na ang mga tao."

"Oo nga eh! Lagot 5 minutes na lang 5pm na aalis na yata tayo." Rence.

"Tiisin na lang natin?"

"Kaya mo ba?" Rence.

"Oo kaya ko pa.."

Nang makarating na kami sa Business Class. Parang narelieve na kami. Ilang oras lang naman ang biyahe.. Nang magsimula ng lumipad ang eroplano.. Nagsimula na rin ang pagkulo ng tiyan namin..

Wrong timing shet.

"Baby wait ha? Cr lang ako. Di ko na kaya!" Rence.

"Sige go lang.."

20 minutes na at di pa yata bumabalik sa upuan nya si rence. Di ko n kaya. Sumisilip na..

"Rence!*tok!* Ano ba? Ako naman!"

"Wait lang baby! Almost there!" Rence.

"Aaahhh! Lalabas na talaga!"

"Eto naaaaa!" Rence

Bumukas ang pinto ng CR bakas sa mukha ni Rence ang hirap ng labor nya sa loob. Haha!

At bumungad sa akin ang amoy ng pagsubok at tagumpay. Iba ang dting..

Its my turn.

"Miss! Bilisan mo naman dyan! Naiihi na ako."

" hey miss what are you doing there?we also need to use the restroom."

"Ya!"

Ang daming kAtok di ko mabuksan di pa ko tapos at mabaho ang singaw :(

Nakarating kami ni Trish ng NAIA 1 ng nagsasalitan kami. Kadiri eh.

In the end, nag offer ang crew ng gamot.

Kainis. Awkward talaga!

***

Ahskdbeudnshaiskxjdbhda hdkssnshdj sksbeusbsjdbs s s jssknsisdn

Gets niyo? Haha. Bye