Karanlık ve sırlarla çevrili kocaman bir dünyanın ortasındaki gri noktayım. Kasvetli rüzgarlarla esen havanın tenimde uyandırdığı serinliğim ben.. Saçlarım rüzgarda aheste aheste sallanırken gözlerimi kapatıp derin nefesler alan ben.. Şimdi tek odalı bu hücrede yayları gıcırdayan yatağın üstünde oturmuş üstümdeki giysinin parçasıyla oynuyorum. Karşımda küçük bir lavabo var. Üstünde de ayna. Aynalar büyük düşmanım. Özgürlüğünü seven ve güçlü bir kız olan beni, yenilmiş ve tutsak gösteriyorlar. Beynimdeki her bir hücre 'Ayağa kalk!'diye emrediyor. Ayaklarım direnmeden öne doğru savruluyor. Aynanın karşısındayım. Kirden siyahlaşmış yüzüm, gözlerimin altındaki morluklar ve keçe gibi saçlarımla bedenim burda. Ruhum hücrenin demir parlaklarından kaçmış tekinsiz bir şekilde dışarıda geziyor. Ben hep böyle miydim? Hayır, değildim. Acınası taraf değildim ve olmaktan da her zaman nefret etmiştim. Miş ile biten cümleler.. Artık öyle olmadığını yüzüne vuran cümleler. Yumruk olmuş ellerim ve avucumun içine batırdığım tırnaklarım. Hiçbiri acı hissettirmiyordu. Buradan çıkma zamanım gelmişti. Hemen çıkmalıydım. Yumruk yaptığım ellerimi kaldırmam ile birlikte aynaya geçirmem bir oldu. Kırılan ayna parçaları ile birlikte içimde ki huzursuzlukta kaybolup gitti. Attığım çığlıklar kahkalara ulaşınca demir parmaklıkların ardından sesler gelmeye başladı. Kendimde değildim. Sesler kulağımdan şarkı sözleri gibi gelip geçiyordu. ' Açın çabuk kapıyı! ' ' Hadi!Acele et biraz! ' ve aşağı doğru eğilen kapı kolu. Yine koluma batırılan iğneler ile huzura kavuşacaktım. Biliyorum sonsuza kadar sürmeyecekti ama ona ihtiyacım vardı. Hızla hemşirenin yanına gittim. Daha doğrusu patates çuvalı gibi ayaklarının dibine yığıldım. Gözlerim iğnede istekli bir şekilde bakıyordum. Hemşire yanıma gelerek koluma iğneyi vurdu. Enjekte edilen sıvı damarlarıma akarken kendimi serbest bıraktım ve huzuruma kavuştum. Aklımda son kalan şeyler hemşirenin güven verici sözleriydi.
'İyi olacaksın Alesia. Her şey düzelecek.'
Sonrası kocaman bir karanlık.
-----
Herkese merhaba. Kendimle olan iç savaşım yüzünden buradan ayrılmak zorunda kaldım. İnanın buraya tekrar gelmek hem umut verici hem de beni biraz korkutuyor. Bu sefer her şeyin daha iyi olması için elimden geleni yapıyorum. Desteklerinizi bekliyor olacağım *-*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖZGÜRLÜĞÜN ARDINDAKİ AŞK
Fiksi RemajaÖzgürlüğüm sahip olduğum tek şeydi. Ta ki o belalı güne kadar. 35 artık benim uğursuzum. Bana yapılanları özetleyecek bu sayı. 35 gün.. Her gün duvara atılan çarpılar. Dayan diye emreden beynim. Bitecek, kurtulacaksın sözleri.. 'İyi olacaksın Alesia...
