Why Do You Love Me?

7. Jaloezie

Beau

"Ik weet het omdat......"

"Jij je ogen niet hebt geopend en nooit hebt gezien dat Chris een echte 'badboy' is. Zelfs mij wist hij even te verleiden." Zeg ik weer zonder blikken of blozen want het was de waarheid. Ik heb serieus met hem in bed gelegen. Ik denk terug aan die avond. Het was zo een leuke avond en ik had zeker genoten.

James kijkt me weer eens vol ongeloof aan. "Jij en Chris" hij begint te lachen. "Laat me niet lachen!"

Ik kijk hem serieus aan en zie dan weer een klein beetje jaloezie in zijn ogen.

"Het is serieus zeker" zegt hij zacht.

"Ja het is serieus ja" zeg ik. En gelijk zie ik veel jaloezie branden in zijn ogen.

"Je bent dus ontmaagd" zegt hij weer.

"Jup zekers" zeg ik. "Is dat erg dan?"

"Nee nee helemaal niet" zegt hij en ik zie dat hij liegt maar ik laat het voor wat het is. "Jij denkt zeker dat ik nog maagd ben" zegt hij vervolgens.

"Dat weet ik wel heel zeker, héél zeker" hij kijkt mij verbaast aan.

"Dan zal ik die zekerheid maar eens verminderen" zijn sensuele stem klinkt als muziek in mijn oren. "Ik ben niet meer maagd, ontmaagd door Amy ze is trouwens best goed" zegt hij ik zie hoe hij verlekkerd kijkt.

"Pfffffff" ik proest in lachen uit wat er waarschijnlijk heel dom uit ziet want James kijkt me raar aan. "Laat me niet lachen ik weet dat het serieus is maar Amy is een 'bad girl' je weet wel, zo eentje die elke nacht een ander heeft" zeg ik kil en bot.

Hij kijkt me verbaast aan. "Ja tuurlijk" zegt hij na een korte pijnlijke stilte.

James

Ik wist niet dat Amy een 'bad girl' was. Het doet me pijn. Het maakt mijn ontmaagding minder speciaal. En ik voel me vies. Vies omdat er zoveel mensen hun verlossing hebben gehad in haar. Dat wat misschien wel aan mijn geslachtsdeel zat. O nee wacht ik deed het veilig. Maar ik bleef me vies voelen. Ik wist ook niet dat Beau zo bot kon zijn. Uiteindelijk weet ik mijn antwoord te verzinnen. "Ja tuurlijk" ik zeg het vol zekerheid. Ieder geval ik probeer het.

"Uhu... En dat moet ik geloven?" Ze heeft me door. Nu al. Ze kent mij op een of andere manier door en door. En ik haar niet. Tegenwoorden waren niet de waarheid, want ze is slimmer dan mij. Ze kan mij breken zonder dat ze het wilde. Ze kan met mij doen wat ze wilt. Alles. Ik slik hoorbaar.

"Ja eigenlijk wel maar als je dat niet wilt dan niet" onzeker, hoe ik het zeg is onzeker maar toch geloofwaardig.

"Ik wil het inderdaad niet geloven" na deze zin komt er een vrouw aan lopen. De verpleegster van net. "Hey Eveline" zegt Beau ineens opgewekt.

"Hey Beau ik kwam James halen het bezoekuur is voorbij" ze kijkt me aan. Ik bijt op me lip. Doen of niet? Ja of nee? Iets of niet? Ag waarom ook niet. Ik geef Beau een snelle zoen op haar wang en loop dan de kamer uit. Weg van Beau. Alweer. Enthousiast loop ik naar de balie. "Doei Eveline tot de volgende keer" roep ik haar nog na. En dan vervolg ik mijn weg naar mijn witte, zilvere AUDI A6. Ik stap in en rijd weg van het ziekenhuis. Deze keer niet met een verdrietig gevoel maar met een blij gevoel.

----------------------------------
Ik weet het ik heb echt super lang geen deel geplaatst (wel 4 dagen maar ik vind het veel) dit komt omdat ik zelf verslaafd ben aan boeken lezen op Wattpad vooral van @FrozenB zij schrijft zo super goed. Hoe willen jullie dat het verder gaat met Beau en James?