MAFYANIN OĞLU

❤️7❤️

Yapabilirdim. Toprağın yaptığını bende yapabilirdim. O nasıl hiçbir şey olmamış gibi o kadınla birlikteyse, hiçbir şey olmamış gibi davranabiliyorsa; ben de davranabilirdim. Hem zaten neden canım yanıyordu ki? Beni gerçekten sevmeyen bir adam için niye bu kadar üzülüyordum ki. Hem o bana hayatımın kötülüğünü yapmış, Aras'ı elimden almıştı. Evet bundan sonra Aras'ı değil haftada bir görmek hiç görmeyecektim. Nasıl yapacağımı bilmiyorum..

Kapıdan giren kişiyle düşüncelerimden arındım ve gelen avukatıma baktım.

-Hoşgeldin Canan.

-Hoşbuldum Ece nasılsın? Canan bizim Selin'le liseden arkadaşımızdı. Bizden bir kaç yaş büyüktü ve avukattı. Cafenin ve evin tapusunu Toprağa geri vermek için ondan yardım istemiştik ve kabul etmişti.

-İyi diyelim iyi olsun. Ee noldu işlemler tamam mı?

-Tamam sadece Toprağın imzası gerekiyor.

-Ee tamam imzalatalım.

-Sen mi imzalatmak istersin, yoksa gidip ben mi imzalatiyim?

-Ben imzalatırım Canan.

-Emin misin?

-Eveet. Ver dosyayıda bir an önce gidiyim.

-Al bakalım. diyerek dosyayı uzattı. Birlikte cafedeki odamdan çıktık ve çıkışa doğru yürüdük. Arabamın yanında durduk:

-Kendine dikkat et. O adamın napıcağı belli olmaz.

-Tamam Canan. Sen beni merak etme.

-Tamam diyerek sarıldı ve arabama binip şirkete geldim. Toprağın olduğu kata çıktım:

-Toprak Bey odasında mı? diye sordum sekreter Zeynep'e.

-Evet odasında ama misafiri var.

-Arayıp geldiğimi haber verir misin?

-Peki diyerek telefona sarıldı.

-Toprak Bey sizi odasında bekliyor.

-Tamam diyerek odaya doğru yürüdüm. 2 haftadır ne Toprağı ne de Aras'ı görüyordum. Aslında Toprağı görmesemde olurdu ama Aras olmadan olmazdı. Kafamdaki düşünceleri kovup kapıyı tıklattım. Gir sesiyle içeri girdim. Masasına ilerleyip yüzüne bakmadan dosyayı önüne koydum. Eline alıp dosyayı okumaya başladı. Her satırında kaşları biraz daha çatılıyordu. Sonunda okumayı bırakıp bana döndü:

-Bu ne? Allahım haberi yokmuş gibi konuşuyor ya!

-Haberin yokmuş gibi konuşma. İmzala şunu bitsin.

-Benim hiçbir şeyden haberim yok Ece! Varlığını yeni farkettiğim tiksinç kadın Seyhan ağzını yaya yaya konuşmaya başladı:

-O ne aşkığm. Bu kadının konuştuğu her kelimede midem bulanıyor. Toprağın bu kadar alçalmış olduğunu düşünemiyorum. benden sonra bu kadın mı yani? Helal olsun Toprak. Kendine yakışanı bulmuş. Neyse diyerek derin bir nefes aldım. Bu arada Seyhan gelmiş Toprağın elindeki dosyada yazanları okuyordu.

-Bak Toprak uzatmak istemiyorum. Ben senin avukatına yolladım her şeyi. Sen de kabul etmişsin. Şimdi benim karşıma geçip bilmiyormuş gibi davranma. İmzala şunu da bitsin artık.

-Ya Ece gerçekten benim hiç.. derken Seyhan lafa atıldı:

-Ya aşkığm ben kabul ettiğm. İmzalağda şu kadınla işin bitsiğn. dedi. Dayanamicam yapıştırıcam yayvan ağzına!

-Ne sen mi kabul ettin?! Nasıl böyle bir şey yaparsın lan!! diyerek kükremeye başladı. Seyhan kendini savunuyordu ama Toprak dinlemiyordu.

-Çık dışarı hemen! Bundan sonra yüzünü görmicem! Seyhan gözleri dolu dolu odadan çıkmıştı. Artık çok sıkılmıştım, imzalasada gitsem.