everytime that you walk away

Tijd van woede en verdriet

De volgende dag is Nienke nog steeds triest. Ze gaat naar beneden, haar moeder zit aan tafel met een niet zo blij gezicht. "Nienke kom aan tafel zitten! Waarom heb ik gisteren niets van je gehoord? Je ging recht naar je kamer, er kon zelfs geen hoi van af. Toon wat respect voor je ouder ja!" Zegt haar moeder. " Mam, niet nu. Ik heb hier nu echt geen zin in. " zegt Nienke. haar mama antwoord: "Jij hebt nooit ergens zin in, enkel als je jouw eigen zin kan doen is het goed. Als het niet gaan zo als je verwacht of gewild had, ben je slecht gezind. Wordt toch eens volwassen je bent al 16!" "Mam, laat me nu gewoon even alleen, wees niet zo bezorgd! Ik ben geen kleuter meer hoor!" Zegt Nienke kwaad. "Daar lijkt het toch soms wel op" reageerde haar moeder. "NU is het genoeg!" Nienke staat kwaad recht, neemt haar tas en jas, gaat naar buiten een gooit de deur met een harde smak dicht. Nienke is zo kwaad, maar langs de andere kant ook nog heel triest. Ze weet niet waar ze met al haar gevoelens gaat blijven. Ze gaat naar het park. Bij de vijver staat een bankje onder de treurwilg. Daar gaat ze altijd zitten als ze alleen wil zijn, het is de perfecte plaats om tot rust te komen volgens haar. Nienke neemt wat steentjes en gaat zitten. Ze probeert haar woede van zich af te gooien door de steentjes in het water te werpen. Plots komt er iemand naast haar zitten. ze kijkt naar rechts. "Oh nee niet Sander" denkt ze bij zichzelf. Sander is haar buurjongen die 2jaar jonger is. Hij is verliefd op Nienke, maar Nienke vindt hem een irritant jochie. Sander stelt enkele vragen maar Nienke antwoord niet. na een tijdje zegt ze "Laat me nu gewoon even alleen ja! Oké?" Sander is geschrokken en gaat weg. Nienke zucht. Het zit vandaag echt niet mee. Morgen moet ze naar een modeshow van de kledingwinkel van haar mama. Daar heeft ze TOTAAL GEEN zin in! Het liefst van al,wil ze gewoon even weg, weg van de omgeving. Even zonder zorgen haar leven kunnen leiden... Ze kijkt in haar tas. Zit er iets in dat haar kan helpen? Het enige dat haar eventuele zou kunnen helpen zouden die pillen zijn, maar dan zou ze dood kunnen zijn en dat wil ze niet. Een stukje verder ziet ze wat jongens staan. Het is duidelijk geweten, in deze buurt, dat je beter van hen kan wegblijven. Men zegt dat ze onbekenden die op hun terrein komen wel eens hard durven aanpakken. Nienke besluit er naar toe te gaan. "Hallo gasten" zegt ze. " hé maak dat je weg komt! Dit is ons terrein!" Zegt een van hen. Nienke zet een stap dichter en zegt:" wat ga je doen?" De jongens zijn nogal heethoofden een dit gaat hen te ver, ze gaan Nienke hard te lijf tot ze bewusteloos op de grond ligt.