"A Fake RELATIONDHIP With My Bestfriend"

CHAPTER SIX

A/N: Yung title po ng story ay niri-wrote ko. At pati yung kinemeng "July 12" kuno ay binago ko po cause mali po yun. Sa chapter 5 po iyon. Correction is June 12. Thanks reader's!

-----
Two Months Ago.

Matapos ang break-up with my ex boyfriend Jaz Squezziejenner.

Sa loob ng dalawang buwan na wala na kami ni Jaz ay mabilis siyang nawala sa isip ko. In short, mabilis akong naka-MOVE-ON.

Kahit sino naman siguro ano? Mabilis malilimutan ang mga sandaling kahit lapaano ay katanga-tanga ka sa paningin ng iba.

At hindi naman siguro masamang kalimutan ang taong puro sakit, at galit , bwisit, hirap, at pagpapasakit, lang ibinibigay sayo. Kaya ko siguro agad nakalimutan si Jaz.

By the way, John Vincent is now my bestfriend.

Sa dalawang buwan na wala na kami ni Jaz ay palaging nandiyan si JV para intindihin at unawain ang mga bagay na tinapos ko na. Sa mga oras na lumuha at humagulgol ako, sa taong walang kwenta na pinag-aksayahan ko lang ng luha.

Masakit. Kapag naaalala ko, yung mga bagay na kami pa ni Jaz. Pero, pag nakakasama ko si JV. That feeling was faded. Lahat nalilimutan ko pag kasama ko si John Vincent.

Halos araw-araw, gabi-gabi magkausap kami sa chat, call, and text.

Siguro nga I was fall in love with these guy. Lagi akong masaya pag kausap ko siya, nawawala lahat ng problema ko. Dahil sa KANYA. Ang sarap lang isipin na magkaroon ng bestfriend na lalaki.

Sabi nga nila.

"Mas masarap pang kasama ang mga lalaki, kesa sa babae"

Yan ang sabi ng karamihan na totoo naman. Compare kasi sa girls. Iba ang lalaki kapag nagsimula ka ng umiyak. At si JV ang tipo ng lalaki na ayaw niyang may nakikitang umiiyak na babae. Yung mukha niya'y gustong dumurog ng pagkatao. Hindi ito maiipinta kapag nakita niyo.

-------

This time. I'm eating oat meals and 2 pairs of bread with bacon and nutella. Pak diba?! Wala kong pang-tuition fee niyan pero may nutella sa ref namin. Maarte eh. Hahahaha!

Then my phone rang. At tumayo na ko ng narinig ko ang ring tone na ito...

Dahil sa iyo,
Ako'y iibig pang muli....

Sa lahat kasi ng contact sa phone ko siya lang yung tanging may RING TONE. Kaya alam na thissssss!!

Oh pak boom panes ganern!! Hahahaha oha oha kaboooog.

(Goodmorning lady!) Masayang bati sa kabilang linya. It's John Vincent.

"Oh. What's good in my morning?" Mataray kong tanong.

(Why? What's your problem? Let me comfort you? Again.) Pagpapa-amo niya sakin.

"It was all nothing. Did you eat your breakfast?" Pagbaling ko sa ibang pag-uusapan. Dahil ayokong mausisa ang mga bagay na tinapos ko na.

"All done gorgeous. Wait I call you later I want Video Call. If it is okay to you?" Pagtatanong niya na mayroong paghingi ng pahintulot.

"Kung ngayon kana kaya tumawag. Saka ang aga-aga wag mo nga akong ma-english english dyan! Sapatusin ko mukha mo eh!" Pagbibiro ko pa.

"Eto naman. Wait I ended this call. And I call you in facebook. Wait for a while" sabi pa niya.

At tumipa naman ako sa bread with bacon and nutella ko. It is so MA-SA-RAAAAAAP!! Hahahahahaha.

6 minutes ago. Then my phone rang with my ring tone alert from fb. *witwiw*

Then I saw JV's video call. Then I answer. Mukhang kakatapos niya lang. Kakatapos lang maghilamos. Hahahaha! He's so cute wearing his aztec shirt.

Maputi. Matangkad. Mabait. Mapag-pasensiya. Maunawain. Mapagbigay. At matangkad si JV, kumpara kay Jaz. But I don't care with my ex.

"Kumakain ka pa pala?" Nagtatanong niya, at akmang ibaba at papatayan ako ng tawag niya. Aba! Gago to ah.

"Ibababa mo? Subukan mo, kahit kailan hindi kana makatatawag sakin uli." Pagbabanta ko sa kaniya.

"N-no I just want to--" pagdadahilan niya pa.

"Don't care. Kung magdadahilan ka, yung kapani-paniwala okay?" Mataray kong sagot sa kaniya at tinaas ko pa ang kilay ko.

"Hindi ko naman kasi i-end ang call eh. Sorry naman. Kumakain ka kasi, parang naistorbo pa kita?" Pagaalinlangan niyang tanong.

"Kung nakakaistorbo ka man sa pagkain ko. Wala akong pake. Kasi dapat kanina pa lang pinabayaan na kita tumawag at mag-missed call ng marami!" Pagtataray ko uli.

"Ito talaga. Harsh mo sakin, Ms. Sungit"
At nagp-pout pa siya. Pa-cute pa ang gago! Letche kung di ka lang gwapo sa paningin ko. In-inchapwera na lang kita eh! Gagong 'to! Hahahaha joke.

"Di ka pa ba sanay?" Pagtatanong ko pa

"Sanay" matipid niyang sagot.

"Eh, sa kung sanay ka naman na. Bakit mo pa ako inaartehan ng ganiyan? Aber?" And I smirk at him.

*silence*

At maya-maya ay di na ako nagsalita at natahimik na ng tuluyan.

----------

A/N: Pasensiya na po sa mabagal na update ko. Nedyo busy na po sa school. Hihihi. Thankyou po sa mga bagong readers mwaaaa!!