Hayata dönüş Sondur..!(Ara Verildi.)

HD☆3.İlk Tanışma...

Sabah olmuştu artık, güneşin ışığı pencereden yüzüme vuruyordu...

Ayağa kalkma zamanıydı ama hiç halim yokdu malesef...

Tamam üniversiteyi kazanmak istemişdim ama bu kadar erkenden kalkmak istememişdimkii...

Dün karnımın ağrısından o çocuğun arkasından gidemediğim için üzülmüşdüm ama bu gün göre bileceğim aklıma geldiğinde yüzüme bir gülümseme geldi...

Bu da neyin nesiydi böyle yaa??Neden adını bile bilmediğim o çocuğu düşündüğümde yüzüme gülümseme geliyordu ki??O benim hiçbirşeyimdi aslında, belki de koskoca sınıfda beni bile fark etmemişdi...

İçimden bir ses yüksek sesle "Neyse yaa boş ver Ceydaa fark etse ne olur?fark etmezse ne olur yani?en iyisi kalk ayağa yoksa okula geç kalacaksın"dedi...

Şu an en doğrusu içimdeki sesi dinlemekdi zaten yoksa okula geç kalacaktım...

Ayağa kalktım, dolabımdan giyinmek için uygun bulduğum giyisilerimi alıp üstümü giyindim...

Yemek yemek için hiç iştahım yoktu ama dün olanlar aklıma geldiğinde yemem gerektiğini anladim çünkü, yine mide ağrısıyla kıvranmak istemezdim...

Yemeğimi yedim ve evden çıktım okula vardığımda okulun kapısının önünde duruyordu,ağzında sigarası elinde duran telefona bakıyordu.Siyah kot pantolon vardı, üstünden ne giyindiyin göremiyordum ama siyah deri ceketi vardı...

Yanından geçdim beni görmedi bile...

Sınıfa girdim ders başlayacaktı o da geldi ve dünkü yerine oturdu.Yanı boşdu kimse oturmamışdı yanında neden acaba???

Hoca sınıfa geldi dersden az zaman geçmişdi ki hoca benim tam yanımda oturan arkadaşların seslerini kıkır-kıkır gülmelerini duydu...
Hoca sinirli sesiyle "Can sen kalk Büşranın yanına geç orada bayaa bir ses var dağıtmak gerek o grubu" dedi... Daha sonra bana döndü sakin sesle "Ceyda, kızım sende şu çocuğun yanına geç"deyip onu gösterdi...

Ağzım açık kalmışdı "A-a- ama hocam ben hiç konuşmadımkii" dedim heyecanlı sesimle...

Hoca da "Biliyorum kızım ama sen yine de geç" dedi...

Bende hiç itiraz etmeden "peki hocam" dedim heyecanla ve eşyalarımı toplayıp onun yanına geçdim...
Neden itiraz edeyim?en çok istediğim şey onunla beraber oturmak...

Parfümünün kokusu burnumu doldururken gözlerim yüzünde geziyordu...

Biliyormusunuz yakından bakınca daha yakışıklıydı...
Ama yüzüme dönüpde bakmamışdı yanıma oturan kim? nasıl biri ? Diye...
Aptal işte yaa sahiden aptal..
.
İnsan hiç bakmaz mı?Bu nasıl kendini beğenmişlikdir böylee???

Hoca aniden sakin sesle "Oğlum senin adın ne?" Diye sordu ondan, galiba duymamışdı ya da cevap vermek istemiyordu...

Aniden kolunu dürtdüm "hoca soru sordu" dedim sakince...
Başını kaldırdı öyle bir sinirle baktı ki yüzüme nefesim gitti, dona kaldım...

Hocaya çevirdi sonra yüzünü çook yavaş tonla "Rüzgar" dedi...

Adını öğrenmişdim biliyordum artık böyle de bir bakışa anca Rüzgar ismi uygun olurdu...