Alex's POV
Noong unang araw ko siyang nakita, alam ko na agad na hindi siya mahirap mahalin. Since we're in a fixed marriage, hindi ko inakala na mahuhulog ako sa kanya ng ganoon kadali. Nangyari na lang. I want her to know what I really feel. That the feeling is mutual. Kahit na hindi niya sinasabi na mahal niya ako, nararamdaman ko iyon through her actions. I decided to tell it to her when we arrive in South Korea for our honeymoon, but before our flight, nakatanggap ako ng isang text message na makakapag-pabago ng buhay naming dalawa.
Lay a finger on her. I will make your life miserable. At kapag ginawa mo ang ayaw ko, papatayin ko siya at ang pamilya mo. She's only mine. I'm watching you. Wag na wag mong ipapakitang mahal mo rin siya. Dahil may dadanak na dugo. Tandaan mo yan.
Halos malaglag ko na ang cellphone ko kaya hinawakan ko ito nang mahigpit. Nanginginig ang kanang kamay ko habang binubura ito. Sobra akong nadismaya! Alam 'kong hindi siya pangkaraniwang tao. Sa mensahe pa lang na pinadala niya sa akin, ramdam ko na kaya nga niyang pumatay. What the hell! Gustong gusto ko ng sabihin at ipakita kay Rosa kung gaano ko siya ka-mahal noo g araw na iyon. But because of that guy, I can't do it anymore! At dahil ayaw 'kong mapahamak siya, sa dalawang taon na lumipas, ginawa ko ang lahat para iwasan siya, pinilit ko ang sarili ko na maging cold sa kanya. Am I a coward? I just don't want her to die that's why I'm doing this for her. For her safety!
Tuwing umaga pag-kagising niya, lagi niya akong hinahalikan sa pisngi. Alam ko iyon dahil nagpapanggap lang akong tulog. Hindi niya alam iyon. Hindi niya alam kung gaano ako nahihirapan para lang hindi ipakita ang pagmamahal ko sa kanya. I know shevs having a hard too. Pero nakagawa ako ng bagay na hindi ko sinasadya. Umuwi si Rosa noong mga oras na iyon na pagod, kita ko iyon sa mukha niya. Gusto ko siyang yakapin, but I can't. Gusto ko siyang i-cheer up at sabihin na nandito lang ako para sa kanya, pero hindi ko magawa. But when she fell asleep. Hindi ko na napigilan ang sarili ko, hinawakan ko ang kamay niya. "I love you so much, and knowing you don't have any idea about it, nasasaktan ako." Shit! I can't believe that I'm crying right now.
He's everywhere. Kaya kailangan 'kong mag-ingat sa lahat ng kilos at galaw ko. Pero hindi ko akalain na ganoon siya sa katotoo sa mga sinasabi niya.
Noong nasa ground floor ako, I noticed that there's something wrong while I'm walking towards my car. Ang tahimik ng paligid. Nagmamadali akong kunin ang susi sa bulsa ko pero nalaglag ko ito at saka pinulot agad. Napalingon ako sa gawing kaliwa. It was him! Shit!Nakaramdam ako ng matigas na bagay na humampas sa likod ko! Sinundan pa niya ito ng isa pa hanggang sa mapaluhod ako sa sakit.
"I warned you, right? Ayokong may iba na humahawak sa kanya, ako lang. Ako lang!" Mayroong pagkamalalim ang kanyang boses. Hindi ko makita ang kabubuuan ng mukha niya dahil naka-mask siya. Hawak ang isang baseball bat. Hindi ako pwede basta basta na lang magsasalita. Baka lalo lang niya ko pahirapan. I'm such a coward! Lumapit siya ng kaunti. "So, don't make me do something that you will regret in the end."
Pinilit 'kong magmaneho. Sana walang akong nabaling buto. Ano na lang sasabihin ko kay Rosa? She'll get hurt kapag nakita niya ako na nasa ganitong kalagayahan. Kaya napagpasyahan kong hindi umuwi sa bahay at mag-check in sa isang Hotel somewhere in Alabang. Kinabukasan, nagpunta ako ng Hospital para magpatingin.
"Mr. Cha, you're okay. Wala naman nabaling mga buto sa'yo. Just take care of yourself."
"Thank you Mr. Crosby. Alis na po ako."
Buong araw 'kong hindi nakita si Rosa. Dumiretso na kasi ako sa trabaho kanina. Ginawa ko lahat para maging busy ako. I really hate that guy! He was so obsessed with my wife! Damn! Bakit si Rosa pa? Bakit? I'm so frustrated to the point na wala na akong magawa sa mga nangyayari!
