İçimdeki Ben !

İtaatkar :D

Revirde yatarken yanı başımda Aslı,Eliz ve Burak vardı. Burak her zaman yardımıma koşardı.Şu bir kaç günde... Emir ise resmen hayatıma girmişti. Ablam ve teyzeme haber verilmemesini istedim. Israrla. Hemşireye iyi olduğumu söyleyip sınıfa çıktık.

Sınıfa girdiğimizde gözüm direk Emir'i aradı. Emir gözüyle yanındaki boş sırayı gösterince oturdum. Dik başlı inatçı olmama rağmen bu çocuk ne derse yapıyordum. Şimdilik... Yanına oturdum. Damla ve Selin'in çıtı çıkmıyordu.
Emir eli cebinde "Ne kadar itaatkar, bunu sevdim. " dedi .
Birden ona doğru döndüm ve 'Alışma böyle yine de Teşekkürler, her şey için.'' dedim.

Bana doğru döndü ve gülerek ''Bir gün sende beni kurtarırsın, ödeşiriz.'' dedi.

İmalı imalı '' Bak bakk '' deyince daha güzel gülmüştü. Birden gamzesi olduğunu fark ettim. Gözlerimi iyice açarak '' Senin gamzen varr !!'' diyip elimi yanağındaki belediye çukuruna doğru uzatırken elimi sıkıca tuttu. Suratındaki gülümseme kendini aniden ifadesiz bir yüze ifadesine bıraktı.

'' Dokunma!'' dedi. Yüzü sert bir ifade takınsa da gözlerindeki hüznü görebiliyordum. Ders sırasında müdür Damla ile Selin'i odasına çağırmıştı. Nolacaktı ki! Özel okul sonuçta. Tüm dersler böyle geçti. Öğlen yemeğinde Damla ile Selin telefonda ailesiyle telefonda konuşup duruyordu. Aldıkları cezayı kaldırmaya çalışıyorlardı. Okulda eşkiya kesilirlerse bu aldıkları ceza daha hiç bile ..!

Öğlen yemeğinde Aslı intikam planı yaparken bense tam tersine umursamaz mod takınıyordum. Şimdilik...

Masaya Burak ve Serkan geldiğinde masanın altından ayağıma tekme yedim.

Burak '' Oturabilir miyiz ?'' dediğinde tekmenin acısıyla

'' Şeyy , Tabikii'' dedim. Nasıl acı dolu söylediysem gülmelerine neden oldu. Ardından masaya Yusuf gelince diğer bacağıma da aynı tekmeyi yedim. Bende onlara yeter mabadında tekme attım. İkisine de bakınca suratlarında hiçbir tepki yoktu. Tam aksine Burak'ta demin bende olan yüz ifadesi vardı. Burak'a bakınca bana güldü. ''Sorun değil'' dercesine kafasını salladığında utancımdan kafamı öne eğip daha dokunmadığım yemeğimi yemeye başladım

Burak ''Hafta sonu sinemaya gidelim mi ? '' dedi. Sadece bana bakarak bana söyler gibi söyledi. Tek kaşımı kaldırınca '' Hep beraber '' diye düzeltti.

Eliz '' Epeydir gitmiyorduk zaten '' dedi.

Serkan '' Ben çok severim'' dediğinde Aslı hemen

'' Bende çok severim özellikle korku filmlerini'' dedi .

Serkan'' Bir gün evime beklerim o zaman '' dediğinde Aslı ve Serkan birbirine bakıp tüm içtenliğinde gülümsüyorlardı.

Yusuf '' Bana da uyar'' dediğinde Burak sadece bana bakıyordu.

Bende '' Olur ama korku filmi '' diyerek Aslı'ya göz kırptım. Oda bana karşılık en içten bir gülümseme yolladı. ''Amma velakin Dabbe olmasın '' diye dipnot düştüm. Masadaki herkes kafasını onaylarcasına sallayarak gülmeye başladılar. Bende gülerken gözüm birden Emir'e takıldı. Yemeği bitmişti ama hala masada oturuyordu. Biz tabakları kaldırıp sınıfa doğru çıkarken o hala oturuyordu.

EMİR

''Bu kızı bana çeken bir şeyler var. Sanki aynı acıları yaşadık gibi '' diye içimdeki sesler susmuyordu. Yüzüme, o gamzeme hep annem dokunuyordu. Daha sonra kimse dokunamadı...

Garipti gülüşü. Benim gibiydi ama Ecrin daha sık gülüyordu. Bugün onu yerde kıvranırken gördüğümde Damla'yı öldürecektim.

Bana sarılışı bile farklıydı. Epeydir hissetmediğim şefkat ve duygulardı. Hiçbir kıza yakın olmazken Ecrin'den kendimi çekemiyordum. Saçları , sesi , gülüşündeki içtenlik aynı anneminki gibiydi ama ondan uzak durmalıydım. Annem benim yüzümden öldü ona da zarar veremezdim.