İçimdeki Ben !

Sırılsıklam

Mükemmel bir hafta sonunun ardından kötü bir pazartesi yine geldi. Gece Aslı'nın soru yağmurunun ardından kendimi yatağa fırlattım ve uykuya daldım. Sabah yine biri beni dürtüp '' Kalk ! Okul '' diye kafamı ütülüyordu. Tabiki de kim olacaktı Aslı .

Yatakta doğrulup '' Nefrett ediyorum..!'' diye bağırdım ve kaç kez tekrarladığımı bilmiyorum. Tüm lise hayatımda her pazartesi böyle olurdu. Okuldan hep nefret etmişimdir.

Yataktan kalkıp yüzümü yıkayıp saçlarımı toplamaya çalıştım. Sadece çalışmıştım yine pek iyi bir saç modeline benzememişti. Arada sırada taktığım gözlüğümü takıp yemekhaneye indim. Kızlar Burakgilin masasında oturuyordu. Aslı eliyle '' Buraya gel '' dercesine işaret etti. Kafamı nazikçe salladım. Kahvaltı tepsisini alıp tepsiye bir kaç şey yerleştirdim ve masaya geçtim. Hızlıca yemeye başladım bir an boğazımda durunca öksürmeye başladım. Burak birden ayağı kalkıp bardağa su koyup içirmeye başladı. Gözlüğümün üstünden Burak' a bakarken diğer eliylede peçeteyi alıp elime tutuşturdu.

'' Ben yapabilirim'' derken su içtiğimin farkında olmayıp bütün su üstüme döküldü. Elimdeki peçeteyle direk ağzımı sildim. Gözlerimi kısıp Burak'a bakıp teşekkürler diye tısladım. Arkamı döndüğümde kapının oraya yaslanmış Emir buraya bakıyordu. Hızlıca yanından geçerken kolumdan tutup kapının arkasına ittirdi. Suratına takındığı ifadeden ne hissettiğini anlamıyordum.

Kaşımı kaldırıp '' Noldu ?? '' diye sorunca ufak bir tebessüm yerleşti suratına.

'' Hadi git şu üstünü değiştir '' dedi ve önümden geçti .

Tek bumuydu ?? Sinirli bir şekilde ayaklarımı vura vura merdivenlere doğru ilerledim. Arkamı dönüp Emir'e kötü bir bakış attıktan sonra üstümü değiştirmek için odama çıktım.

Formayı giyip saçlarımı taradım ve açık bıraktım. Yurttan çıkıp okula gittim. Sınıfa çıkıp pencere kenarına oturdum. Telefonuma baktım. Bugün ayın 15 . Yetimhaneye çocukları görmeye gitmem gerek. Lise son olduğumuz için pek devamsızlık yazılmıyordu. Özel okul avantajları. Sabah bütün dersler boyunca test çözdüm. Derslerimi aksatmamam lazım. Öğle arasında müdür beyden izin aldım.

Taksiye binip oyuncak almaya gittim. Sonra biraz kıyafet aldıktan sonra yetimhaneye gittim. İçeriye girdiğim anda çocuklar üstüme hopladı. '' Ecrin ablaa '' diye öpmeye başladılar.

'' Yavaşş yavaşş '' diyerek gülmeye başladım. Ayağı kalkıp bir yere oturup hediyeleri vermeye başladım. Hepsinin yüzündeki gülümseme her şeye değerdi. Bir anda tüm çocuklar aynı anda kapıya doğru baktı. Bende kafamı çevirdiğimde elinde poşetlerle Emir içeri doğru yürüyordu. Tüm çocuklar Emir'in yanına doğru gitti ama sadece Eymen yanımdan ayrılmadı. Bana beslediği başka türlü sevgiden ötürü. Emir çocuklar etrafında yanıma gelip yanağımdan öptü. Şaşkınlık içinde ona bakarken
"Çocuklar Ecrin ablanız kıskanır birazda onun yanına " diyip güldü.

Çocuklara hediyeleri dağıttıktan sonra masaya geçip oturduk çocukları seyrettik.

"Ne arıyorsun burada Emir Poyraz? "

"Çocuklar "diyip eliyle çocukları gösterdi. O anda Eymen yanımıza geldi ve Emir 'in koluma vurup bana sarıldı. O anda gülmeye başladım.

Emir "Heyy delikanlı ne oluyor? " diyerek güldü.

Eymen bana bakarak "Bu çocuk senin sevgilin mi? " diye sorunca şaşkınlık içinde Emir 'e baktım.

Emir gülerek "Allah korusun " dedi.

Gözlerimi kısarak "Sanki ben sana bayılıyorum Emir Poyraz "