(Vanuit Ana)
Ik hoopte maar dat Ilse eerlijk zou zijn tegen RTL Boulevard. Het klonk misschien gek, maar ik hoopte dat ik de schuld zou krijgen. Misschien zagen mensen dan eindelijk in dat ik wel echt een probleem had, en dat ik niet zomaar gek was. En ik hoopte vooral dat mensen inzagen dat niemand iets misdaan had. Ik snapte nog steeds niet hoe ik zoiets als dit had kunnen doen... Ik leek wel gestoord. Ondertussen had ik mijn ouders alles verteld, en ze waren woedend geworden. Logisch natuurlijk, maar ja. Toen kreeg ik ineens een berichtje van Ilse. Ik pakte mijn telefoon en las het.
'Weet je echt zeker dat ik alles mag vertellen?'
Ik snapte nog steeds niet dat Ilse zo lief voor me was. Ik had haar leven verziekt en nog maakte ze zich zorgen om mij. Ik berichtte terug dat ze echt alles mocht vertellen en plofte op de bank. Iedereen haatte me na vanavond, en dat was misschien maar beter ook.
(Vanuit Ilse)
RTL Boulevard was net weg en ik zat met een rotgevoel op de bank. Bart was boodschappen doen. Natuurlijk was ik blij dat dit alles opgelost ging worden, maar ik wilde niet dat Ana gehaat zou worden... Dat verdiende ze nou ook weer niet... Had ik echt wel alles moeten vertellen? Ik had geen idee of ik het juiste had gedaan. Maar je, we zouden wel zien...
COMMENTS?
TIPS?
JE LEEST
You
FanfictionWat doe je als je zoveel talent hebt dat iedereen van alles van je verwacht? De beste zangeres zijn, de mooiste vrouw zijn, het beste rolmodel zijn en ook nog gewoon blijven? Kan dat wel?
