(Vanuit Ilse)
De volgende ochtend werd ik al vroeg wakker. Ik keek naast me en zag dat Bart nog sliep. Ik pakte mijn telefoon en had duizend meldingen. Het waren vooral spijtbetuigingen op twitter. Ik was opgelucht, maar ik voelde me ook rot naar Ana toe. De dingen die over haar getwitterd werden waren niet echt aardig. Dit verdiende ze niet, al leek dat voor die mensen natuurlijk wel zo. Ik besloot Ana even te bellen. Ik stapte uit bed en maakte me klaar. Toen ik beneden kwam pakte ik mijn telefoon en belde ik Ana. "Hey, je moet je niks aantrekken van die tweets. Die mensen weten niet wat er allemaal speelt." Zei ik toen ze opnam. "Ik weet het, het geeft niet. Je hebt het juiste gedaan." Zei Ana. Ik was blij dat ze er zo mee omging, maar ik wist dat het haar echt wel pijn deed. Toen ik ophing voelde ik me beter. "He liefje!" Hoorde ik. Ik keek om en Bart gaf me een kus. Ik vertelde hem het hele verhaal en Bart gaf me een knuffel. "Schatje, je moet je niet schuldig voelen naar Ana toe, dat komt allemaal wel goed. Ik ben blij dat mensen inzien dat het verhaal over jou niet waar is." Ik zuchtte en knikte. Maar toch voelde ik me schuldig.
Die avond belde Ana weer. Ze voelde zich echt heel slecht en hoopte dat dit alles snel op zou houden. Dat hoopte ik ook, en daar kon ik ook voor zorgen. "Ik kan RTL Boulevard weer bellen en alles uitleggen, zodat mensen begrijpen dat je geen hele kwade bedoelingen had en al die haat dus niet verdiend hebt, maar onder 1 voorwaarde." Zei ik. "Wat dan?" Vroeg Ana een beetje verbaasd. Ik zuchtte en zei:"je moet je laten opnemen."
COMMENTS?
TIPS?
JE LEEST
You
Fiksi PenggemarWat doe je als je zoveel talent hebt dat iedereen van alles van je verwacht? De beste zangeres zijn, de mooiste vrouw zijn, het beste rolmodel zijn en ook nog gewoon blijven? Kan dat wel?
