Intersecting Hearts

Chapter 35

Before anything else I just want to say MERRY CHRISTMAS. Thank you sa inyong lahat mapa active o silent readers man. Reading my stories is the most special gift na matatanggap ko mula sa inyo. Makita lang na may nagbabasa nito sobrang saya ko na this Christmas. Thank you ulit sa inyo for supporting this story, for supporting me, for being my reader, for being my follower and most especially for being my friend. I love you guys!!!! mwuah mwuah. Merry Christmas ulit.

ps: Hindi ko na magagawan ito ng Christmas Special so bago mag new year na lang ako gagawa magkasamang Christmas and New Year Special na yun ^-^

mysterioustricia

---

Sapphire's POV

"M-Mama...yung mga anak ko? Sabihin nyong okay lang sila *sobs*"

Kanina pagkapasok na pagkapasok namin sa van narinig naming umiiyak si Thalia. "M-Ma.. ma m-mayy d-dugo"

Umaagos yung dugo sa may binti nya tapos bigla na lamang syang nawalan ng malay.

"Oo anak mabuti ang kalagayan nila"

Himalang nakaligtas si Thalia pati ang dinadala nya. Ako eto naka wheel chair. Yung tatay naman ni Thalia at Nathan at asawa ko kasama ang asawa ko nasa police station.

"Thank God. S-Si N-Nathan? Asan sya? Okay lang ba sya?" sunod sunod nyang tanong.

Hindi ko alam kung pano ko sasabihin sa kanya. Hindi ko alam kung paano magsisimula. 

Si Nathan...si Nathan nasa operating room ngayon. Sobrang nakakaawa yung lagay nya. Naliligo sya sa dugo.

"T-Thalia...nasa operating room si Nathan"

"Dalhin nyo ko sa kanya!" sabi nya at nagsimula na namang umiyak

"Anak hindi pwede---"

"Wala akong pakialam basta dalhin nyo ako sa kanya!"

Isinakay nila sa wheel chair si Thalia.Pagkarating namin sa harap ng operating room. Saktong lumabas ang doctor.

"Doc tell me okay lang si Nathan "

Si Brianna hinihintay na lang naming gumising. Sila  Gabriel....dead on arrival. Si Trixie she's in coma.

Kahit na sila ang dahilan ng ito there's a part of me na nasasaktan. Masyado na din akong naattached kay Trixie dahil kay Tristan. Feeling ko nga hindi naman pagpapanggap lang yung ipinakita nya sa amin bago dumating ang araw na ito. Alam kong may kabutihan sa puso nya. Sa paggising nya. Sana mawala na ang hinanakit sa puso nya.

Si Gabriel naman, I'm Sapphire Alagon- Chua. Alagon si Gabriel. And yes, pamilya ko ang kumupkop kay Gabriel. Minsan kaming pumunta sa Japan and nakita namin si Gab nakakaawa ang kalagayan nya. Mabuti syang kapatid. That's why tinatanong ko paano nya nagawa ang bagay na to?  May kulang ba sa nagawa namin para sa kanya?

"I'm sorry to say but hindi kami sigurado kung magigising ang pasyente. It's a miracle if that happen "