"Who are you? "
"Who are you? "
The last words he said kept playing on my mind. It brokes my heart into pieces. His life is here yet his memories are gone.
Nagising sya pero hindi nya ako matandaan...
Nagising sya pero hindi nya ako nakikilala...
Nakalimutan na nya ako...
Pati ang anak namin...
Lagi na lang ba akong masasaktan?
Umaasa akong tatawa sya at sasabihing joke lang. Naglagpakan na ang luha ko pero walang nangyari. Hindi pala joke.
---
Nathan's POV
I am in the middle of nowhere,following a light...
"Mahal kelan ka ba gigising?"
"Mahal miss na miss na miss na kita"
"Mahal miss na miss na miss ka na ng baby natin"
I heard those words. "Go back to life Nathan, hindi ka nararapat dito"
I opened my eyes and I saw a white ceiling. Asan ako!?
Biglang may babaeng yumakap sa akin..
"You're awake Nathan,Mahal!
.....
Who is she?
Bakit nya ako tinawag na Mahal?
Bakit alam nya ang pangalan ko?
.....
..............."Who are you?"
Napabitaw sya ng yakap sa akin. Tiningnan nya ako "H-Hindi mo ako... kilala?"
Tears kept falling from her eyes.
"I don't remember anything about you"
She walked away crying.... Sino ba sya?
>>>>>>> after 15 minutes
The doctors came.
"I can't believe it! He's okay! It's a miracle!!"
Sabi ng doctor. Does it mean milagro ang pagka buhay ko? Bakit? Ano bang nangyari?
"P-Pero doc....h-hindi nya ako kilala"
Sabi ulit nung babae. Sino ba talaga sya. Bakit may kung anong nararamdaman yung puso ko tuwing iiyak sya.
"Kahit kami din doc hindi nya matandaan" sabi nung anim na mga may edad na
"Kami din po hindi nya kilala" sabi nung isang lalaking kaidaran ko pati yung dalawang babaeng kasama nya
"He's suffering a temporary amnesia. Masyadong naapektuhan ang ulo nya noon. Don't worry mabilis nya kayong maalala pero it depends pa din sa inyo at sa kanya"
" Sige maiwan na po namin kayo" sabi pa nung isang doctor
"Mama.... *sobs*" tapos niyakap sya nung dalawang may edad na.
"Ssshhhh Thalia, don't cry honey maaalala nya din tayo"
"Anak, stop crying na... Baka kung mapano pa yang baby nyo"
Baby nyo?
Baby? Anak? Ako ba ang ama? Magiging tatay na ako?
---
Tristan's POV
Isang araw pa madidischarge na si Nathan. Naghilom na din yung ibang sugat nya. Nakalimot sya. Nagiba sya.
Lagi syang tulala. Minsan nga naiisip ko. May amnesia kaya talaga sya o kinakalimutan nya lang ang lahat ng nangyari noon?
Naaawa din ako kay Thalia. Alam kong gusto nyang umiyak ng umiyak gusto nyang ilabas ang lungkot na nadarama nya pero hindi nya magawa. Nakikita ko sya pag tulog na si Nathan tsaka nya niyayakap.
Dahil kay Nathan buhay pa kami pero kapalit pala noon ang pagkawala ng alaala nya. Ano bang kasalanan namin at ganito ang nangyayari sa buhay namin?
-
Naglalakad ako sa pasilyo ng hospital. Titingnan ko si Trixie. Buhay pa sya. Sana sa paggising nya sya na uli yung kakambal kong masayahin kahit may pagka epal.
"Little sis, sorry sa nangyari sa buhay mo"
---
Brianna's POV
What if hindi ko ginawa yung mga ginawa ko dati?
Yung pagbayad sa truck driver para banggain si Gabriel....
Yung pagturok sa kanya ng special chemical......
Yung pag palit ng katawan nya ng isang bangkay sa morgue...
Yung pagpapalabas na patay na sya...
Mangyayari kaya ang lahat ng ito? Siguro oo. Kung nakatakda itong mangyari, mangyayari at mangyayari ito. Pero mas mabuti na din yung ginawa ko noon. Mas masasaktan lang si Thalia kung hindi ko pinalabas na patay si Gab.
Bakit?
Una, makakasal sya kay Gab
Pangalawa, maghihirap sila
Pangatlo, baka mas piliin nyang magpakamatay na lang
At ang huli baka si Nathan ang namatay. Dahil kung hindi sya tumigil at kung hindi nya tinulungan si Gab bus ang makakabangga sa kanya. Andun ako nung nangyari yung palabas na accidente ni Gab.
Dapat nang ibaon sa limot ang lahat. Dapat nang magbagong buhay. Dapat ng talikuran ang nakaraan at harapin ang kinabukasan.
Alam kong hindi ito ang tamang panahon para umalis ako ng Pilipinas. Pero kailangan ko itong gawin. Babawiin ko ang mga anak ko. May karapatan ako. Ako ang ina nila.
Pagbalik ko dito sisiguraduhin kong kasama ko na sila.
-
Nathan's POV
"Anak, pag may kailangan ka magsabi ka lang," sabi ng nanay ko daw.
"Okay,"
"Ikaw Thalia, magpahinga ka. Baka kung mapano ka at ang baby nyo," tama nga, magkaka anak na pala ako. Peste naman kasing amnesia to! Naguguluhan ako sa mga nangyayari.
Gustong gusto ko nang makaalala.
__________
Kung may mga pinagantay man ako sa update nito I'm so sorry the writer is busy...busy sa school.
Ipanalangin nyong manatili ako sa honor society.
mysterioustricia
BINABASA MO ANG
Intersecting Hearts
Fiksi UmumPAST IS PAST na ba talaga? O baka pwede pang mag THROWBACK.
