Love Me❤ Moordvrouw

controle

Vandaag is de dag. De dag van de controle. Ik ben best gespannen. Waarom weet ik niet. Gister heb ik stieken een best leuke dag gehad. Ik heb het papierwerk van bram in mapjes gedaan. Dat was echt nodig... de deur gaat open. Ben je klaar? Het is bram. Ja zeg ik en hij komt binnen. Hij tilt me op. Die rolstoel laten we thuis. Ik gil, hij kietelt me helemaal dood. Dan tilt hij me op en lopen naar de auto. Wanneer we bij het ziekenhuis komen probeer ik te lopen. De laatste dagen is het nog niet gelukt maar met ondersteuning van bram lukt het wel. We lopen (of ja strompelen) naar de wachtkamer toe. Mevrouw van Kempen? Ik probeer op te staan en loop samen met bran de kamer in. Ik ga op de behandeltafel liggen. Ze stelt eerst wat vragen aan me, dan gaat ze me onderzoeken. De pijn is een stuk gezakt. Het is niet meer zo blauw maar toch kijkt de dokter me een beetje teleurgesteld aan. Ik kijk verbaasd naar Bram toe. Hij trekt zijn schouders op. Ziet er al wat beter uit zegt de dokter. Maar? Vraagt bram. Ik heb het gevoel dat je de pijn wegbijt. Snap je? Da dat snap ik maar waarom zou ik dat doen? Weet ik niet, dat gevoel heb ik gewoon. Ow oke. Is de pijn helemaal weg vraagt ze? Nee, maar het is wel stukken minder. Dan gaat het nog niet zo snel vooruit. Ik kijk haar verschrikt aan. Je hebt nog veel medicijnen. Daardoor heb je weinig pijn. Ik wil voor de zekerheid toch een scan laten maken. Alleen om het ergste uit te sluiten. Je mag wel weer aan het werk. Ik lach, dank u wel... vanaf morgen. We maken nu een foto. Dan doen we nog wat bloedonderzoeken en wat anders en als het goed is hebben we dan de uitslag. Vanuit de uitslag bepalen we of we nog iets meer moeten doen. Bram kijkt me aan en glimlacht. Ik moet hier blijven liggen tot de dokter ons op komt halen. Het duurt best lang, ook voel ik me wat gespannen. Bram wrijft met zijn hand over mijn arm heen. Hij stelt me op mijn gemak. De deur ging open, het was de dokter. Het was een man, ik probeerde me er over heen te zetten. Ik durfde niet alleen maar gelukkig mocht bram meelopen. Ik deed mijn shirt uit en ging liggen. Ik trilde helemaal toen ik naar binnen ging. Ik voelde me heel naar in die tunnel. Gelukkig was het snel weer voorbij. Ik mocht omhoog komen maar dat lukte niet. Bram kwam de kamer binnen, gaat het wel...

Ja ik denk wel dat het gaat. Voelde me alleen een beetje naar in die tunnen. De dokter kwam erbij. Dat kan erbij horen, veel mensen hebben dat. Is dit je eerste keer? Ja, weet u waar we nu heen moeten. Ja ik breng jullie weer terug naar de kamer waar jullie net gewacht hebben. Daar zou mijn assistent een echo komen doen. Maar dat was dit toch. Nee, dit was een rontgenfoto, om te kijken of er iets te zien was. Zo te zien is er niets gebroken. De echo zou meer op gaan leveren denk ik. Bram tilde me op, zette me in de rolstoel en reed met mij naar het kamertje toe. Ik lag nog niet op de behandel tafel of er kwam een vrouw binnen met een apparaat. Ze legde uit wat ze ging doen. Eerst ging ze bloed afnemen. Gelukkig kan ik daar tegen. Daarna ging ze een echo maken. Het kon pijn gaan doen. Ik moest gaan liggen en ze spoot een soort koude gel op mijn buik. Het voelde akelig koud aan. Ze had wel gezegd dat het koud was maar dit had ik niet verwacht. Eerst ging ze even voelen. Ze drukte soms wel heel hard dat het echt veel pijn deed. Ze voelde elke keer op een andere plek en hield mijn gezichtsuitdrukking in de gaten. Soms had ik de nijging om haar hand van me af te halen. Toen ze stopte haalde ik opgelucht adem. Eindelijk was ze gestopt. Maar toen ze zei dat het alleen maar voorvoelen was kreeg ik tranen in mijn ogen. Bram kwam achter me zitten zodat ik tegen hem aan kon leunen. Ze voelde weer op de zelfde plekken. Bram hield mijn hand vast, ik moest er in knijpen als ik pijn had. Nou, dat heeft hij geweten. Ze gingen de echo maken. Het was best raar om mijn buik aan de binnekant op een beeldscherm te zien. Ze keek me aan. Doet deze plek pijn. Ik zat bijna tegen het plafond. Ze wilde een kijkoperatie doen. Ik barste in tranen uit. Oke al die testjes enzo, maar dit had ik niet verwacht...