Beklediğim o büyük gün gelmişti.
Abimle maçtayız. Kendimi tutamadım. Salak gibi bağırıyorum. Herkes hepbir ağızdan "yürü be oğlum hadi be " ben de verdim kendimi maça. En olmadık anda rakip takım gole koşarken "yürü be hadi oğlum ver sağa topu " abim demesin mi "kızım sen manyakmısın döverler şimdi seni" "neden abi bağırıyorum işte " "ya sen beni delirtecek misin"tabi ben abimi dinlemiyorum bile.
Hakem bir Penaltı verdi. Bende haliyle ilk defa maça gelmişim nerden bilebilirim. Bizim taraf susmuş penaltı izliyor. Ben "ooooo ooooo " derken penaltı dan gol oldu aniden "ooooo oley " tüm taraftarlar aynı anda bana bir bakış attılar. Ama ne bakış öldüm, bittim o an. Rezil oldum. Ama ne öyle bakıyorlar.
Ben gazetelere manşet olmayı beklerken ikinci yarıda staddan çıkardılar. Nerden bile bilirim ben .Zaten o günden sonra tövbeliyim. Pozisyonları öğrenmeden maça gitmiycem. Abicazim da benim yüzümden izleyemedi maçı. Eve gelince 1 ay boyunca tüm istediği şeyleri yaptım. Ders oldu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
BANA MİZAH ANLATSANA
HumorBu kitabı okurken kendinizden geçip 5-10 sayfa okuyup çıkmaya niyetlenirken kendinizi sayfaların sonunda bulabilirsiniz. Dikkat! mizahıma dalıp günlük işlerinizi aksatabilirsiniz. Sayfaları okurken koltuktan aşağıya düşmemeye kahkaha atmamaya dikka...
