Papatya Sapı

Bayım

Doğruyu söylemek gerekirse ben çok sevdim seni bayım.
...
Papatya ya da çikolatadan çok. Bazen kendimden bile çok. Gözlerini hiçbir şeye değişmem, gülüşün zaten benim olmalı. Bu kadar güzel gülmeyi bana da öğretmelisin. Bu kadar güzel bakmayı bana öğretmelisin...
Bir derdim oldu mu sana koşarım bayım. Ama derdim sen olunca şaşarım. Aklım karışır, sarhoş olurum. Hayır içkiyle değil, seninle. Seni düşündükçe sarhoş olurum. Bir de sarsan hoş olurum. Koyarım yüreğimin baş ucuna orda uyuturum. Kokunu çeker mutlu olurum.
Sahi ben daha gözlerine bakamamışken bile kimler dokunuyor sana? Acısın bayım, benim dokunamayıp da başkasının dokunduğu yerler acısın. Benim olmazsa olmazım sen iken senin olmasa da olurun benim. Olsun be en azından bir şeyinim...
Sözleriniz bayım, sözleriniz... Bazen yaralarımı kapatır fakat arkasından en büyük yaraları kendi açar. Bir de konuşurkenki ses tonunuz bayım... Masal gibi, ne yalan söylese inanırım.
Rüyalarıma gelseniz ya bayım. Oralarda daha çok hissediyorum seni. Sarılıyorsun mesela. Sımsıkı hem de. Hiç bırakmayacak gibi. Öpüyorsun, yaralarımı kapatır gibi. Tutuyorsun elimden, hayata bağlar gibi.
Cemre düşüyor yüreğime bayım. Sevmeyişin her fikrime düştüğünde. Aklım almıyor. Bir insanın sevmeyişi bile güzel olur mu? Ne güzel de sevmiyorsun bayım.
Bir kitabın sonu gibi seviyorum seni bayım. Buruk bir mutlulukla. Olur ya hani kitap bittiği için üzülür ama kitabın karakterleri mutlu olduğu için sevinirsin. Öyle seviyorum işte seni bayım. Bir kitap gibi. Sürekli okumak istiyorum ama bitsin de istemiyorum.
Bir şiir dizesi gibisiniz bayım. Ve bilirsin ki ben şiirlere aşığımdır. Benim şiirimsin. Yaza yaza bitiremediğim şiirimsin.
Ama siz bayım. Beni sevseydiniz çok güzel biz olurduk. Yine de ben severim seni. İkimizin yerine de...