Fark ettim ki biz hiç "biz" olamamışız. Sen ve ben. Ama "biz" değil. Hep ben sevmişim seni. Bitmesin diye çabalayan hep benmişim. Kör taklidi yapıp aşk dilendim senden. Kusurlarını görmedim, sen de azıcık sevginden verdin. Ki ben, sen ne verirsen ya da vermezsen yanında olmuştum.
Ama senin isteklerin hiç bitmedi. Önce kalbimi istedin, sonra hep senin yanında olmanı istedin, sonra hayallerimi... Şimdi de gitmek istiyorsun.
Anlayamıyorum seni! Giderek ne yapacaksın? Ne gelecek eline? Beni burda bırakınca yeni birine mi koşacaksın? O sevemez ki seni benim gibi. Seni kimse benim gibi sevemez. Mümkün değil böyle bir şey. İmkansız!
Hem senin yine dönüp geleceğin yer benim yanım. Bir gün benim değerimi tekrardan anlayacaksın. Neden vakit kaybediyorsun ki?
Gitme. Kal işte...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Papatya Sapı
Thơ caBen en çok gözlerini sevdim. Hani bir türlü benim gözlerimi bulamayan, İçinde beni barındırmayan, Kendini benden saklayan gözlerini... Yeşilleriyle ormanları kıskandıran, Bir nevi gökyüzü barındıran İçinde papatyalar gizleyen gözlerini... Ne za...
