Kütüphane Sevgilim

Multide SERDAR.

Mert burdaydı..

--Ben...haytımı....Sen...

Hiç bir şey diyemeden ağlamaya başladım. Üstümdeki örtüyü düzeltip yanıma geldi ve bana sarıldı. Iç çekerek ağlıyordum.

--Şşşş tamam ufaklık bak geçti. Ben burdayım sana kimse zarar veremez.

Yarım saat kadar ağladıktan sonra sakinleşe bilmiştim. Arada iç çekişlerim oluyodu. Kafami Mertin göğüsünden kaldırıp ona baktım. Aslïnda gözlerinden başka her yerine baktım. Çünki çok ama çok utanıyordum. Benim için kendini feda etdi. Beni hiç tanımıyordu sadece adımı biliyordu.

--Ben sana nasıl teşekkur etsem bilemedim. Hayatımı sana borçluyum. Ne kadar teşekkur etsem az. Sen olmasan belkide ben şimdi.....

Sözumu bitirmeden ağlamaya başladım. Yine beni kendine çekip

-- Tamam ufaklık ağlama artık. Lütfen ama. Istersen yani yanlış anlama beni lütfen rahatlaman için diyorum bir duş al istersen.

--Hayır istemiyorum. Ona ne yaptın? Nerde o?

--Boş ver onu. Sil gözlerini düşünme bunları.

--Şeyy Mert sen evi nasıl buldun? Nasıl geldin buraya?

--Cuzdanını duşurmuşdun arkandan bağırdım ama telefonla konuştuğun için duymadın. Bende içinde önemli bir şey vardır diye seni takib etdim. Sonra kaybetdim seni bir bir sokakları gezerken bu sokağa girdim ve çığlık sesi duydum. Bu tarafa döndüm. Eve doğru yürümeye başladım. Kapı açıktı ve bir çığlık duydum senin sesin olduğunu anladım.

-- Ya Ben nasıl yapsam ne etsem az kalır sana bir hayat borçluyum Ben.

-- Bana hiç bir şey borçlu değilsin. Ama bu kadar çok istiyorsan yarın sabah birlikte kahve içe biliriz.

-- Tamam bana uyar ola bilir kendimi toparlaya bilirsem.

-- Şey Ben kalkayım artık. Sana iyi geceler. Kendine iyi bak yarın sabah görüşürüz.

-- Mert..... Bu gece gitmesen. Yanlış anlama lütfen ama anla beni korkuyorum. Yukarıda benim odamın karşısındaki misafir odasında kalsan olurmu??

-- Ben bilememki. Sen yanlızmı yaşıyosun?

-- Amcam ve yengemle. Onlarda bu gun evlilik yıl dönümleri olduğu için otelde kalıcaklar. Amcam yengeme supriz yapmış yani.

--Anladım. Peki ya annen baban??

-- Iıı...şey... Ben onları kaybetdim. Lütfen bu konuyu bir daha konuşmayalım ve açmayalım olurmu?

-- Tabikide olur. Başın sağolsun.

-- Hadi uyusak artık?

--Tamam sen onden git göster bende arkandan geliyim.

Örtüyü üzerime dolayıp yukarı çıktık.

-- Işte burası. Eğer kalmak istemezsen gide bilirsin. Benim yüzümden sorun olmasın.

-- Merak erme sorun falan yok. Sen şimdi odana gir rahatça uyu. Tamammı ufaklık??

--Tamam.

Odama girip kapıyı kapattim. Tarif edilemez bir duygu kaplamıştı içimi hem hüzün hem sevinç. Bu gün olanları yaşadıklarımı düşünerek uykuya daldım.

Merhaba canlar. Nasılsınız?? Bu bölum nasıldı? 126 kişi okumuş lütfen oy vermeyi unutmayın fikirlerinizi bildirin. Hikayeyi sileyimmi?? Yazmaya devammi edeyim?? Sizler ne düşünüyosunuz?? Fikirlerinizi bildirin lütfen...