menekşe kokulu hikayeler

DERVİ KAŞIKLARI

Özlü söz = malını , mülkünü ver de bir gönül al ; al da o gönül , mezarda o kapkara gecede ışık versin sana . MEVLANA
Bir gün ermişlerden birine sormuşlar . sevginin sözünü edenlerle onu yaşayanlar arasındane fark vardır ? Bakin göstereyim demiş ermis.
Önce sevgiyi dilden gonule indirmemis olanlari cagirmis . onlara sofra hazirlamislar . Hepsi oturmuslar yerlerine . Derken tabaklar icinde sicak corbalar gelmis ve arkasindan da dervis kasiklar.
Ermis , bu kasiklarin ucundan tutup oyle yiyeceksiniz diye bir de sart kosmus .
Peki demisler ve icmeye baslamislar . Fakat o da ne ? Kasiklar uzun geldiginden bir türlü döküp sacmadan göturmiyorlar agizlarina . En sonunda bakmislar beceremiyorlar, öylece aç kalkmislar sofradan .
Bunun üzerine simdi demis ermis , sevgiyi gercekten bilenleri cagralim yemege . Yüzleri aydinlik , sevgiyle gülumseyen insanlar gelmis oturmus sofraya bu defa . Buyurun , deyince her dervis kasiklarini corbaya daldirip sonra karsisindaki kardesine uzatarak icirmis. Boylece her biri digerini doyurmus ve sukur ederek kalkmis sofradan .
İste demis ermis . Kim ki gercek sofrasinda yalniz kendini gorur ve doymayi dusunurse iste o ac kalkacaktir . Ve kim kardesini dusunur de doyurursa o da kardesi tarafindan doyurulacaktir suphesiz ve sunu da unutmayin gercek pazarinda alan degil veren kazanclidir daima .