Kickstart

2-

POV: June

Na weer een hele dag school kom ik weer thuis. Zoals gewoonlijk plof ik weer op mijn bed. Ik zucht diep. Ik ben moe, maar het is eindelijk weekend. Ik kijk naar het jurkje dat ik heb opgehangen. Het jurkje wat ik vanavond aan doe. Ik lach. Ik heb zin, maar ook weer niet. Ik denk aan hem, aan Daniël. Hij was zo vrolijk vandaag. Hij kon niet stoppen met praten. Ik ga weer rechtop zitten. Tegen de muur staat een spiegel, ik kijk. Ik kijk naar mezelf. Mijn haar zit in een staart. Langzaam maak ik mijn haar los. Het valt snel neer, langs mijn gezicht. Ik kijk nog steeds. Ik heb de spiegel gekregen van Daniël. Ik lach. Ik zie dat ik rood wordt. Ik pak een kussen van mijn bed, ik gooi het Zacht tegen mijn gezicht. Ik sta op en loop naar mijn bureautje, ik pak mijn favoriete parfum op. En spuit wat in mijn nek. Uit een tasje haal ik wat lipgloss, snel smeer ik dat over mijn lippen. Ik loop terug naar de spiegel en kijk keurend. Ik kleed me snel uit, en trek mijn jurk aan en een panty. Het is mijn lieveling. Ik draai een keer. Ik trek mijn sneakers aan, en ren de trap af. Ik trek mijn grote jas aan en een grote sjaal, met op mijn rug mijn rugzak. 'Waar ga jij heen' vraagt een jongen. Sam een huisgenoot, hij is pittig gestoord, maar super grappig. Hij is ontzettend knap, en volgens mij heeft hij een oogje voor mij, maar toch neemt hij bijna elk weekend een ander meisje mee. 'Uit' zeg ik. 'Veel plezier' zegt hij met een knipoog. Ik glimlach naar hem. Ik open de deur. De kou streelt me hard over mijn lichaam. Dan sluit ik de deur achter me. Gelukkig is de bioscoop maar 5 minuten fietsen. Ik pak mijn mannenfiets, of course. En fiets naar de bioscoop. Ik voel mijn neus rood worden door de kou. Mijn handen vriezen zowat af van mijn lichaam, ik moet echt handschoenen kopen. Ik lach. Het is donker en de lantarenpalen staan aan. Ontzettend romantisch. Ik fiets snel door. Als ik aan kom bij de bioscoop, stap ik van mijn fiets af. Een paar meiden lachen naar me en zeggen dan: 'leuke fiets zeg, ben je een man?' De andere meisjes lachen nu nog harder. Ze zijn een stuk jonger, een jaar of zestien. 'Thanks' zeg ik. Ik glimlach naar ze. Ik heb van al deze jaren geleerd om gewoon heel beleefd te zijn. De meisjes kijken mij verward aan. Ik loop door en loop de bioscoop binnen. Waar het heerlijk warm is. Ik kijk wat rond, geen Daniël. Er zijn een hoop mensen. Ik stuur Daniël een berichtje: "ik ben er, waar ben jij?". Ik kijk wat rond, en kijk naar alle mensen, die mooi gekleed zijn. Mijn mobiel gaat af, het is Daniël. 'Hey!' Zeg ik. 'June, ik ben er, waar ben jij?' Zegt hij. Ik lach en zeg: 'ik ben bij de kaartverkoop' zeg ik. Dan hoor ik een stem achter me zeggen:' ik zie je al'. Ik kijk om, daar staat Daniël. Hij geeft me een knuffel en een kus op mijn wang. Een groep vrienden komt achter hem aan. Ik zeg iedereen gedag, de helft ken ik. Ik kijk hoe Daniël gekleed is, onwijs leuk. Hij praat wat met zijn vrienden, ik kan alleen naar hem kijken. 'Zijn jullie een stel' vraagt een jongen genaamd Alex. Daniël begint een beetje te lachen, ik ook. Hij haalt zijn arm weg van zijn schouder. 'Nee' zeg ik. Ik glimlach. 'We zijn beste vrienden' zegt hij. Alex glimlacht naar mij. Ik lach terug. Alex heeft blonde haren wat hij in een knotje vast heeft. Hij heeft een oorbel. Hij lijkt me een coole gast. Ik zie hoe Daniël ziet dat Alex naar mij kijkt. Als een oudere broer, maar ik hoop misschien meer. Maar het voelt fijn. 'Laten we naar binnen gaan' zegt hij dan. Hij trekt me mee. Ik moet lachen. 'Wat lach je nou?' zegt Daniël. Hij kijkt me aan, zijn mooie grote bruine ogen kijken me aan. 'Niets' zeg ik. Hij legt zijn arm weer om mijn schouder. Mijn hart gaat tekeer. We lopen naar de zaal. 'Hier?' Vraagt hij. Ik knik. We gaan zitten ergens achterin. De hele groep gaat bij ons zitten. Er zijn een paar stellen en sommige zijn druk bezig met flirten. Daniël is geconcentreerd op mij. Hij zit wat aan mijn haar. Als de film begint, werpt hij zijn blik nog steeds niet van me af. Misschien doet hij dit alleen om Alex af te schrikken of zoiets. Alex zit naast me en fluistert soms wat in mijn oor. Ik probeer er niet heel veel op in te gaan, want dat vind ik niet eerlijk tegenover Daniël.
Het is pauze. 'Ik haal wat popcorn voor ons' zegt Daniël. 'Oké' zeg ik. Hij staat op, en streelt mijn gezicht even en dan loopt hij weg. Ik begin zachtjes te lachen. 'Weet je zeker dat jullie geen koppel zijn?' Vraagt Alex. Ik kijk naar Alex. ' nee' antwoord ik. 'We zijn gewoon vrienden' zeg ik. Alex lacht. 'Ik weet niet zeker of Daniël daar over denkt' zegt hij. 'Jullie zijn behoorlijk close' zegt hij. 'Nee, Alex heeft wel vaker een vriendin' zeg ik. Ik begin me nu mateloos aan Alex te irriteren. 'Maar heb jij wel eens een vriendje gehad?' vraagt hij. Ik slik. 'Ik word niet zo vaak verliefd' zeg ik. Ik voel dat ik rood wordt. 'Ik laat jullie wel met rust, daar is je "vriend" weer' zegt hij gemeen. Ik draai mijn hoofd om. Daar komt Daniël, met een grote bak popcorn. Ik begin te lachen. Hij lacht ook. Hij gaat weer zitten en aait me over mijn hoofd. Ik knijp in zijn neus. 'Is mijn neus lelijk?' vraagt hij. 'Nee' lach ik. 'Ik hou van jou neus' zeg ik. Hij glimlacht heel lief. Hij wordt een beetje rood. Ik lach. 'Ik hou van jou' zegt hij dan. Mijn hart stopt even. Ik kijk hem met grote ogen aan. Ik lach. 'Vrienden' zeg ik. 'Ja' zegt hij zacht. Hij knijpt me in mijn buik, ik giechel. De film begint weer. Hij pakt mijn hand. Onze vingers glijden over elkaar heen, we houden stevig vast. Ik kijk naar hem. Hij trekt onze handen naar zijn mond en drukt een kusje op mijn handpalm.
Als de film afgelopen is, staan we allemaal op en doen we onze jassen aan. Daniël doet mijn sjaal om mijn nek, en draait hem een paar keer rond mijn nek, omdat die zo groot is. Ik lach. Dan legt hij zijn arm weer om mijn schouders, en we lopen naar buiten. Als iedereen buiten is, stellen er een paar mensen voor dat we naar de bar "peer" gaan. 'Gaan we?' vraag ik. 'Ja, ik neem jou fiets, ik heb mijn fiets niet mee' zegt hij. Daniël woont hier 1 minuut van daan, dus hij is lopend gekomen. Ik gooi mijn fietssleutel naar hem, hij vangt ze. We lopen naar mijn fiets, hij gaat zitten en ik ga op de stang. Dit doen we wel vaker. Ik lach naar hem. Hij lacht naar hem. Ik hou van hem, ik wil het zeggen, maar ik kan het niet. Hij begint te fietsen. We zeggen niets, hij legt zijn hoofd op mijn schouder, en ik leun mijn hoofd op zijn hoofd.
Als we aangekomen zijn, lopen we naar binnen. 'Geef je jas' zegt Daniël. Ik trek mijn jas uit en gaaf het aan Daniël. Hij hangt onze jassen aan de kapstok. Ik kijk rond, gezellig. Dan werp ik mijn blik op hem. Hij kijkt me aan met open mond. 'Wat is er' zeg ik. Hij knippert. ' je, je ziet er geweldig uit' zegt hij. Ik lach, en voel dat ik rood wordt. 'Biertje?' vraagt hij. Ik knik, en we lopen naar de bar.