Kickstart

6-

In de foto hier boven is er een meisje met blonde haren, maar June heeft bruine haren. Ik vond het een hele leuke foto! Haha. Maar dan moet je haar maar even verbeelden !! XXX

POV: Daniël

Ik druk op de deurbel, ik kom June namelijk ophalen voor onze "Dubbeldate". Ik had natuurlijk veel liever alleen met haar te zijn, maar zij koos dit. Toen ik vanochtend aan kwam bij haar huis, waren haar ogen rood, waarschijnlijk had ze gehuild. Misschien voelde ze dan net als mij ook wel iets voor die zoen. 'Hey' hoor ik de vrolijke stem van June zeggen. De deur heeft ze opengemaakt, ze pakt mijn hand en trekt me mee naar boven. 'Ik zit dus te twijfelen tussen twee jurken, dus jij moet kiezen' zegt ze. Ik lach. Ze is beeldschoon. Ik hou van haar haar als het een beetje wild zit, als we boven aankom wrijf ik er met mijn handen een beetje door heen. 'Daan, wat doe je nou, het zat net goed' zegt ze. 'Dit is veel cooler' zeg ik snel. We lopen haar kamer binnen. Ik plof meteen op haar bed, het lekkerste bed ever. 'Nu zit het te wild' zegt ze zenuwachtig. 'Het zit leuk' zeg ik. Ze graait twee jurken uit haar kast, ik heb haar nog nooit zo zenuwachtig gezien. Ik pak haar kussen van haar bed, en druk het tegen mijn hoofd, het ruikt lekker. Ik begin te lachen. 'Deze of deze?' zegt ze dan. Ik kijk naar de jurkjes, en denk aan de gelegenheden waar ze de jurkjes bij aan had. 'Die het je aan bij het eindfeest, die dus niet' zeg ik snel. Ze lacht. 'Deze dus!' zegt ze. Ik ben blij dat ze het andere jurkje aandoet, ik zou het verschrikkelijk vinden als ze het jurkje aandoet waar zij en ik voor het eerst gezoend hadden. Ze doet haar sweater en haar broek uit, ze staat weer in haar ondergoed. Mijn ogen puilen uit mijn oogkassen. Wauw, wat is mooi. Ze lacht een beetje en wordt rood. 'June' stotter ik. Ze trekt het jurkje snel aan. Ik schud mijn hoofd en trek me terug naar realiteit. Ik zucht. Ze doet snel wat lipgloss op, die had ze gister ook op. Ik glimlach naar haar. Ik sta op en loop naar haar toe. De groene ogen kijken me aan. We staan voor de spiegel. Ik schuif haar haar achter haar oor. Ze kijkt naar de grond. Ik streel haar gezicht. Ze kijkt me weer aan, met de mooiste groene ogen. Ik moet mezelf heel erg tegenhouden om haar niet de zoenen. 'Daan' zegt ze zacht. Ik bijt op mijn tanden. Mijn hand die op haar gezicht rust pakt ze en langzaam duwt ze het van haar gezicht af. 'Kom' zegt ze zacht. Ik had haar moeten zoenen, ik had haar moeten zeggen dat ik niet wil dat ze met een gast gaat. Ik had haar moeten zeggen dat we hier moesten blijven.

Als we beneden aankomen, doet ze haar grote jas aan en haar mega lange sjaal wikkelt ze om haar nek. Ik glimlach naar haar. Ze is zo mooi en puur. Ik zou alles doen om de jongen te zijn met wie ze waarschijnlijk vanavond mee naar huis gaat. Ze kijkt naar de grond en dan weer naar mij. Ze lacht verlegen. We lopen naar buiten, ik neem haar op mijn stang. Ze springt op de stang, en houd me stevig vast. Ik kan mijn ogen niet van haar afhouden. Als we beginnen te rijden wend ik mijn blik af en kijk naar de straat, soms heel even naar haar. Zij kijkt naar mij. Als we halverwege zijn dan streelt ze mijn gezicht zacht. Het voelt zo fijn. Ze glimlacht lief naar mij, ik voel dat ik rood wordt. We zijn in de straat van het restaurant. Ze springt van de fiets af, en ik zet mijn fiets opslot. Ik loop naar haar toe en knuffel haar. Ik hou haar dicht tegen me aan. Ik laat haar los, en leg mijn handen op haar wangen, die rood zijn van de kou. Ze wikkelt haar armen om mijn middel. 'June, ik moet je wat vertellen' zeg ik zacht. 'Wat?' zegt ze. 'Daar zijn jullie eindelijk' roept een jongens stem. Het is Manuel, de jongen die ik geregeld had voor als date. Ik laat June meteen los. June kijkt mij nog steeds aan. 'Daan, wat wil je zeggen?' vraagt ze zacht. Ik kijk in haar groene ogen. 'Niets, laat maar' zeg ik zacht. Ik wilde het bijna zeggen, bijna. Echt bijna, gewoon bijna. En dan, heel misschien, was alles verandert. Goed of slecht. Maar alles zou nooit meer hetzelfde zijn. Manuel geeft June een stevige knuffel, ik zie dat hij haar leuk vindt. Hij geeft mij een handdruk. 'Hey man' zegt hij. 'Hey' zeg ik. 'Waar is esmee?' vraagt hij. Ik haal mijn schouders op. 'Zullen we alvast naar binnen gaan' stelt June voor.

Als we binnen aankomen, zit Esmee al aan een tafel. Ik zoen haar 3 keer. June is heel aardig en geeft haar een hand. Ik lach naar June. 'Hoe gaat het?' vraag ik uit beleefdheid. 'Super, ik heb er zin in' zegt ze. 'Ja' zeg ik. Ik lieg. Ik heb helemaal geen zin in haar. Manuel en June zijn al druk in de weer aan het praten, ik kan mijn aandacht alleen aan hun denken. Soms zeg ik ja en nee tegen Esmee, want die praat een stuk erop door.

Het eten is verrukkelijk, maar ik ben chagrijnig als de pest, dit is toch het verschrikkelijkste wat je mee kan maken. Dat het meisje waarop je helemaal gek op bent met een andere gast is. Ik word boos van de gedachte. Soms lacht ze naar me, maar eigenlijk focust ze zich alleen maar op Manuel. Esmee is knap maar haar persoonlijkheid ligt me gewoon niet, dat komt omdat de lat gewoon heel hoog licht door June.

Eindelijk zijn we van plan om te vertrekken, ik betaal. June loopt met me mee. 'En?' vraag ik. 'Hij is wel leuk' zegt ze. 'Dus je gaat niet met hem mee vanavond' vraag ik. Ze begint te lachen. 'Ik weet niet hoe het gaat verlopen, misschien brengt hij me niet eens thuis' zegt ze zacht. 'Als hij dat niet doet, dan is hij een sukkel' zeg ik. 'Maar ik weet niet echt wat ik van hem vind, hij is gewoon niet jou' zeg ik. Het klinkt veel jaloersig dan ik verwacht had. Ze glimlacht naar me. 'En Esmee?' vraagt ze. 'Ik weet ook niet wat de avond me brengt' lach ik. 'Wat vind je van haar?' vraagt ze. 'Ze is super knap' zegt ze lief. 'Kijk naar haar' zegt ze. We kijken beide naar haar. Ze is knap, maar lang niet zo knap dan June. Ik betaal. We lopen weer naar buiten met Esmee en Manuel. 'Zou ik je thuis brengen' vraagt Manuel aan June. 'Ja lief!' antwoordt ze. Fack. 'Breng jij mij ook thuis' vraagt Esmee. Wie doet dat nou, welk stom meisje vraagt dat. 'Ik dacht, misschien kunnen we naar mijn huis gaan' zeg ik. Ik lach een beetje naar haar. Ik heb heel even een avondje nodig. June schrikt van de opmerking die ik maak. 'Dat lijkt me een topplan' lacht ze. 'Veel plezier' zegt June. June loopt met Manuel weg. Ik zwaai nog, maar ze ziet dat niet meer. 'Ik fiets!' zeg ik. We lopen naar mijn fiets. 'Zou ik op je stang zitten' vraagt ze. Niemand mag op mijn stang behalve June. 'Ga maar achterop!' zeg ik.

Als we thuis aankomen, zoent ze me gelijk wild. Zij kan echt niet zoenen. Na een tijdje zijn we in de kamer, ze gooit me op mijn bed en springt op me. Waarschijnlijk heeft June haar eerste sex vandaag, en met een zak van een Manuel. Ik wil June's eerste zijn, ik wil bij June zijn. Ik wil alleen maar June. Snel schud ik de gedachte weg. Ze zoent me harder en harder. Ik wil dat helemaal niet. Ik zoen haar niet terug. 'Dit gaat zo niet werken' zicht ze diep. 'Ik heb er niet veel zin in' zeg ik. Ik ga overeind zitten. 'We kunnen toch sex hebben en elkaar dan nooit meer zien' zegt ze hoopvol. Ik haal mijn schouders op, ik kan alleen aan June denken. 'Ben ik te lelijk ofzo?' zegt ze dan. Ze trekt haar shirt uit en gaat voor me staan. Nee schud ik. 'Nou dan' zegt ze blij. Ze springt weer op me, en kust me hard. 'Snel dan!' zeg ik. Ik trek mijn kleren uit en na 2 minuten gaat ze naast me liggen. Ze zucht diep. 'Beste sex ooit' zucht ze. Ik moet mijn lach inhouden, het was mijn slechtste sex ooit. Ik ben niet eens klaargekomen. Ik hou meer van langzaam en teder en romantisch. Ik ben niet zo wild. Ze kleed zich weer aan. 'Het was heel gezellig, maar ik heb gewoon geen gevoelens voor jou' zegt ze bijna huilend. 'Het spijt me Daniël, ik hoop dat je een beter iemand vindt!' zegt ze en verlaat mijn kamer. Verward kijk ik naar de deur. Er is iets gruwelijks mis met haar. Dan begin ik keihard te lachen. Ik denk aan June, ik ga het morgen zeggen. Ja. Ik ga het morgen zeggen.