Kickstart

8-

Deze foto hierboven laat zien hoe Daniël eruit ziet! Niet verkeerd he?.....

POV: Daniël

Ik sta voor het lokaal te wachten op June. Ze is zoals gewoonlijk, gewoonlijk weer eens te laat. We spreken altijd tien minuten eerder af, maar meestal is ze er één minuut voordat de les begint. Ik zucht, en kijk op mijn mobiel. De les gaat beginnen. De docent loopt langs me en kijkt me aan: 'Daniël kom en ga binnen maar wachten op June'. Ik knik en loop met hem mee naar binnen. Ik ga zoals altijd achterin zitten, en kijk naar alle leerlingen in de zal, allemaal zo verschillend. Ik kijk nog een keer op mijn mobiel, niets. Misschien is ze nog met Manuel, gelijk krijg ik een steek in mijn buik. Ik had nooit die date moeten voorstellen. Maar ik heb besloten het haar te vertellen. Vandaag, het gaat gebeuren. 'Sorry' fluistert iemand in mijn oor. Het is June. Ik glimlach naar haar, ze is prachtig. De les is al een beetje begonnen, en een paar leerlingen vragen nog wat vragen. 'Ik heb me verslapen' zegt ze zacht. 'Je bent er gelukkig' ik kan mijn glimlach bijna niet van mijn gezicht te halen. 'Hoe was gisteren nog met Esmee?' vraagt ze. 'Nee eerst over jou! Is er iets gebeurt?' vraag ik. Ze begint te lachen. Ik schrik, ja dus. Er is iets gebeurt. 'Nee' begint ze. Een opluchting vliegt door mijn hele lichaam. 'Maar ik vind hem best leuk, dus hij komt vanmiddag even langs' zegt ze. Ze opent haar boeken en schrijft een paar aantekeningen. Mijn leven stort in. Ze vindt hem leuk? Dit kan niet gebeuren, ik wilde juist zeggen dat ik met haar wil zijn, voor altijd. Ik voel dat ik elk moment kan overgeven. 'Ik moet even naar de wc' zucht ik en ren het lokaal uit. Ik sprint zo snel mogelijk naar de wc, en begin over te geven boven de wc. Wat verschrikkelijk. 'Daan' roept June. Ze komt de wc binnen. Ik veeg snel mijn mond af. 'Hier' zeg ik zacht. Ze komt aanlopen naar mij toe. 'Daan, ben je aan het kotsen' zegt ze bezorgd. Ik kijk haar grote groene ogen aan, en meteen kijk ik de ander kant op en kots weer in de wc. 'Shit' zegt ze. Ze knielt en gaat naast me zitten op de grond. Ze legt haar handen om mijn rug, en probeert me rustig te maken. Haar handen glijden naar mijn gezicht, ze voelt mijn voorhoofd. 'Je bent heel warm' zegt ze zacht. Ik kijk haar aan, moet ik het zeggen? 'Hier wat water' zegt ze en geeft het flesje aan mij. Ik drink het flesje helemaal op. Nog steeds op de grond zittend. 'Ik voelde me vanochtend al niet zo lekker' zeg ik snel. Ze knikt. Ze kijkt naar de grond. Ze is absoluut prachtig. Zou ik het zeggen? Ik staar naar haar, al veel te lang. Ze kijkt me aan en lacht een beetje. Ik kijk haar nog steeds aan. Ze staat op, daarna ook ik. De wc is klein, dus we zijn heel dichtbij elkaar. We kijken elkaar heel diep in elkaars ogen aan. Ik voel haar hart tekeer gaan en mijne. Ik druk haar tegen de muur van de piepkleine wc aan, ze zucht diep. Ik kijk in haar groene ogen, onze gezichten bijna zo dichtbij. Bijna zo dichtbij voor een kus. Misschien wel één centimeter misschien wel één millimeter. Ik zucht diep. Op het moment dat onze lippen elkaar bijna aanraken horen we onze leraar zeggen: Daniël, gaat het een beetje beter, moet ik je helpen?'. Mijn lippen nog even dichtbij bij de lippen van June. 'Het gaat wel weer beter, June is water halen' zeg ik snel. 'Maar bedankt, we komen zo snel mogelijk!' zeg ik daar achteraan. 'Neem je tijd Daniël' zegt hij. En hij sluit de deur. Ik kijk nog altijd in June's prachtige groene ogen. Ze wringt zich los van mij greep en stapt de wc uit, ik begrijp er niets van. 'June' zeg ik. Maar ze is al weg.

Na tien minuten nog in wc gebleven te hebben, loop ik het lokaal weer in. Mijn leraar lacht naar mij en ik lach terug. June zit weer aan onze tafel, en zit aandachtig te lezen. Ik loop naar haar toe, ze kijkt op en snel weer terug naar het boek. 'June' zeg ik terwijl ik ga zitten. 'Nee, je kan niet doen wat je wil' zucht ze. 'Wat bedoel je?' vraag ik. 'Je kan me niet soms zoenen en dan weer net alsof doen dat er niets aan de hand is' zegt ze best hard. 'June rustig' sust ik haar. Ik wrijf over haar rug, maar ze duwt mijn hand weg. 'Dit bedoel ik nou, je maakt het me moeilijk! Ik had net gezegd dat ik Manuel zag zitten en dan ga je me lopen proberen te zoenen. Terwijl je gisteren nog met Esmee het bed deelde, en jij was de gene die de date georganiseerd had. Je maakt me gek, je weet best dat ik jou leuk vindt!' ratelt ze. Er valt een traan over haar wang op de tafel. Ze veegt de druppel weg. Hoorde ik dat nou goed, zei ze nou dat ze me leuk vindt. 'June' zeg ik zacht. Het enige wat ik kan zeggen is haar naam, er glijdt niets meer van mijn tong af. 'Het maakt niet uit Daan! Wat boeit het ook, vergeet wat ik zei' zucht ze. 'Nee' zeg ik. Ze kijkt me aan, ze houdt haar tranen tegen. Ik heb haar al zo lang niet meer zo gezien, de laatste keer was toen haar vader overleden was. Ik streel haar wang. Ze kijkt naar de grond. 'Daan, Alstjeblieft doe dit nou niet' zegt ze bijna snikkend. 'Maar June, je begrijpt het niet' zeg ik zacht. 'Ik ben al vijf jaar ontzettend, waanzinnig, enorm, erg, geweldig verliefd op jou' zeg ik lachend. De groene ogen kijken me weer aan en beginnen te schitteren. Ik heb het gezegd, en zij vindt mij ook leuk.