A Prince or a Thug?

Chapter 9

#9. Cont.

"What is this?" nanginginig ang mga tuhod ko. Gusto kong lumayo na gusto ko siyang tulungan, but I feel nauseated.

I step back. Though my heart can't stop thumping from fear, I acted before thinking. Inilapag ko ang hawak kong lunch na pinabalot sa lababo, then I lock the door at saka siya pinuntahan.

"What happen to you? Who did this?" I asked disconcerted. Sino ang hindi matataranta? I'm afraid of bloods, halos mabasa ang damit niya sa tagiliran ng dugo!

"Tsk! Just be quiet and treat me!" Kahit hirap siyang magsalita ay nakuha pa niyang singhalan ako. Tiningnan ko siya ng masama but he also glaring at me. Ano bang klaseng tao 'to?

I helped him to stripped his t-shirt; wala nang hiya-hiya 'to, namumutla na siya at pinagpapawisan na ng malamig.

My eyes widen when I saw his wound. "You need to go to the hospital, Vincent." Mahaba ang sugat niya. Mukha siyang nahiwa sa isang matalim na bagay and I think kailangan itong tahiin!

Nangingilo ang mga laman ko dahil sa nakikita ko. Kung sino man ang gumawa sa kanya nito ay tiyak na nakakatakot siyang tao.

But he's strong! Kung ako ang may sugat na ganyan baka nakabulagta nalang ako at hindi na nakakapagsalita, or worst, nawalan na ako ng malay.

I hurriedly rip his shirt na walang stain ng dugo at pina-ikot ito sa sugat niya para mapatigil ang dugo. Sinuot ko sa kanya ang jacket niya at tinulungan ko siyang makatayo. Buti nalang at kulay black ang jacket niya kaya hindi mahahalata kung didikit ang dugo sa jacket.

I cleaned the blood stains before we get out of the comfort room at bago pa may dumating na mga estudyante.

I'm impressed and worried while we are walking at the hallway. Para kasing wala siyang sugat na iniintindi, diretso pa rin siya at parang normal lang kung maglakad. Ako ang ngilong-ngilo para sa kanya eh!

Gusto kong itanong sa kanya kung nasaan ang mga kasama niya, pero pinili ko nalang na panoorin siya mula sa likuran. Pansin kong butil-butil ang pawis niya kaya binilisan ko ang lakad ko para masabayan siya sa paglalakad. Saktong na out of balance siya kaya mabilis ko siyang nahawakan sa braso at naalalayan.

"Konti nalang." Mahina kong sabi sa kanya but he only gave me a glare. Grabe 'tong taong 'to, wala ba siyang ibang gagawin kung hindi ang tingnan ako ng masama? Eh kung pabayaan ko kaya siya!?

Nakababa kami ng hagdanan kahit hirap siya at palabas na kami ng building nang makasalubong namin ang mga kasama niya.

"Why are you two—" hindi na naitanong ni Jack ang tanong niya dahil nilagpasan lang siya ni Vincent. I want to tell them what happened to Vincent pero sumigaw si Vincent ng pagalit at tinawag ako.

Maybe he doesn't like them to know, I guess. Pero bakit naman? Mas mabuti nga nga na malaman ng mga kaibigan niya para mas matulungan siya. Mabubuhat pa siya para hindi na siya mahirapan na maglakad. At para maireport ko na rin kay Dorothy ang nangyari, hayy naku!

"Vincent." We stopped when GD followed and grabbed Vincent's collar. I don't understand kung bakit galit ang itsura niya.

"Yah, GD stop it!" saway ko sa kanya at pilit na tinanggal ang kamay niyang nakahawak sa kwelyo ni Vincent. If only I can tell him that his friend is in pain, pero wala ako sa posisyon na magsabi.

"You, pumpkin... Get lost!" he shouted from my face. Hindi naman ako nagpatinag sa kanya.

"You shut up, GD. Bitawan mo siya." Madiin kong sabi. Hindi niya ako sinunod, but Vincent forcefully took away his hand. Medyo naout of balance siya kaya payakap na sinalo ko si Vincent para hindi siya bumagsak.