Hongerspelen 2

2. Ontmoet Kim

Nadenkend loop ik een stukje. Wat als ik gekozen word? Zou dat mogen? Mijn broer was al gekozen, zou ik dan ook nog gekozen kunnen worden? Vragen als dit schreeuwen op dit moment door mijn hoofd. Er is eigelijk zoveel dat ik niet weet, zoveel vragen die beantwoordt moeten worden. Maar ik word voor de tweede keer vandaag ruw uit mijn gedachten gerukt, als ik een harde klop op mijn schouder voel. Boos draai ik me om, maar mijn boze gezicht expressie verdwijnt als ik zie wie er voor me staat. Snel geef ik Kim een knuffel. 'Hey', zeg ik terwijl ik mijn hoofd aan de linker zijde van haar hoofd leg. 'Halloo', zegt Kim opgewekt. Als ik me uit haar vaste omhelzing probeer te wurmen, houdt Ze me alleen maar strakker vast, waardoor ik moet lachen.

Lachend laten we elkaar los, en ik kijk mijn beste vriendin even aan. Haar normaal lange krullerige blonde haar is, net zoals mijn haar, gevlochten in een visgraatvlecht en het hang losjes over haar schouder. Ze heeft een licht blauwe jurk aan waardoor haar ogen mooi uitkomen. Ja, mijn beste vriendin is een knap meisje. Haar vader werkt net zoals mijn vader op een boot waar ze vissen vangen, en onze moeders zijn goede vriendinnen. Door hun zijn waarschijnlijk ook goede vriendinnen, en daar ben ik blij om.

'Dus, hoe vaak zit ie erin?'

Ze had het natuurlijk over hoe vaak mijn naam in de pot zat.

'7, jouwe?'.

'12', Antwoordt ze. Haar naam moet er wat vaker in dan die van mij, omdat ze het thuis niet zo breed heeft. Ze woont samen met haar ouders en haar kleine zusje, maar naar vader maakt niet genoeg geld om voor het hele gezin te zorgen. Ik heb tenminste nog een oudere broer, Josh, die meehelpt met werken.

Als je 13 bent, zit je naam 1 x in de pot, als je 14 bent 2 x, enz. Maar, je kan je naam er vaker inlaten doen, dan krijg je extra graan. Nu we zestien waren, zat mijn naam er automatisch 3 x in, maar wij wouden ook extra eten, dus zit mijn naam er vaker in.

Maar zo had je ook extra kans om gekozen te worden.

'Ow..', zeg ik dan maar. Wat zou ik er op moeten antwoorden?

'Tja, maar we kunnen tenminste lachen om Donna Miller, toch?'

Donna Miller is de vrouw die de boete presenteert in district 4. Ze ziet er ALTIJD belachelijk uit, met haar rare gewaden en haar stekeltjes haar, dat bovendien ook nog gouden punten heeft.

Een beetje pratend, lachend, lopen we naar de winkels toe. We willen nog even praten met de mensen uit het dorp. Onze stemmen galmen door de lege straat, die de weg leidt naar de winkelstraat. We komen er steeds dichterbij, je kan het verse brood uit de bakker al ruiken, de drukke mensen hoor je luid praten. Als we na een paar minuten aankomen, loopt Kim naar voren, om door het spleetje in de muur heen te kijken. Je komt moeilijk in de winkelstraat van waar wij wonen, en door de jaren heen hebben we een plek gevonden waar we er makkelijk inkomen.

'Kust is veilig', zegt Kim.

Snel kruipen we door de smalle spleet heen, één voor één. Eerst Kim, dan ik. Maar als ik half door de spleet heen ben, stopt Kim opeens.

'Auw! Wat doe je? Loop eens door!', zeg ik boos tegen Kim, maar hou snel mijn mond als ik zie waar Kim naar omhoog kijkt.

Voor Kim staat een wel hele boze vredebewaker, die met een boze blik op ons toekijkt.

'O o',fluister ik.

'Zo, en wat dachten jullie dames dat jullie aan het doen waren? Laatste keer dat ik checkte mocht je alleen door DIE ingang naar binnen!', zei de vredebewaker boos. Bij die wees hij naar de ingang van de winkelstraat aan de andere kant van de straat.

'U-uhm, n-nouu', stameltKim.

Kim lijkt verlamt te zijn van schrik, dus Ik besluit Kim te helpen en zei; 'Sorry meneer, het zou niet meer gebeuren', ondertussen was ik door het spleetje heen geklommen en stond aan de andere kant van de muur, naast Kim, en trok Kim zachtjes aan haar vest.

'Omdat ik jullie ouders kennen mogen jullie gaan, maar laat het niet nog een meer gebeuren. En zeg, hebben jullie geen boete om naar te gaan?', zei hij. Hij grinnikt bij de gedachte aan de boete, en dan maakt me alleen maar bozer, dus besloot ik om weg te lopen. Natuurlijk, het was niet zo netjes, en we zouden er zeker nog wat problemen mee krijgen, maar hier kon ik mijn tijd niet aan verspillen. De bewaker blijft een beetje geschokt staan, maar schudt het dan van zijn schouders af en loopt verder.

Snel lopen we naar de bakkerij. Lachend valt Kim bijna van de trap, en gaat op de laatste treden zitten. Ik ga naast haar zitten, en we lachen zo samen even uit.

'Jij, hahhaha, hebt, hahahaha, en, hahahaha.', lacht Kim.

'Kom, laten we iets lekkers gaan kopen', zeg ik, en pak Kim's hand.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------

Jeaaah, nieuw hoofdstuk! Sorry het is een beetje kort maar hoop dat het leuk is! xxxxxx julia. vote/read/comment 😘