Τα κρυφα μου συναισθήματα

Τα κρυφα μου συναισθήματα! Μερος 6

Η Αναμπελ σκεφτόταν ποιος θα την συνοδεύσει στο χορό του σχολείου που είναι σε μια βδομάδα! Και δεν ήξερε αν ο Μάνος θα συνοδεύσει ή την Αναμπελ ή την Ελένη ή κάποια άλλη. Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε.
- Παρακαλώ?
- Γειά σου Αναμπελ ο Μάνος είμαι. Τι κάνεις?
- Γειά Μάνο καλά είμαι εσύ? (Είχα γίνει κατακόκκινη. Δεν το πίστευα ότι με πήρε τηλέφωνο)
- Καλά και εγω. Ήθελα να σε ρωτήσω κάτι.
- Ναι πες μου!! είπα γεμάτη ενθουσιασμό.
- Μπορούμε να συναντηθούμε?
Μόλις το άκουσα πήγα να λυποθυμισω. Μου ζήτησε να συναντηθούμε??? Τέλεια!!!
- Ναι και βέβαια.  Γιατί τι έγινε?
- Θέλω να σου μιλήσω.
- Εντάξει ποτέ και που πες μου.
- Θα σου πω αύριο στο σχολείο. Εντάξει?
- Ναι τα λέμε.
- Ο.Κ. μπαι
Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο πήγα στο δωμάτιο μου μαζί με το κινητό μου και πήρε κατευθείαν την Μαριρενα.
- Μαριρενα εσύ είσαι?
- Ναι τι έγινε Αναμπελ?
- Ο Μάνος μου ζήτησε να συναντηθούμε. Το πιστεύεις??!!
- Αλήθεια? Ωραία. Μα τι θα γίνει με τη Ελένη? Θα στεναχωρηθεί άμα το μαθει και αν είναι να σε συνοδεύσει στο χορό.
- Έχεις δίκιο αλλά δεν μπορώ να πω όχι στο να συναντηθούμε.
- Ωχ πρέπει να κλείσω έρχεται η μαμά μου.
Η Αναμπελ έκλεισε το τηλέφωνο και πήγε να διαβάσει.
Την επόμενη ημέρα έτσι όπως έμπαινα στο σχολείο είδα την ενημέρωση να μιλάει με εξάμηνο αγόρι κάστανα μαλλιά και γαλανά ματιά. Όταν τελείωσα πήγα και την ρώτησα.
- Ουυυ ποιος είναι αυτός?
- Είναι καινούργιος και πήγα να του συστηθω. Είναι κουκλος.
- Εσύ ανήκεις σε άλλον. Στον Μάνο. Σωστά?
- Δεν ξέρω  εξάλλου δεν βλέπω να κάνει καμία κίνηση.
- Άρα δεν πειράζει να σου πω ότι θα συναντηθούμε.
- Εμμ.. Όχι δεν με πειράζει. Κάνε ότι θες.
- Ελένη το λες αλήθεια?
- Ναι. Ωχ πρεπει να φύγω μπαι.
- Ο.Κ. μπαι
Αν σας αρέσε πείτε το μου στα σχόλια.