Saat beş gibi kapı çaldı gelen Elif teyzenin oğluydu okuldan dönmüştü bense okula gitmem gereken bir dönemde küçücük yaşımla nelerle uğraşıyodum.Karnesini almıştı bende bir aydır çok ilgili öğretmenim sayesinde okula
gidememiştim.Annemi üzmemek için ağlamadım bile...
Bende bir yaş büyüktü onunla da tanıştım adı tolgaymış.Sarı saçları,mavi gözleri vardı görünüş olarak benziyoduk birbirimize onunla iyi anlaşmıştık ve o benim yeni hayatındaki ilk dostumdu.
Sabah annem sesizce uyandırdı gitmemiz gerektiğini söyledi. Gizlice gidicektik çünkü Elif teyze bırakmazmış.Biz tam gidicekken Elif teyze elinde bir tepsi börekle
"aa aşk olsun Nesrin kahvaltı yapmadanmı gidicektiniz hadi kendini düşünmüyosun kızına yazık kalın işye burda keder ortağı oluruz birbirimize hem çocuklarda iyi anlaşıyo olurmu? "
"İyi ama nasıl geçiniriz napıcaz"
"Merak etme orasını benim ufak bir pastahanem var orda çalışırız.Hem kızınıda düşünme Tolga bana yardım ediyor oda gelir yardım ederler bize"
Annem başını olur anlamında salladı sonra birlikte pastahaneye gittik.
Pastahanemiz ufak ama çok sıcak bir yerdi.Tolgayla benim önlüklerimiz vardı,garsonluk yapıyoduk.Elif teyze -yıllarca mutfağa girmeyen- anneme çörekleri,kekleri,pastaları nasıl yapıcağını öğretiyodu.Uzun zaman sonra annemin yüzünün güldüğünü görüyodum.O an annenin asıl ait olduğu yerin hizmetçilerle dolu o ev değil bu mahalle bu pastahane olduğunu anladım.
O yaz tatilim boyunca Tolgayla çok yakın iki arkadaş olmuştuk.Annemle Nesrin teyzede çok mutluydu.Ama okulun açılmasına az kalmıştı ve ben karnemi bile alamamıştım sonra annemle Nesrin teyze Tolganın okuluna gittiler ve beni kaydettiler.Bidahaki yıl Tolgayla aynı okulda okuyacaktık.
Umarım beğenmişsinidir oy vermeyi unutmayın.
❤❤
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SİYAHIN İÇİNDEKİ BEYAZ
RomanceAlzheimer bazen hayat kurtarır; kalpsizin birine güvenirsin,o hayatını darmadağın eder,ileri derece bir hafıza kaybıyla tutunursun hayata...
