Tolga gitmişti.Onun gitmesine izin vermiştim.Aşık değildim,ona aşık olamazdım,aşık olursam başıma gelicekleri biliyordum.Eğer ona bağlanırsam üzülen ben olucaktım.Ama birisine aşık olucaksam o adam Tolgaydı.
Odam hediyelerle doluydu.Gereksiz,pahalı ve duygusuz hediyeler.Ünlü markalardan alınmış şeylerdi hepsi.Ama bu hediyelerin benim için bir anlamı yoktu,tıpkı bugünki doğum günüm gibi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Birden aklıma Tolga nın hediyesi geldi ne aldığına hâlâ bakmamıştım.Bir değil iki kutu vardı.İkiside özenle hazırlanmış ,kutularında açılmayı bekliyordu.İçlerinde ne olduğunu merak edip hemen açtım.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
İlk kutudanBir not ve kurdela ile bağlanmış kağıtlar çıktı.Notun üstünde
"Eylül,benim ilk ve son aşkım bu sayfalar benim günlüğümden birkaç bölüm eğer bunları okursan beni daha iyi anlıyıcaksın. Doğum günün kutlu olsun."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Kurdelayı çözüp kağıtlara bakınca Tolga nın yıllardır günlük tuttuğunu bilmediğimi farkettim.İlk kağıt 10 Ocak 2004 yılına aitti.
~10.01.2004~
"Sevgili günlük, Bugün evimize bir kadın geldi.Kadın hep ağlıyor.Birde kızı var onunla arkadaş olduk,adı Eylül sarı uzun saçları var.Birde mavi gözleri.Annem bundan sonra birlikte kalıcaz dedi..."
Diğer kağıt birlikte geçirdiğimiz ilk doğum günümün olduğu gündü.
~25 Eylül 2004~
" Sevgili günlük, Bugün Eylül'ün doğum günüydü annem bize pasta yaptı.Eylül'ün kar küresi istediğini biliyorum.Ama harçığım yetmiyor.Para toplayıp birdahaki doğum gününde ona alıcam istediği hediyeyi.."
~25 Eylül 2005~
"Sevgili günlük, Bugün Eylül 'ün doğum günü ama ben ona hiçbirşey alamadım.Kar küresi alabilmek için aylar öncesinden para toplamaya başlamıştım.Ama bu sabah babamı oyuncakçıda gördüm. Oğluda yanındaydı ona kocaman kırmızı bir top aldı.Benim istediğim toptu.Babam beni görmedi galiba,belkide tanımamıştı..."
2006 daki doğum günde okulda parasını çaldırmış,2007 de oyuncakçı bir ay boyunca dükkanı hiç açmamış,2008 de Elif teyze hastalanmış tüm haftayı hastanede geçirmiş,2009' da bademcik ameliyatı geçirmiş alamamış,2010,11,12... Hepsinde neden alamadığını tek tek yazmış ve son sayfa
~24 Eylül 2015~
Bugüne kadar hiçbir doğumum gününde alamadım sana o kar küresini hep engeller çıktı karşıma işte hepsi burada 12 yıl boyunca alamadığım tüm kar küreleri. Hep mutlu ol Eylül çünkü sen bunu hakediyorsun. -Tolga
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Hayatım boyunca aldığım en güzel hediye idi.Tolga nın söylediklerinde ne kadar ciddi olduğunu birkez daha anlamıştım.Ama ona şimdiye kadar hiç o gözle bakmamıştım.Belki bende onu severdim,bizim hikayemiz farklı olurdu. Belki de benim kaderimdi.Deniyicektim çünkü Tolga bir şansı hakediyordu.
Sabah erkenden uyandım.Bizimkiler erken uyanmış kahvaltı yapıyorlardı.Onlara günaydın diyip mutfağa gittim.Elif teyze evin yardımcılarıyla arkadaş olmuş,onlarla sohbet ediyordu.
"Günaydın Elif teyzecimm" diyip yanağına kocaman bir öpücük kondurdum.
"Günaydın benim güzel kızım,bakıyorumda pek mutlusun anlat bakalım neler oluyor ,hem bayadır konuşamadık."
"Bişey im yok sadece artık daha az kafama takıcam düşünmiyicem herşeyi."
"Tabi kızım en iyisini yapıyosun bırak onlar mutlu hem."
"Aynen öyle.Elif teyze Tolgadan haberin varmı?"
"Tabi kızım bizim eve gitti.Alışamadım buralara filan dedi."
"Tabi ya nasıl düşünemedim.Çok saol Elif teyze ben kaçtım."
Artık yerini de bildiğime göre gidebilirdim yanına dışarıda Cemil abi ile karşılaştık.
"Günaydın, küçük hanım nereye?"
"Biraz işim var Cemil Abi."
"Tamam nereye gidiyoruz?"
"Haa se onu diyosun,yok ben tek giderim."
"Babanız ya benim sizi bırakmamı yada kendi arabanızla gitmenizi söyledi."
"Neden? otobüsle gidilmiyomu?Ben ondan araba istemedim onun olsun.Hem ben toplu taşıma seviyorum belki , bana hiç sormuyoki."
Cemil abi engelinide atlattığıma göre artık gidebilirdim.Uzun bir süre yürüdükten sonra önce durağı sonra otobüsü bulup bizim mahalleye ulaştım.
İşte aradığım doğallık,sıcaklık,dostluk ve en önemlisi paranın önemi olmayan tek yer.Mahallemiz her zamanki gibi çok renkliydi,sonbahar olmasına rağmen kapıda çekirdek çitleyen teyzeler,top oynayan çocuklar,köşe başında telefona gömülmüş ergenler...
Sonunda bizim eve gelmiştim Tolgayla kapıda karşılaştık.
