Trying not to fall for the bad boy

2

Οι συνεχομενοι ψυθηροι απο τις συζητισεις ακουγοταν σε ολη την καφετερια του σχολειου ,οπου και αν κοιτουσες εβλεπες τα τραπεζια γεματα με τους παντες να συζητουν και να κοτσομπολεβουν σαν να μην υπαρχει αυριο, η χαρα του να εισαι στο λυκειο γευυ .Εμενα παλι η ιδεα του κουτσομπολιου ποτε δεν με ενθουσιαζε ιδιαιτερα, πιστευω οτι ειναι πολυ πικροχολο να σχολιαζεις τον αλλο πισω απο την πλατη του και μετα να τον χαιρετας και να μιλατε σαν να μην συναιβςι τιποτα.Οποτε θα αναρωτιεσται τι εκανα εγω κατα την διαρκεια του μεσημεριανου, λοιπον ειναι εμφανες. Συζητουσα με την Λιζ για την ακριβεια εκεινη μιλουσε και εγω βρισκομουν στον κοσμο μου,κατι πολυ συνηθισμενο σε ολη την σχολεικη μου καριερα  "Γη καλει Ντιανα"ειπε κροταλιζοντας τα δαχτυλα της μπροστα στο προσωπο μου, ανοιγοκλεισα τα ματια μου ξαφνιασμενη  και απομακρυνα το χερι της απο το προσωπο μου  αγριοκοιταζοντας την"Λιζ ξερεις οτι το μισω  οταν το κανεις αυτο'' ειπα αναστεναζοντας τωρα ηταν η σειρα της να με αγριοκοιταξει "και εσυ ξερεις οτι μισω οταν δεν με ακους οταν συζηταμε" ετριξα τα δοντια μου "το κουτσομπολιο δεν μετριεται για συζητιση" ,πηγε να μιλησει αλλα σταματησε αποτομα ,απορρημενα γυρισα το κεφαλι μου προς το μερος που κοιτουσαν τα ματια της και βρεθηκα να κοιταζω ενα ζευγαρι γνωστα γκριζα ματια που ανηκαν σε ενα συγκεκριμενο badboy το οποιο κατευθηνοταν προς το τραπεζι μας, γρηγορα γυρισα ωστε να κοιταζω
Το πιατο που βρισκονταν μπροστα μου,ξαφνηξα ο πουρες πατατας απεκτησε πολλυ ενδιαφερον,βριζοντας θεους και δαιμονες  απο μεσα μου. Συνηθως δεν βριζω και μισω οταν βριζουν οι αλλοι αλλα αυτη ηταν ειδικη περίσταση , γιατι θεε μου αφου πηγαινω στην εκκλησία δεν βριζω  δεν κανω κακες πραξεις γιατι επρεπε να φερεις τον Καρτερ Γουεστ στο τραπεζι μου γιατι, κατσε μπορει να θελει να στριψει, αναστεναξα με ανακουφηση, ομως οταν σηκωσα τα ματια μου κλειδωθηκαν με τα δικα του.Χαμογελασε αυταρεσκα το μοναδικο χαμογελο που ηξερε, και αρπαξε μια καρεκλα και βολευτικε βαζοντας τα ποδια του στο τραπεζι, "ξερεις τα τραπεζια ειναι για φαγητο οχι για τα ποδια σου ακομα και καποιος τοσο χαζος οσο εσυ θα επρεπε να το ξερει"ειπα με ενα σαρδονιο χαμογελο ελπιζοντας να τον εκνευρισω αρκετα ωστε να φυγει.Εκεινος ομως αγνοησε το σχολιο μου και συνεχισε "καλημερα γατακι"ειπε χαμογελοντας , ηξερε ποσο μισουσα αυτο το παρατσουκλι, γυρισε τα ματια του στην Λιζ  "και εσυ γλυκα εισαι η?"ρωτησε με αυτο που υποτοθεται οτι ηταν σεξυ φωνη ,μην ξερασω.Εκεινη κοκκινισε "ειμαι η Λιζ φιλη της Ντιανας" ειπε, προδοτρια "ωστε ετσι ειπε ο Καρτερ"αν ειναι ετσι πρεπει να μου γνωρισεις και αλλες φιλες σου ιδιαιτερα αν ειναι τοσο ομορφες"συνεχισε εχοντας τα ματια του ακομα πανω στην Λιζ η οποια κοκκινισε ακομα περισσοτερο, τον στολισα με μερικα ωραια επιθετα απο μεσα μου αλλα δεν απαντησα δεν θα χε νοημα.Ο Καρτερ γυρισε το βλεμα του αποτομα πανω μου και χαμογελασε σατανικα , κουνηθηκα αβολα στην θεση μου δεν μου αρεσε αυτο το χαμογελο και ιδικα απο τον Καρτερ ηταν που ηταν  ο διαβολος πρισοποποιημενος  δεν χρειαζοταν να το δειχνει και αλλο "γατακι θα εισαι δουλα  μου για δυο μηνες "ειπε σαν να ειναι το πιο φυσιολογικο πραγμα στον κοσμο ειχα μεινει με το στομα ανοιχτο ,"οχι"απαντησα γρηγορα γελασε "δεν ξερω αν το καταλαβες αλλα δεν εχεις επιλογη , μου χαλασες εναν καβγα οποτε τωρα θα πρεπει να υποστεις τις συνεπειες"πηγα να μιλησω αλλα εκλεισα το στομα μου ,δεν μπορει να με αναγκασει , τοτε σαν να διαβαζε την σκεψη μου το βλεμα του σοβαρεψε"και αν σκεφτεσαι οτι μπορεις να ξεφυγεις κανεις λαθως
ξερεις ποιος ειμαι και γιατι ειμαι ικανος" ανατριχιασα οντως οσοι ειχαν μπλεξει μαζι του δεν εχουν βγει καθαροι, ξαφνηκα αρπαξε το τηλεφωνο μου και το εφερε μπροστα του "ει τι κανεις" απαιτησα προσπαθοντας να αρπαξω το τηλεφωνο απο τα χερια του φυσικα απαιτηχα ,μα τουλαχιστον προσπαθησα,ηλιθιος Καρτερ με το ηλιθιο υψος του και την δυναμη του, δε μιλησε πληκτρολογησε κατι και στα δυο κινητα και μετα μου το πεταξε  χωρης να τον νοιαζει αν θα το πιασω ή οχι σηκωθηκε και αρχησε να απομακρυνεται χωρης μιλια, το επιασα στον αερα,εγω και τα αντανακλαστηκα λυκανθρωπου που εχω ,και αρχησα να το ψαχνω για τυχον σατανιστικα σχειδια ή ιους ή οτι τελος παντων θα μπορουσε να εχει κανει στο κινητο μου.Με μεγαλη μου δυσαρεσκια  ειδα οτι ειχε αποθηκευσει το κινητο του και απο κατω ειχε γραψει ενα μηνυμα
Οταν θα σε καλω θα απαντας και θα κανεις οτι σου λεω χωρεις ερωτησεις.Θυμωμενη ακουμπησα το τηλεφωνω με δυναμη στο τραπεζι.Ποιος νομιζει οτι ειναι.Γυρισα το απελπισμενο βλεμα μου στην Λιζ η οποια με κοιτουσε με απορια "Ντιανα απο που γνωριζεις τον Καρτερ Γουεστ'' φωναξε , πολλα παιδια γυρισαν να μας κοιταξουν εγω ντροπιασμενη εσκυψα το κεφαλι ''πρωτον μπορεις να μην μιλας τοσο δυνατα θα σου εξηγισω'' και ετσι αρχησα να της διηγουμε το απελπιστικο χτεσινο περιστατικο,που στο κατω κατω δεν ηταν και κατι το τρομερο
. Οταν τελειωσα με κοιτουσε με θυμωμενο βλεμα''γιατι δεν μου τα ειπες ολα αυτα χτες , επρεπε να ερθει ο καταραμενος  Καρτερ στο τραπεζι μας για να μιλισεις'', ''νταξη καλε δεν ηταν και κατι το τρομερο ξεχαστηκα ειχα πολλα στο κεφαλι μου''ειπα προσπαθοντας να δηκαιολογηθω ''αστα αυτα θα μπορουσες να εχεις πει κατι.....'' πηγε να συνεχησει αλλα το κουδουνι την διεκοψε.Προσπαθοντας να γλιτωσω την αγκαλιασα μαζεψα τα πραγματα μου και αρχησα να τρεχω στο επομενο μαθημα ειλικρινα η Λιζ μπορουσε να ειναι χειροτερη και απο την μητερα μου οταν προκειτε για κουτσομπολιο.Μπηκα λαχανιασμενη στην ταξη και σωριαστηκα σε μια θεση μπροστα απο ενα αδειο καβαλετο , διπλα μου καθονταν ο Καιν φιλος μου και ενας απο τους δημοφιλης, ομως αντιθετα με τους υπολοιπους δεν ηταν ψωνιο τρελαμενος με την δημοσιοτητα η πλουσιοπαιδο στην πραγματικοτητα ηταν πολυ γλυκο παιδι και μου φαινοταν αρκετα περιεργο που εκανε παρεα μαζι τους , ''τι νεα Ντι'' ειπε με ενα χαμογελο , γυρισα τα ματια μου χαμογελοντας παιχνιδιαρικα ''καλα , σου εχω πει να μην με φωναζεις Ντι''ειπα ''δεν μπορουσα να αντισταθω", απαντησε γυριζοντας στην θεση του πανω στην ωρα που, η κυρια Χινφλιγκερ μπηκε στην ταξη διακοπτοντας τις συζιτισεις, ''καλημερα παιδια , σημερα θα δουλεψουμε πανω σε ελευθερο θεμα μπορειτε να ζωγραφισεται οτι θελεται αρκει να ειναι σκιτσο'' ειπε και καθησαι στην εδρα της.Γρηγορα πηρα το μολυβι μου και αρχισα να χαραζω τον καμβα.Παντα μου αρεσαι να ζωγραφιζω.Με συναρπαζαι το συναισθημα της ελεθυεριας που επαιρνα απο αυτο ,την εγγυοτητα οτι μπορω να φτιαξω κατι που θα ανηκει μονο σε εμενα.Καθε φορα που ζωγραφιζω αισθανομαι ελευθερη.Η κυρια Χινφιλγκερ καθησε πανω απο τον καμβα παρατηροντας τον υστερα μου χαμογελασε ενθαριντηκα ''συνεχισε Ντιανα τα πας περιφυμα''ειπε και συνεχισαι την επιβλεψη ,ο Και με κοιτουσε χαμογελοντας ''τι?'' ρωτησα, ''μακαρι να ειμουν φυσικο ταλεντο οπως εσυ'' ειπε με υπερβολικα δραματικη ψεφτικη απογοητευση, γελασα '' δεν ειμαι φυσικο ταλεντο , και ζωγραφιζεις υπεροχα'' χαμογελασε αυταρεσκα, και αυτο με εκανε να σκεφτω το αυταρεσκο χαμογελο του Καρτερ που με οδηγισε στο να σκεφτω τον ιδιο τον Καρτερ και την περιεργη συμπεριφορα του, κατσε γιατι τον σκεφτομαι πρεπει να εχω πυρετο ή κατι παρομοιο, ο Και κουνουσε το χερι του μπροστα απο το προσωπο μου ,βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου.''Συγνωμη δεν σε ακουσα ,τι ειπες?'', εκεινος συνεχισε να χαμογελα αυταρεσκα ''μολης σε ρωτησα αν θελεις να με παντρεφτεις εσυ ενεφσες ναι και τωρα προγραματιζουμε που θα παμε ταξιδι του μελιτος'' κοκκινισα , και εκεινος εσκασε στα γελια, ευτηχως για μια ακομα φορα με εσωσε το κουδουνι γρηγορα μαζεψα τα πραγματα μου ενω ταυτοχρονα συζητουσα με τον Κάι, τον χαιρετησα και εφυγα απο την ταξη για να παω στο επομενο μαθημα.Οι υπολιπες ωρες περασαν σε μια θολουρε ουτε που καταλαβα ποτε χτυπισε το τελευταιο κουδουνι, μεχρι την στιγμη που ειδα τους αλλους μαθητες να φευγουν.Ετσι αρχησα να κατευθηνομαι προς το παρκινγκ.Συντομα βρισκομουν στον δρομο προς το σπιτι μου.

Ξεκλειδωσα την πορτα του σπιτιου μου μονο και μονο για να το βρω ερημο.Δεν ηταν εκπληξη.Η μητερα μου δουλευει ως νοσοκομα και συγκεκριμενα νυχτερινες βαρδιες, παλιοτερα δεν ηταν αναγκασμενη να δουλευει τοσες ωρες αλλα απο την στιγμη που ο πατερας μου μας εγκατεληψε πριν απο δυο χρονια χρειαζομασταν περισσοτερα λεφτα.Ο πατερας μου εφυγε ετσι απλα δεν ειναι οτι οι γονεις μου τσακονονταν η κατι τετοιο το αντιθετο μαλιστα απλα μια μερα οταν γυρισα απο το σχολειο βρηκα ολα τα πραγματα του να λειπουν και την μητερα μου να κλεει πανω απο ενα γραμμα στην κουζινα ηταν τοσο θλιμενη, και σπασμενη.Απο εκεινη την στιγμη απλα τον διεγραψα απο την ζωη μου ,ηταν σαν να μην ειχα ποτε πατερα και ετσι συνεχιζω.Ανεβηκα τις σκαλες και μπηκα στο δωματιο μου αναβοντας ταυτοχρονα τα φωτα αλαξα στα πιο  ανετα ρουχα που ειχα και ανοιξα το βιβλιο της χειμιας αρχιζοντας να κανω τις ασκησεις που μας ειχαν αναθεσει πανω στο κρεβατι γιατι πολλυ απλα σαν το πολυ αθλητικο μη τεμπελικο ατομο που ειμαι βαριομαι να μετακινηθω στο γταφειο νου.Μετα απο αρκετες ωρες διαβασματς και αφου ειχα τελειωσει με ολες τις εργασιες μου και ειχε νυχτωσει για τα καλα αποφασισα να ελενξω τα μυνηματα και την σελιδα στο twitter μου.Βολευτικα κατω απο τα σκεπασματα [εχει μπει ο Νοεμβριος οποτε κανει αρκετο κρυο]και ανοιξα το κινητο μου γρηγορα αρχησα να ελενχω τα μηνυματα, τα συνηθισμενα διαφιμισεις ,υπενθημισεις μεχρι που ενα συγκεκριμενο μυνημα μου επιασε την προσοχη

Καληνυχτα γατακι μην με ονειρευεσαι πολυ. 

κοιταξα τον αποστολεα, Καρτερ χαμογελασα εκλεισα το κινητο και τα φωτα και επεσα για να κοιμηθω

Ελπιζω να σας αρεσαι