Τα ματια μου δεν ελεγαν να ανοιξουν ,το κεφαλι μου πονουσαι και πανω απο ολα αυτα ειχα και το ξυπνητιρι μου να χτυπαει σαν τρελο.Το σχολειο πραγματικα θα επρεπαι να αρχιζει πιο αργα.Αναστεναξα, τα πραγματα δεν πηγαιναν οπως τα περιμενα.Υποτιθεται οτι φετος θα ήταν μια υσιχη χρονια.Ξανα αναστεναξα ισως να μου μεινει συνηθεια τελικα.
Αποφασισα οτι δεν θα παω σχολειο τις πρωτες ωρες η μητερα μου λειπει οποτε δεν θα ειναι προβλημα, ετσι εκλεισα το ξυπνητιρι μου και επεσα ξανα σε βαθυ υπνο."Don't stop ....."ηχισε ο ηχος κλησης του κινητου μου, αρχησα να ψαχουλευω το κωμοδινο μου οταν επιτελους το σηκωσα "Ντιανα που στο καλο εισαι, μηπως αρρωστισες" ηχησε υπερβολικα δυνατα για το πονεμενο μου κεφαλι η φωνη της Λιζ , χασμουριθικα "Καλημερα και σε εσενα ,δεν μπορουσα να ξυπνησω οποτε εμεινα σπιτι" της εξειγησα υπομονετικα, "Ντιανα μιλαω σοβαρα ο Καρτερ ειναι τρελα νευριασμενος σε ψαχνει παντου λεγοντας , οτι δεν ηρθες στο ραντεβου η κατι τετοιο"η πρωτη μου αντιδραση ηταν να κοιταξω το κενο προσπαθοντας να καταλαβω τι στο καλο ενουσε .Τα ματια μου ανοιξαν διαπλατα και χτυπησα το χερι μου στο κουτελο μου,οχ οχι το ξεχασα τελιος .Υστερα το ξανασκεφτηκα "κατσε δεν πρεπει να κανω οτι μου λεει ο Καρτερ δεν ειμαι το παιχνιδι του.και εγω τι φταιω εκεινος ειπε να παω στο παρκο στις εφτα εγω ποτε δεν συμφωνησα,"η Λιζ γελασε ανησυχα " μα Ντιανα ειναι παρα πολυ νευριασμενος δεν νομιζω οτι τον εχω ξαναδει ετσι" "πρωτον απο ποτε δεινεις σημασια στο τι κανει ο Καρτερ και δευτερον δεν ειναι δικο μου προβλημα , αντιο Λιζ"και με αυτο εκλεισα το τηλεφωνο και σωριαστικα στο κρεβατι, ακου εκει νευριασε επειδη δεν πηγα στο 'ραντεβου', τελειως ανωριμο ,εκλεισα τα ματια μου ""τουκ, τουκ"" τα ξανανοιξα ""του τουκ"" τι ειναι αυτος ο ηχως?.""τουκ, τουκ"".Ο ηχως ερχεται απο το παραθυρο ,σηκωθηκα και το πλησιασα αργα.Σταματησα στην μεση ,Ντιανα τι πας να κανεις ετσι αρχηζουν ολες οι ταινιες θριλερ ειπε η φωνη μες το κεφαλι μου.Και εγω σαν καλη και εξυπνη πρωταγονιστρια θριλερ που ειμαι την αγνοησα και ανοιξα την μπαλκονοπορτα σιγα σιγα , μολις ανοιξε τελειως μπηκε γρυγορα μεσα στο σπιτι μια φιγουρα.Φοβισμενη κολλησα στον τοιχο.Χαζη Ντιανα πως ανοιγεις ετσι, μπορει να ειναι κλεφτης ή κατι χειροτερο, και ο ωντος ηταν κατι χειροτερο γυρνψντας βρςθυκα προσωπο με προσωπο με εναν πολυ τσαντισμενο Καρτερ.Γεια λιγα δευτερολεπτα δεν καναμε τιποτα απλα κοιταζαμε ο ενας τον αλλον και μετα λες και καποιος μου εριξε εναν κουβα παγωμενο νερο στο κεφαλι , συνιλθα και θυμωσα.Πολυ."Καρτερ τι κανεις στο σπιτι μου"απαιτησα να μαθω οργησμενα "δεν ηρθες χτες" απαντησε με το ιδιο οργησμενο τονο, αυτο με νευριασε ακομα ποιο πολυ "πρωτον δεν θυμαμαι να συμφωνησα και δευτερον ,αυτο δεν σου δινει το δηκαιωμα να μπαινεις μες το σπιτι μου σαν διαρικτης" , "και εσυ δεν θα επρεπε να ανοιγεις τοσο ευκολα την πορτ σου ειδικα τοσο αργα"ειπε , τι ειναι βραδυ;Με μια γρηγορη ματια στο ρολοι ειδα οτι ηταν 12 το βραδυ,μα καλα ποσες ωρες κοιμιθικα; , κοιταξα προς τον Καρτερ που φαινονταν να εχει ηρεμισει και να σκεφτεται κατι μολις καταλαβαι οτι τον κοιταω με κοιταξε με ενα πονηρο χαμογελο.ωχ οχι αυτό δεν είναι καλο, καθε φορα που ο Καρτερ χαμογελαει ετσι κατι κακο συμβαινει."ως ανταμοιβη που με εκανες να περιμενο τοσες ωρες στο παρκο..." ,"κατσε ωρες ειπες"τον διέκοψα , με αγριοκοιταξε,.Ο Καρτερ περιμεναι ωρες για μενα στο παρκο,το κακο badboy που δεν νοιαζεται για τιποτα ,τωρα αισθανομαι ασχημα Κατα καποιον τροπο ,τωρα ειναι οκτομβρης οποτε κανει αρκετο κρυο ,πρεπει να ξεπαγιεσαο, οχι Ντιανα σταματα να σκεφτεσαι ετσι Ο Καρτερ ειναι εχθρος σου."οποτε θα δουμε μια ταινια της επιλογης μου" ειπε βγαζοντας με απο τις σκεψεις μου.Εμεινα καγκελο, αυτο κατα καποιον τροπο ακουγεται λογικο ,κατι που δεν ταιριαζει με τον Καρτερ ,αλλα αμα το σκεφτεις ετσι εκεινος θα εχει το ραντεβου του και εμενα δεν θα με βαρενουν οι ενοχες επειδη ξεπαγιασε χτες περιμενοντας με "συμφωνοι" ειπα αναστεναζοντας , ποσο ασχημα μπορει να πει
Τελικα πηγενει απαισια πολυ απαισια.Ολα ξεκινησαν κανονικα εφτιαξα ποπ κορν βολευτικαμε στον καναπε , αλλα μετα βγηκε ο τιτλος της ταινιας 'εφιάλτης στον δρόμο με τις λευκες' ασπρισα , φοβαμαι τρομερα τις ταινιες τρομου ουρλιαζω με το παραμικρο και πριν αρχησετε τα νταξει μωρε δεν ειναι τοσο τρομακτικη ,κανετε λαθως ειναι.Τι δεν ειναι τρομακτικο απο εναν ανθρωπο με γαντια με νυχια ή οτι στο καλο ειναι αυτο .Τωρα βρισκομαστε στο σημειο που ο Φρεντι βρισκεται στο χασαπικο και ετοιμαζεται να σκοτωσει με τον μπαλτα μια κοπελα.Αργα πλησιασα προς τον Καρτερ ,τωρα τα σωματα μας ακομπουσαν ελαφρα ξερω οτι δεν θα επρεπε να το κανω και αργοτερα θα μισουσα τον εαυτο μου για αυτο ,αλλα η ταινια ηταν τρομερα τρομαχτηκη και ρεαλιστικη ο Φρεντι την πλησιαζαι και εκεινη ουρλιαζε , Ενιωσα το χερι του Καρτερ να με αγκαλιαζει και να με φαιρνει ακομα πιο κοντα του ,το σωμα του ηταν πολυ ζεστο σε αντιθεση με εμενα που κρυωνα σαν τρελη.Δεν προσπαθησα να απομακρυνθω ,κοιταξα το προσωπο του , ηταν πληρως απορρωφημενος στην ταινια ακουμπησα το κεφαλι μου στον ωμο του ειχα σταματισειι να παρακολουθω
την ταινια , ο Καρτερ μυριζαι σαν γαρδενιες, πραγμα περιεργο μιας και ηταν το αγαπημενο μου λουλουδι.Μετα απο τοσες ωρες υπνο νυσταζω ακομη, ετσι χασμουριθηκα δυνατα, ο Καρτερ γυρισε το κεφαλι του προς το μερος μου ,εγω ειχα μισοκλειστα τα ματια μου και προσπαθουσα να μην κοιμηθω .Πρεπει να προσεξε την νυστα μου και χαμογελασε ,οχι ενα απο τα αλαζονικα,πονηρα ή παιχνιδιάρικα ,χαμογελα του αλλα ενα πραγματικο χαμογελο,φανερωνοντας δυο λακακια ηταν πανεμορφος και αξιολατρευτος ταυτοχρονα με αυτο το χαμογελο μακαρι να το εδειχνε πιο συχνα .Μα τι λεω.Η νυστα φταιει ναι η νυστα.Μετεφερε τα ποδια μου στα γονατα του και με αγκαλιασαι τοοοθετοντας το κεφαλι μου στο στερνο του.Πρεπει να ομολογησω οτι ηταν μια πολυ βολικη σταση και σιγα σιγα με πηρε ο υπνος , νιωθοντας ζεστα και ασφαλης μετα απο πολυ καιρο στα χερια του Καρτερ.
Ισως ο Καρτερ να μην ηταν τοσο κακος τελικα.
YOU ARE READING
Trying not to fall for the bad boy
Teen FictionΌταν πονάς ξεχνάς τι θα πει καλό και κακό σωστό και λάθος δίκαιο και άδικο.Δεν υπάρχει πόνος πιο μεγάλος από αυτόν της ραγισμένης καρδιάς , και η δίκη μου αυτήν την στιγμή δεν είναι ραγισμένη άλλα σπασμένη. Όλοι λένε ότι ο έρωτας είναι υπέροχο πράγμ...