Diabolik lovers Witchhunter

Familie

Ik werd helemaal bezweet wakker en wist niet waar ik was, ik keek om me heen en wist opeens weer waar ik was. Ik gebruikte me gaven om te kijken of er iemand wakker was en dit was zo. 'Laito kan je me horen' zei ik door mijn gaven te gebruiken, en gelukkig kreeg ik antwoord 'oke dit ik een beetje eng, maar je ik had ook niet minder verwacht van een heks. Maar moet je niet slapen?' vroeg hij en ik dacht even na om te vertellen wat er aan de hand is. Ik beslot om het hem te vertellen 'Ja ik was aan het slapen maar ik kreeg een visioen over Yui die meegenomen werd door mijn familie' even was het stil en ik dacht dat hij is slaap gevallen was door het wachten op antwoord op mij. Opeen hoorde ik zachtjes geklop op de deur en ik liep naar de deur toe en haalde hem van het slot af. Toen ik de deur open deed keek ik recht in een paar groenen ogen 'goede avond mijnlady' zei hij met een grote glimlach en ik begon te lachen ' ik was even bang dat je me ook Bitch-chan ging noemen net zoals mij zusje'. Hij begon ook te lachen en keek me aan 'je ziet er echt heel slecht uit wist je dat?' en ik keek hem aan met een beetje verdrietige blik, en hij zei 'leg me uit wat je precies zag en wat het inhoud'. Ik legde uit dat ik iedereen op de grond zag liggen en dat ik er ook bij lag, en dat Yui werd meegenomen door mijn familie. Ik vertelde ook dat ik een begravenis zag, en ik niet weet van wie. Ik legte ook uit dat mijn visioenen beelden zijn van de toekomst, maar ook dat de toekomst elke keer veranderd na dat een persoon een keuze heeft gemaakt. Ik krijg al visioenen doen van familie en vrienden, en dan alleen als er iets groots staat te gebeuren. Laito had ondertussen een arm om mijn schouder gelegt om me te troosten, en hij keek niet heel blij over wat ik hem net vertelde en dat was begrijpelijk. Laito en ik bleven de hele nacht bij elkaar omdat ik elke keer als ik me ogen dicht deed het verschikkele beeld zag van iemands begravenis, ik ben wel in slaap gevallen maar dan wel in Laito's armen. Toen ik de volgende ochtend wakker werd van een irritant geluid keek ik even naast me, helaas was mij bed leeg, maar er lag wel een briefje met een tekst van 'vertel het nog maar niet, we moeten eerst zeker zijn of het wel echt gaat gebeuren. Het is een geheimpje tussen jou en mij' ik moest even glimlachen van het briefje. Ik begon me om te kleden om naar beneden te gaan toen ik opeens mijn telefoon hoorde af gaan in me tas, ik keek wie er belde maar ik had het kunnen weten dat het me moeder was. Ik maakte me telefoon open en haalde vervolgens de simkaartje er uit, en deze brak ik door midden. Ik gooide hem het raam uit en deed me telefoon weer inelkaar. 'Moet vanmiddag dan wel een nieuw simkaart kopen, maar dan alleen hopen dat ik geen bekende tegen kom'. Ik liep vervolgens naar beneden, ik zag een paar mensen in de woonkamer zitten maar ik had even geen zin om weer iets over me zelf te vertellen dus liep ik naar buiten. Ik zag dat Kou bij mijn auto stond en hem aan het bekijken was, ik liep op hem af en zei 'vind je hem mooi?' en kijk keek geschokt mijn kant op. Hij glimlachten en zei 'ja hij is best wel mooi, maar ik heb niks met auto's' en ik keek hem aan en zei 'ik ook niet echt maar het was een kadotje van me familie'. Kou liep mijn richting op en zei opeens 'ze hebben je volgens mij veel pijn gedaan?' en ik knikte en zei 'maar niet zo veel pijn als bij jou en je broers'. Kou keek me even geschokt aan en ik zei 'ik kan gedachten lezen, maar ook naar iemands verleden kijken' en Kou pakte me hand en zei 'vind je dat niet vervelend om andere mensen pijn zien te leiden?'. Ik knikte en zei 'ja, maar zo kom ik meer over de mensen te weten. Iedereen in dit huis heeft iets waar hij/zij liever niet aan terug denkt' en Kou knikte. Ik hoorde iemand onze name roepen, ik keek in de richting van de deur en ik zag dat Yuma ons roepte. Ik kon al van verre afstand zien dat er iets aan de hand is, en heeft met mij en Yui te maken. Ik rende samen met Kou richting de deur en vervolgens naar de woonkamer waar iedereen op ons aan het wachten was, ik zag dat ze een speciaal plekje hebben vrij gemaakt naast Yui. Ik maakte me grote zorgen over wat er aan de hand is, maar ik was niet de einige iedereen keek zo. De enige die iets wist was Reiji en Ruki, het dat was heel zorg wekend. Reiji keek mij heel strak aan, hij keek net als of hij me elk moment gaat vermoorden. Opeens hoorde ik iemand zeggen 'oke kunnen we opschieten, dan ik ik teminsten verder slapen' ik woonde hier pas een paar uur maar ik wist nu al wie het was. Ik keek ook zijn richting op, hij had dat duidelijk gemerkt wand hij opende meteen zijn ogen. Reiji begon geirriteerd te zuchten en zei 'wat ik jullie ga vertellen gaan jullie niet leuk vinden'. Ik zat een beetje zenuwachtig op de bank, want ik wist niet waar het over ging maar een ding wist ik zekker is was er bij betrokken. Ik dacht diep na en opeens konik een ding bedenken, maar dat zou het niet zijn. Dat is ommogelijk, alleen ik en mijn familie weten het.

Word vervolgd...