Diabolik lovers Witchhunter

Verloofd??

Het is alweer 2 weken geleden dat ik bij de sakamaki's ben ingetroken en ik ben nog nooit zo gelukkig, maar diep van binnen wist ik dat het elk moment over kan zijn. Ik heb niks te horen gekregen van Anna, dus dat wil zeggen dat Karl nog niks gaat onder nemen. Ik liep door het huis heen toen ik opeens een vreemd gevoel kreeg, en naar de voordeur liep en ik de deur open deed en oog in oog stond met iemand die ik niet wilde zien. 'Goede morgen, mijnlady' zei de jongen en ik deed een stap naar voren en deed de deur achter me dicht 'wat doe je hier Carla?' vroeg ik een beetje geirriteerd. Hij keek me aan met een grote glimlach en zei 'mag ik niet komen kijken hoe het met me verloofde gaat, en ik kom jou en je nieuwe vriendjes uitnodigen voor het bal. En vergeet vooral niet je zusje mee te nemen, wand het is ook haar verjaardag'. Ik pakte de uitnodiging en keek wat er opstond, het was een uitnodiging voor mijn verjaardag en die van Yui. Toen ik weer opkeek was Carla verdwenen en ik deed de deur weer open en liep naar binnen, en toen ik de deur dicht deed zakte in door me knieen en begon te huilen. Opeens hoorde ik verschillende mensen me naar roepen en ik voelde armen om me heen om me te helpen met opstaan, ik keek omhoog en zag dat Yuma het was. Ik keek om me heen en iedereen maakte zich zorgen over wat er aan de hand is, waardoor ik me nog verdrietiger ging voelen. 'Yuka je gaat ons vertellen wat er aan de hand is, anders gaan wij ook huilen' zei Kou en ik begon te lachen en zei 'hij heeft zijn stap gezet'. Iedereen keek me aan en ik legde uit ' Karl heeft een bal georginiseerd voor mij en Yui's verjaardag, maar dit doet hij alleen omdat hij dan in de buurt kan komen van Yui' en ik keek Yui aan en zei vervolgens 'hij komt niet in jou buurt, daar ga ik voor zorgen'. Ik zag iedereen heel bezorgd kijken en vervolgens vroeg Yuma die nog steeds naast me stond 'wie kwam er langs om de uitnodiging te komen afleveren, ik kreeg het gevoel dat ik die gene kende' en ik draaide om en zei 'dat wil je niet weten'. En ik probeerde weg te lopen maar ik werd tegen gehouden door verschillende jongens 'jongens ik wil er nu niet over praten oke?' zei ik een beetje boos, en ze lieten me door. Ik liep naar me kamer en kruipte onder de dekens, en deed me oordopjes in en zetten de muziek aan. Ik hoorde verschillende voetstappen en ik hoorde verschillende gedrachtes om me heen, en ik haalde de oordopjes uit me oren en deed de dekens van me af. Ik ging rechtop zitten en ik zag 4 jongens in me kamer staan en ik zei 'volgens mij had ik duidelijk gezegt dat ik er niet over wilde praten' en ik keek ze boos aan. Kou ging op me bed zitten en zei 'dat weten we, maar we maken ons zorgen over je. Je begon uit het niks te huilen en leek even of je ontroosbaar was, en dat had niet allen te maken met het feit dat Karl zijn stap heeft gezet. Het heeft te maken met de gene die voor de deur stond' en ik keek hem aan en de rest van de jongens. 'Beloof me dat jullie me niet uit huis gooien of boos worden, ik geef veel om jullie en dit gaat jullie zeker pijn doen' zei ik, en ik keek ze aan en ze knikte en vervolgens zei Shu 'het is beter dat je het gelijk tegen iedereen zegt'. Ik keek even richting van Yuma en Laito maar die waren het daar ook mee eens, en ik knikte en liep naar de deur gevolgd door de jongens. Iedereen zat in de woonkamer te wachten op het nieuws dat ik ging vertellen, en ik was heel zenuwachtig want ik wist niet wat ze gaan doen. Ik ging op de stoel zitten die midden in de kamer stond, en begon te vertelen 'de gene die voor de deur stond was Carla Tsukinami, hij is mijn verloofde. Het is niet zo dat ik hier zelf voor gekozen heb'. Iedereen keek me geschokt aan en weerde hun blik af van die van mij, waardoor ik begon te huilen en riep hard 'ik wist dat jullie zo zouden reageren' en ik rende zo hard als ik kon naar me kamer. Ik deed de deur op slot en liet me via de deur naar beneden zakken op de grond, ik slot me helemaal af van de wereld ik wilde geen enkele gedachten horen. Ik begon heel zachtjes in me zelf te zingen, en ik liep naar me bed. Ik ging op mijn knieen zitten en pakte een koffer onder het bed vandaan, en uit deze koffer haalde ik mijn viool en ging bij het raam staan. Ik zuchten diep en begon te spelen, ik wilde even nergens aan denken en ook niks horen allen de muziek van mijn viool. Opeens hoorde ik in de verte ook een andere viool en een piano, ik bleef door spelen en ik begon te lachen. Ik deed me deur open en ik zag in de tuin de Mukami's staan samen met Shu. En vervolgens liep ik naar de muziek kamer, ik bleef door spelen en de deur stond open. Ik liep naar binnen en daar stonden alle Sakamaki's met Yui, en ik liep naar het balkon tewijl Laito door bleef spelen op de piano. Ik stopte met spelen en gelijkte tijd stopte Laito en Shu, toen ik me weer om draaide naar binnen zag ik iedereen staan. 'Lieve zus van je, we zijn niet boos over het feit dat je verlooft bent. Wij keken zo omdat we het verschikelijk vinden dat je verloofd bent zonder dat je het wilt, en ik wilde huilen maar ik voelde opeens dat Yui me knuffelde. 'Yuka we zullen je nooit weg sturen, je bent een deel van mij. En we geven om je'

Wordt vervolgd...