Mode voor Dummies

Hoofdstuk 6

'Dus je hebt nog nooit eerder een club vanbinnen gezien?' 

'Niet zo'n club.' Verdedigde ik mijzelf. 

'En dit verschilt teveel van jou idealen?'

Haar spottende ondertoon ontging me niet. Ik hief mijn kin op. 'Nee zo bedoelde ik het niet. Ik bedoelde dat... Ach stik!' Ik nam nog een slok van mijn groenige drankje. 

Een hees gegrinnik vulde mijn oren.'Nee liever niet.' 

Kwaad keek ik haar aan. 

'Kijk niet zo kwaad. Ik bedoelde het niet op die manier. Ik ben gewoon nieuwsgierig naar jou.' En ze keek me recht in de ogen. 

Door haar intense blik voelde ik me wat ongemakkelijk worden. En snel sloeg ik mijn ogen neer. 'Dat kun je ook gewoon op een normale manier vragen.' Nukkig stak ik mijn onderlip naar voren. 

Ze grijnsde en draaide trage rondjes met haar glas. 'Niet zo boos.' Suste ze. 

Ik hapte naar adem.' Wat bedoel je?'

'Dit.' En ze gebaarde naar me.

Sissend liet ik mijn adem ontsnappen. Hoe kon zij zo snel veranderen in iets liefelijks en dan op eens in een kil sarcastisch monster?! Ik draaide mijn hoofd weg en blikte naar de andere mensen wie aan de bar hangden of aan het dansen waren. Een wolk van blauwe rook steeg mijn kant uit en met een kreetje wapperde ik het weg.

Zacht gegrinnik. Geiriteerd rolde ik met mijn ogen God wat was zij irritant. En tegelijk vroeg ik me af wat ik hier deed. Waarom ik hier zat aan een tafeltje in 1 of andere vreemde club met en jonge vrouw wie nog nooit van manieren gehoord had. Pissig op mijzelf schoof ik mijn stoel naar achteren. Het maakte een afschuwelijk piepend geluid. Ik kromp in elkaar maar vermande me.

'Wat ga jij doen?' Andrea keek me oprecht verbaasd aan.

'Wat denk je'. Bromde ik en liep weg met in mijn handen de kledingtassen.

De frisse lucht verkoelde mijn huid. Eindelijk... Ik haalde een diepe teug adem. Zachtjes ontspande ik. De lucht was al donker. En ik rilde. Mijn dunne blouse hield niet echt veel warmte vast. Ik keek naar boven. De maan wie helder scheen. En verwonderde me erover hoe mijn leven opeens was veranderd. De regels van  mijn ouders volgde ik niet meer langer. Ik had kleding gekocht waar mijn moeder een hartverzakking van zou krijgen. En toch voelde ik me best trots op mijzelf. Ik bereikte langzaam wat ik wilde. Ik haalde beverig adem en besloot weer naar binnen te gaan. Hopelijk had ik me niet te erg voor schut gezet bij Andrea...