Mode voor Dummies

Hoofdstuk 7

Ik probeerde me te bedenken hoeveelste glas wijn dit was maar kwam er niet uit. Mijn hoofd tolde en mijn hart had een ritme aangenomen van een op hol geslagen kudde. Mijn wangen moesten knalrood zijn. Ik had het warm. Heel erg warm. Mijn adem kwam met hortende stootjes naar buiten. Andrea keek me aan. Zij leek nog volkomen nuchter. Ik daar in tegendeel voelde me zweveriger en zweveriger worden. Ik steunde op mijn hand en glimlachte voor  me uit. Waarom had ik geen idee.

Een ding wist ze wel. Ze kon totaal niet goed tegen wijn. In ieder geval niet zoveel. 

Ik keek naar Andrea wie een sigaret aanstak. Ze zag me kijken en lachte naar me. Haar ogen dicht geknepen. Plotseling ik weet het zelf amper had ik een sigaret tussen mijn lippen bungelen en inhaleerde ik de rook gretig naar binnen. Het was een heerlijk vertrouwd gevoel. 

'Emma... vertel me eens heb je dit al eerder gedaan?' En ze grinnikte erbij. Ik knikte en nam nog een trekje. Ze grijnsde en blies de rook uit. 

'Badass.' Zei ze.

'In more ways than you know.'

Ze trok een wenkbrauw op. 'Ah nu ben ik benieuwd. Vertel eens, hoe bedoel je?'

Ik grijnsde en ging rechtop zitten. 'Dat wil je dus weten over mij? Dingen waar ik zelf niet bepaald trots op ben?'

Een beetje verward keek ze me aan. 'Ja.'

'Hmmm. Wat wil je precies weten?' En ik nam nog een slokje wijn. Het duizelige gevoel negerend. 

'Ben je al ontmaagd?' 

Ik verslikte me. Ik kuchte en voelde  me nog warmer worden dan ik al was. Hoestend probeerde ik adem te halen wat ervoor zorgde dat ik moest niezen. Uit geput ging ik nog meer onderuit zitten. Ik voelde me misselijk worden. Ik probeerde scherp te stellen op Andrea maar mijn zicht was wazig en troebel. 'Waarom vraag je dat?' Ik hoorde Andrea een triomfantelijke 'Ha..' mompelen. 'Want het antwoord is nee!' Vervolgde ik. 

Ze grijnsde. 'Zo braaf... ' Mompelde ze. 

'Wat?! Dat is niet waar!' Stoof ik op. 'Ik doe het met een reden!' En ik dempte  mijn stem toen ik merkte dat ik aandacht kreeg van de omstanders. Ik sloot even mijn ogen. 'Weetje waarom? Omdat ik niet met Jan en alleman het bed in duik. Wat dat betreft ben ik misschien ouderwets maar ik geef mijzelf liever weg aan iemand van wie ik weet dat het hem waard is!'

Ik slikte mijn laatste slok wijn weg. En liet mijn hoofd hangen. Het duizelige gevoel bleef. Ik voelde me miserabel en voor mijn gevoel kon ik amper nog iets bewegen zonder het gevoel te hebben dat het zweeft. 

'Daarmee ben ik het met je eens.' Andrea keek me aan en nam een trek van haar sigaret. 'Maar dat neemt niet weg dat ik je uit ga dagen.'

Ik sperde mijn ogen open. Wat bedoelde ze?

'Ik daag je uit Emma Singers...'