Mode voor Dummies

Hoofdstuk 8

Een geweldige hoofdpijn kondigde zich aan toen ik mijn ogen voor het eerst opendeed. Oh my fucking shit... Ik kreunde. 'Laat dit ophouden verdomme.' Ik haalde een hand door mijn haar. Het was vet. Ik zuchte en probeerde aan gisteravond te denken. Een barstende koppijn was het gevolg. Steunend en kreunend probeerde ik overheind te komen. Ik voelde me misarebel en misselijk en was toe aan een koude douche. Extra koud. Mischien dat dat mijn hoofd zou opfrissen. Met veel gevloek en gekreun lukte me het om de douche aan te doen. Ik hoopte dat ik Andrea niet wakker had gemaakt. Met veel moed bleef ik vijf minuten onder de koude douche staan. Daarna droogde ik me af en wikkelde de handdoek om mijn lichaam. Zo liep ik terug naar mijn kamer. Mijn kater was er nog steeds maar ik voelde me al wat beter. Ik kleede me aan en liep naar de keuken om een broodje te smeren. Gelukkig hadden we een prive keuken zodat we de keuken ook nog niet eens met anderen hoefden te delen. Halverwege stopte ik met kauwen. Ik was te misselijk. Ik sloot mijn ogen dicht. En concentreerde me op gister avond. Ik kon me vaag iets herinneren over een woordenwisseling. Iets ging over seks en... vloekend kwam ik overeind. Die vervloekte uitdaging! Kreunend begroef ik mijn handen in mijn hoofd. 'Nee...' Jammerde ik zacht. De hele avond was weer helder voor mijn geest... Ik kon wel janken. Ik staarde naar mijn reflectie in het raam. Daar ging mijn bruine krullen...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Met een grijns kwam Andrea de badkamer in. Ze glimlachte liefjes naar me. Ik rolde met mijn ogen. We hadden de badkamer omgetoverd naar een soort kapsalon. Andrea kon haren verven en knippen. Althans dat beweerde ze. Ik voelde onzeker aan mijn haar. Als mijn ouders me nu zagen onterfden ze me voorgoed. Ik slikte. Mijn moeder had me nog geen bericht of op een andere manier contact met me gezocht. Het voelde verstikkend dat ze op deze manier met me omgingen. Mijn keel werd droog. snel nam ik een slok van mijn glas water. Andrea keek me aan.

'Klaar?'

Ik knikte. Ik had geen keus. Ze grijnsde nog eens zelfvoldaan. Ik wilde die grijns van haar gezicht slaan. 

'Dan nu Emma is het moment aangebroken dat je echt als een modefiguur door het leven gaat.' 

'Als jij het zegt.' En ik sloeg mijn ogen neer toen Andrea de schaar pakte. Ze knipte mijn haar af tot mijn schouders. Een paar plukken aan de voorkant van mijn gezicht deed ze wat korter. Daarna pakte ze de licht paarse verf. Ze begon bij mijn haarwortels en ging naar beneden. Het voelde rustgevend. Ik sloot mijn ogen en wachtte tot ze klaar was. Na een tijdje was ze klaar en moesten we wachten. Andrea gaf me een kop koffie wie ik dankbaar aannam. 

'Dankje.' En ik glimlachte naar haar. 

'We zetten de timer aan. Zodat we de tijd niet vergeten.'

Ik knikte en volgde haar naar de bank waar we de tv aandeden. Ik gaapte.

'Ben ik zo saai?' Grijnsde Andrea naar me. Ze boog naar me toe. 'Krijg je trouwens nu geen problemen met je ouders?'

'Nee ze zien me nu toch niet?' En ik keek terug in haar zwarte ogen. Ik deinsde even terug voor de intensiteit wie ze uitstraalde. Ze grijnsde loom. 

'Maar als ze jou nu zou zouden zien, wat gebeurt er dan?' 

Ik rolde met mijn ogen.'Gaat jouw dat wat aan dan?' En ik keek weg van haar donkere ogen. 

'Nou nee, niet echt... Maar ik zou het wel graag willen weten.' 

'Ze kunnen me sowieso niets meer doen. Ik ben 18 en volwassen voor de wet.'

'Jij volwassen?' Ze gniffelde. 'Dan had je wel eerder losgebroken.'

Ik draaide met een ruk om. Haar ogen staarden me intens aan.

'Want dat wil je toch? Je wil losbreken van je ouders... van je opvoeding.'

Zwijgend keek ik haar aan. Ze had gelijk. Dat wilde ik dolgraag maar de moed ontbrak me.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ik deed mijn ogen open. En hapte geschokt naar adem. Ik was veranderd. De oude Emma was verdwenen. Mijn groene ogen staarden terug. Mijn haar was pastel paars. En krulde op mijn schouders en langs mijn gezicht. Ik was compleet anders.

Naast me hoorde ik een bewonderend gefluit. 'Wauw het staat je wel echt goed!' Andrea keek me bewonderend aan. Ik grijnsde. 'Achja. Puur geluk.'