Annoying Santa (A Dutch Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 1

*POV Tess*

Zuchtend zet ik mijn elfenmuts op. Snel werp ik nog een blik in de spiegel voordat ik naar beneden loop. Vanavond is kerstavond. In plaats van Home Alone voor de 20ste keer te kijken moet ik nu voor kerstelf spelen bij mijn buurjongetje. Ten eerste heb ik een hekel aan kinderen en ten tweede heb ik een nog grotere hekel aan zijn grote broer, Harry Styles. En nog het leukste van allemaal, Harry speelt de Kerstman. Wat betekent dat ik een hele avond leuk tegen hem moet doen. Ik zie de krantenkoppen al voor me ''Kerstelf overleden op kerstavond.'' ''Jong meisje wordt kerstavond fataal.'' Mijn ouders zijn tot en met Nieuwjaar op vakantie, en vonden het blijkbaar geen noodzaak om mij mee te nemen. ''Tess, je bent groot genoeg om een week alleen thuis te blijven.'' Dat ben ik inderdaad, alleen niet met Kerst. Dan hoor je gewoon samen met je familie te zijn. Het geluid van de deurbel klinkt door het huis. Door het glas van de deur zie ik een grote rode waas. Ho, ho, ho, daar heb je 'm.... Ik pak snel mijn elfentas uit te hoek van de kamer en doe snel mijn telefoon erin. Ik maak de deur open en kijk mijn grootste nachtmerrie in de ogen. ''Harold.'' Een zucht klinkt van zijn kant. ''Tess.'' Ik loop naar buiten en sluit dan de deur. Harry loopt het pad af richting het huis van de buren, zijn huis. ''Die buik staat je wel, veel beter dan dat sixpack waar je de hele zomer mee loopt te pronken.'' ''Hoe weet jij dat ik een sixpack heb?'' Zijn wantrouwende blik maakt me zenuwachtig. Vlak voor zijn huis stoppen we even. Ik mag hem dan wel haten, maar dat betekent niet dat ik in de zomer soms over de schutting kijk. Zijn persoonlijkheid is vreselijk maar hij is niet lelijk. ''Ik eh...'' ''We moeten naar binnen, je broertje zijn geduld raakt vast op'' zeg ik snel en wil langs hem lopen. Hij pakt me bij mijn schouder vast en trekt me terug. ''Die kan wel even wachten. Eerst wil ik weten hoe jij dat weet.'' ''Ik was op de trampoline en je was toevallig het gras aan het maaien.'' Leugen. Ik heb niet eens een trampoline. Een twijfel is op zijn gezicht te zien en even later laat hij me los. ''Het zal wel.'' Samen lopen we het stenen pad op richting de voordeur van zijn huis. Ik wilde net aanbellen maar de deur zwaait al open. Een jongetje van een jaar of 4 staat in de deuropening en daarachter staat Anne, zijn moeder. ''Kerstman...'' fluistert hij verbaasd. Waarom is het altijd de Kerstman, en nooit de kerstelf? Ik voel me op dit moment zwaar gediscrimineerd. ''Ho, ho, ho. Dat klopt. Ik ben de Kerstman. En dit is mijn kerstelf. Tess.'' ''Ons buurmeisje heet ook Tess'' merkt Finn op. Kon hij niet van tevoren een andere naam verzinnen? Dadelijk gelooft dat kind spontaan niet meer in de Kerstman. ''Toevallig'' glimlach ik. ''Kom maar binnen, het is koud buiten.'' Anne houdt de deur iets verder open zodat Harry met zijn omvang iets makkelijker naar binnen kan. Ik loop achter hem aan richting de woonkamer. Laat het feest maar beginnen....

''Misschien kan Tess de cadeautjes wel uit de grote slee gaan halen. Vraag maar eens lief.'' Finn zit op Harry zijn schoot en zijn gezicht klaart op bij het woord 'cadeautjes'. ''Wil je asjeblieft de grote zak met cadeautjes gaan halen?'' Hij kijkt me smekend aan. Ik zie maar één zak zitten.... ''Omdat je zo lief bent geweest'' glimlach ik. Ik sta op en loop weer richting de gang. Ik open de voordeur en loop naar buiten. Waarom weet ik niks van een slee? Als ik op de stoep sta kijk ik zoekend om me heen. Op de oprit van mijn huis zie ik een grote bruine zak staan. Natuurlijk, drop het maar weer op mijn oprit. Als ik een stap wil zetten glijd ik uit. ''Shit...'' Ik pak de dichtstbijzijnde lantaarnpaal vast en probeer weer op te staan. Nieuwe levensles: 'doe nooit laarzen met hakken aan als het sneeuwt'. Ik schuifel langzaam verder. Als ik aankom bij mijn oprit pak ik de grote zak. ''Goh, die is zwaar.'' Ik zet de zak op mijn voeten en probeer zo verder te schuifelen, terug naar het huis van Finn.

''Hèhè, daar ben je weer.'' Ik sta pas één seconde binnen en Finn staat alweer voor me. Ben blij dat je cadeautjes krijgt. ''Sorry, ik kon de sleutels niet vinden'' verzin ik snel. Dat kind is dan wel pas 4 jaar maar eigenwijs is die wel. Ik loop weer de woonkamer in en zet de zak weer neer. Iedereen kijkt me vreemd aan. ''Je kont is nat.'' Finn komt naast me staan. Gênant. Ik zie dat Harry moeite heeft om zijn lach in te houden. Ik geef hem een kwade blik en ga weer naast hem op een stoel zitten. ''Kom Finn. Het is tijd voor cadeautjes'' zegt Harry weer met zijn overdreven lage Kerstman stem. Finn klimt weer op zijn schoot. Ik open de zak en pak het bovenste cadeautje eraf. Ik geef hem aan Harry die er weer een heel verhaal aan vast breidt voordat hij het cadeautje aan Finn geeft. Het verbaasd me dat er zoveel cadeautjes in die zak zitten, en dat allemaal voor één persoon. Finn pakt het cadeautje uit. Een rode speelgoedauto komt tevoorschijn. ''Wauw.... Dank je wel Kerstman'' zegt hij blij. Ik pak het volgende pakje uit de zak en geef die weer aan Harry. Dit kan nog eens lang gaan duren.

Bijna een uur later maakt Finn het laatste cadeautje open. De weet ik hoeveelste doos Lego komt tevoorschijn. Ik heb nog nooit zoveel Lego in mijn hele leven gezien. Finn geeft zijn cadeautje weer aan zijn moeder die het bij de rest van de cadeautjes op een tafel legt. ''Dan zit onze taak er weer op.'' Harry probeert op te staan maar zijn dik maakpak zit hem nogal in de weg. ''Kom op ouwe'' fluister ik. Ik bied hem een hand aan. ''Ik kan het zelf wel'' sist hij. Prima dan niet. Hij doet nog een poging om op te staan, maar verder dan opdrukken met zijn armen en weer terugvallen komt hij niet. ''Kerstman, moet ik u helpen?'' Anne biedt Harry een hand aan. Deze keer neemt hij hem wel aan en enkele seconden later staat hij weer naast me. ''Ik wens jullie nog een fijn kerstfeest, en ho,ho,ho.'' Harry klingelt nog wat met zijn gouden bel en loopt dan weer richting de gang. Ik volg hem snel. Zijn moeder komt als enige achter ons aan. ''Dat hebben jullie goed gedaan. Hier hebben jullie nog iets.'' Ze pakt twee enveloppen van een kastje en geeft ons beide eentje. ''Bedankt'' glimlach ik beleefd. ''Tess nog een fijne Kerst gewenst, en Harry tot morgen.'' Ze maakt de voordeur open en ik volg Harry naar buiten. Ik zwaai nog even en loop dan weer richting mijn huis. Harry blijft een beetje verloren op de stoep staan. ''Waar ga je nu eigenlijk slapen? Aangezien je net voor de rest van de avond het huis uit bent gezet.'' Ik steek alvast de sleutel in het slot en wacht op Harry zijn antwoord. ''Eigenlijk dacht ik dat ik bij jou zou kunnen slapen'' mompelt hij zacht. ''Maar je haat me.'' ''Jij haat mij.'' Au, die kwam best hard aan. ''Ik haat alleen je persoonlijkheid. En waarom deed je dan net zo rot tegen mij?'' ''Anders leek het alsof ik wanhopig was.'' Even is het stil, maar dan vervolgt hij: ''als ik dan de hele avond lief doe, mag ik dan blijven slapen? Al mijn vrienden zijn nu met hun familie dus ik kan nergens naartoe.'' ''Omdat je zo zielig bent, maar je slaapt wel op de bank'' grom ik. Ik duw de deur open en wacht tot Harry binnen is. Als hij eindelijk naar binnen is gewaggeld met zijn kostuum sluit ik de deur. Ik zet meteen mijn elfenmuts af. ''Man, dat ding kriebelt.'' ''Mijn pak is echt wel erger dan jouw muts hoor.'' Harry haalt zijn baard en muts van zijn hoofd af. ''Ik dacht dat we lief gingen doen?'' ''Sorry.'' ''Als je het niet erg vindt ga ik even wat anders aantrekken, maak het jezelf asjeblieft niet te makkelijk.'' Voordat hij nog iets kan zeggen verdwijn ik al naar mijn slaapkamer.

Als ik de woonkamer in kom zit Harry in alleen een boxershort op de bank. Verstijfd blijf ik in de deuropening staan. ''Sorry, ik had geen kleding bij me en...'' Ik laat hem niet uitspreken en val hem in de rede: ''Ik pak wel een joggingbroek van mijn vader.'' Sprakeloos loop ik weer de trap op naar boven. Hoe erg zijn persoonlijkheid is, hoe goed zijn lichaam. Ik pak de eerste de beste joggingbroek die ik tegenkom in mijn vaders kast en loop weer naar beneden. Ondertussen heeft Harry een kussen voor zijn onderbroek gelegd zodat ik niet vol zicht overal op heb. ''Hier, trek aan.'' Ik loop naar de keuken om iets te drinken te pakken. ''Wil je iets te drinken?!'' ''Doe maar chocolademelk!'' klinkt het als antwoord uit de woonkamer. Ik pak twee grote mokken uit het keukenkastje en zet ze op het aanrecht. De melk pak ik uit de koelkast en de cacaopoeder uit een ander kastje. De melk giet ik in de twee mokken en gooi er dan flink wat poeder bij. Ik zet ze in de magnetron voor 1 minuut. Als ze klaar zijn doe ik er nog wat slagroom en mini marshmallows op. Ik pak de twee mokken en loop weer terug naar de woonkamer. Harry heeft ondertussen de broek aangetrokken en zit netjes op de bank te wachten. ''Je chocolademelk à la Tess.'' Ik zet de mok voor hem neer en ga dan naast hem zitten. ''Ziet er goed uit.'' Hij neemt voorzichtig een slok. ''Mm... smaakt nog beter'' glimlacht hij. ''Je hebt hier iets eh...'' Ik haal met mijn duim langzaam de slagroom van zijn bovenlip af. Even lijkt het alsof de tijd stil staat. Harry lijkt verbaasd over mijn actie, en mij valt het nu pas op hoe groen zijn ogen zijn.''Sorry'' fluister ik snel, en ga weer normaal zitten. Hoe kon ik deze jongen ooit zo erg haten? Hij kan best lief zijn, en knap is hij zeker. ''Wil je een film kijken?'' Ik probeer zo snel mogelijk het onderwerp te veranderen. ''Ja, eh doe maar iets'' mompelt hij. Fijn, nu zijn we allebei verward. Ik loop naar de tv en kniel voor het kleine kastje eronder. De dvd van 'A Christmas Carol' trekt meteen mijn aandacht. Ik haal hem uit het kastje en stop hem in de dvd speler. Met de afstandbediening in mijn hand plof ik weer op de bank. Ik stel alles in en druk dan op 'play'. ''Ik vond jou meer een type voor 'Home Alone' met Kerst in plaats van die creep bij 'A Christmas Carol''' lacht Harry als hij ziet welke film begint te spelen. ''Klopt, om eerlijk te zijn vind ik deze film echt dood eng'' geef ik toe. ''Waarom zet je dan niet gewoon 'Home Alone' op?'' ''Ik wilde niet dat je je zou vervelen omdat iedereen die film al veel te vaak heeft gezien'' zeg ik zachtjes. ''Zie je nou wel, je kan best lief zijn'' glimlacht hij. Hij komt iets dichter bij zitten en slaat een arm om me heen. ''Wow, niet zo snel.'' Ik haal zijn arm van me af en leg hem weer terug. ''Oké sorry, die ging misschien iets te ver. Nog bedankt dat ik mag blijven slapen.'' ''Ik help graag een Kerstman in nood.''