Annoying Santa (A Dutch Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 7

*POV Tess*

Tien minuten later lopen Harry en ik naar de paskamers. Met beide een grote stapel kleding in onze armen lopen we een hokje in. De stapel kleding laat ik op het bankje vallen en begin dan alles één voor één op te hangen. Als eerste kies ik voor een turkooizen trui met het Pull&Bear logo erop. Voor eronder pak ik een simpele zwarte broek. Als accessoire pak ik een witte muts die ik op mijn hoofd zet. ''Harry, ben je klaar?'' vraag ik onder het tussenschot door. ''Wacht even.'' Enkele seconden is het stil. ''Ik ben klaar.'' Ik stap het pashokje uit en Harry het andere. Hij draagt een wit T-shirt met een bordeaux rode vest. Daaronder een zwarte skinny en op zijn hoofd zit een zwarte muts. ''En wat gaan we nu doen?'' Harry kijkt een beetje ongemakkelijk om zich heen. ''Nu maken we een spiegel selfie en dan trekken we weer iets anders aan'' glimlach ik. ''Valt het dan niet op dat we heel veel kleding het pashokje mee innemen en dan niets kopen?'' vraagt hij als we in zijn pashokje staan. ''Jawel, maar we weten zelf toch dat we niets hebben gestolen'' glimlach ik. Ondertussen hou ik mijn telefoon in de aanslag klaar om een foto te maken. ''Doe een beetje leuk, dan kan het nageslacht er ook van genieten.'' Even is het stil. Harry lijkt van zijn stuk gebracht. ''Jouw nageslacht bedoel ik, en natuurlijk ook het mijne'' zeg ik snel. ''Spring op mijn rug.'' Harry gaat op zijn hurken zitten. Zonder verder na te denken doe ik wat hij zegt. Als ik goed zit, gaat hij weer staan. Mijn telefoon hou ik net boven zijn schouder zodat die niet al te goed in beeld is. ''Smile!''

Bijna anderhalf uur later lopen we de winkel weer uit. ''Zullen we weer terug gaan, een andere winkel duurt minstens twee keer zo lang en ik denk niet dat je ouders daar blij mee zullen zijn'' zeg ik. We stoppen even. ''Oké, maar dan ga jij nu wel op mijn rug, want anders zijn we over een half uur nog niet thuis.''

Voor Harry zijn huis wordt ik weer neer gezet. ''Zie je, we zijn 10 minuten eerder thuis'' glimlacht hij als we weer het pad oplopen richting de voordeur. ''Ik zal het maar opvatten als een compliment.'' Nog voordat iemand van ons op de deurbel kan drukken wordt de voordeur open gedaan. Harry zijn opa en oma staan in de deuropening en kijken ons verrast aan. ''We zijn er weer'' mededeelt Harry. ''Hoi'' zeg ik snel als ik achter hem aan naar binnen loop. ''Harry wacht even, opa en oma willen net weggaan!'' roept Anne. Hij draait zich om waardoor hij bijna tegen mij aanbotst. ''Sorry'' mompelt hij. Hij loopt weer de gang in terwijl ik mijn trui uittrek en nog snel in zijn handen duw. ''Hang even op de kapstok'' glimlach ik. Vervolgens ga ik in mijn eentje op de bank zitten, omdat de hele familie in de gang staat. Enkele minuten later hoor ik een deur dichtslaan en komt iedereen weer de woonkamer ingelopen. Harry ploft meteen naast mij neer in tegenstelling tot Finn die meteen naar zijn Lego rent. Harry zijn vader gaat op de andere bank zitten terwijl zijn moeder eerst naar de keuken loopt. ''Zullen we een spelletje spelen?'' Harry kijkt verbaasd naar zijn vader. ''Serieus?'' ''Ja, gewoon gezellig een potje Monopoly!'' Nog voordat Harry er iets tegenin kan brengen staat zijn vader weer op. ''Gezellig toch'' grijns ik plagend, en prik in Harry zijn zij.

Bijna één uur later sta ik voor met 3 dure en 2 goedkope straten. ''Heb je dit vaker gespeeld of zo?'' grinnikt Harry als hij met de twee dobbelstenen gooit. ''Eigenlijk niet, maar ik vind het best een leuk spel'' glimlach ik. Harry komt op een kansvakje terecht en pakt een kaartje. ''Je hebt geldproblemen, een goede vriend (de persoon rechts van je) geeft je 100 euro.'' Als hij stopt met lezen verschijnt er een grote grijns op zijn gezicht. ''Inleveren.'' Hij houdt zijn hand lachend open. ''Ben maar niet al te blij Styles'' zeg ik als ik het geld op zijn uitgestoken hand leg.

Ondertussen is het anderhalf uur later en zitten we weer aan de eettafel. ''Hoelang zou je Monopoly eigenlijk moeten spelen voordat er een duidelijke winnaar is?'' vraag ik. ''Eén week misschien'' antwoord Anne die weer binnen komt lopen met verschillende schalen met eten. Waarom slooft mijn moeder zich nooit zo uit met Kerstmis? ''Volgens mij heeft echt nog nooit iemand dat gedaan'' antwoord ik weer. Iedereen begint soep op te scheppen. ''Ik zou zeggen neem een week vrij van school, dan ben je de eerste persoon en kom je in de krant'' lacht Harry. Hij geeft de soeplepel door aan mij. Vervolgens schep ik de groentesoep op en geef ik de lepel als laatste aan zijn vader. Als die klaar is met opscheppen brengt Anne de pan met soep weer terug naar de keuken. ''Smakelijk.''

Om zeven uur zit de hele familie weer op de bank. Harry heeft zijn ouders zo ver gekregen dat we er niet saai bij hoefden te zitten maar dat we naar zijn kamer mochten. ''Wat gaan we doen?'' zeur ik als ik me op zijn bed laat vallen. ''Dingen.'' Hij komt naast me zitten. Om hem te plagen laat ik me achterover vallen. ''Niet weggaan'' pruilt hij. Harry laat zich ook achterover vallen en komt vlak naast me terecht. ''Boe.'' Een grijnst vormt zich rond zijn lippen. ''Wat is je plan?'' ''We hoeven toch niet perse iets te doen. We kunnen bijvoorbeeld praten'' antwoord hij. ''Prima, we spelen 20 vragen want nu ik het eigenlijk zo besef, ken ik je niet zo goed.'' ''Dat is een meidenspel'' zucht Harry. ''Dan ben je nu maar voor het komende half uur een meisje'' antwoord ik simpel. Alweer klinkt een diepe zucht. ''Oké dan, maar ik begin. Waar ben je geboren?'' ''In de kerk.'' Harry grinnikt even. ''En nu serieus.'' Lachend haalt hij een wenkbrauw op. ''Nee echt serieus. Toen de pastoor aan zijn preek wilde beginnen, brak bij mijn moeder het vruchtvlies. Ze wilde perse op een speciale plek bevallen en dus niet in het ziekenhuis en weigerde ze om mee te gaan met de ambulance. Dus als iemand me vraagt of ik in de kerk ben geboren, heb ik het recht om 'ja' te zeggen en dus alle deuren open te laten'' eindig ik glimlachend mijn verhaal. ''Respect voor je moeder'' zegt Harry lichtelijk verbaasd. ''Bedankt.'' ''Ik zei je moeder, jij hebt haar alleen maar pijn gedaan op dat moment'' herinnerd hij me. ''Ga nou niet gemeen doen anders breek ik je neus zo meteen weer.'' Lachend tik ik op zijn neus. ''Ophouden'' pruilend wrijft hij over zijn neus. ''Jij bent'' vervolgd hij. Snel denk ik na over een mogelijke vraag. ''Hoeveel vriendinnen heb je gehad?'' Zodra ik merk wat ik net heb gezegd heb ik spijt. ''Sorry, dat was niet de bedoeling'' piep ik snel. ''Maakt niets uit, je bent in de kerk geboren en dat is vreemd. Dus dan mag je ook een vreemde vraag stellen.'' Voordat ik nog iets anders kan zeggen legt Harry zijn hand op mijn mond. Uit reflex lik ik eraan. Snel trekt hij zijn hand weg. ''Ieuw Tess!'' Hij begint zijn hand af te vegen aan mijn trui. ''Blijf dan van mijn gezicht af'' lach ik. ''Oké, oké!'' Lachend houdt hij zijn handen in de lucht. ''Mag ik nog een andere vraag stellen?'' vraag ik nerveus. ''De regel is dat je maar één vraag tegelijkertijd mag stellen'' zegt Harry streng. ''Je hebt dit spel nog nooit gespeeld'' zucht ik. ''Zullen we dan maar stoppen?'' Hij draait zich op zijn zij en kijkt me met zijn hand onder zijn hoofd aan. ''Lijkt me een goed plan'' zucht ik. Even is het stil. ''Hoelang blijf je nog naar me kijken?'' Vragend draai ik mijn hoofd weer naar Harry die nog steeds in dezelfde houding ligt. ''Zolang als ik wil'' grijnst hij. ''Gast, doe niet zo eng'' lach ik en duw hem om. Met een plof komt hij op zijn rug terecht op het bed. ''Ik wil een film kijken'' zeg ik en ga weer rechtop zitten. ''Prima, maar ik heb alleen geen tv op mijn kamer.'' Ondertussen zit hij ook weer recht. Plotseling voel ik een prik in mijn zij. Verward kijk ik naar Harry die onschuldig om zich heen kijkt. Zonder verder te reageren kijk ik weer voor me. Even later voel ik weer een prik in mijn zij. Ter bescherming schuif ik een stukje opzij. Zonder iets te zeggen schuift Harry weer dichterbij. Enkele seconden later voel ik wéér een prik. Weer schuif ik een stukje op. Wat ik niet weet is dat het bed daar ophoudt en ik dus van het bed afval. Met een plof kom ik op de grond terecht. ''Tess, wat doe je nou?!'' roept Harry dramatisch. Een kleine grijns is de zien op zijn gezicht. Dit zal hij bezuren.