Annoying Santa (A Dutch Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 6

*POV Harry*

Tess glimlacht zenuwachtig. Eigenlijk doet mijn neus niet eens pijn want ik was op mijn kussen gevallen en niet op mijn telefoon, en eigenlijk maak ik het alleen maar erger door de kou van het koelpack. Maar ik vind het leuk om te zien hoe bezorgd ze wel niet om me is terwijl ze me vorige week nog kon vermoorden. Ik zet het glas weer terug op mijn nachtkastje. ''Moet je deze weer?'' Tess houdt het koelpack omhoog. Snel schud ik mijn hoofd, zo meteen wordt ik nog echt Rudolf het rendier.

''Opa en oma komen vanmiddag eten'' zegt mijn moeder tijdens het ontbijt. ''Weet ik, dat zei je gisteren en eergisteren ook al'' antwoord ik als ik een hap van mijn broodje neem. ''Hoe is het trouwens met je neus?'' vraagt mijn vader. ''Goed, volgens mij wordt hij niet blauw'' antwoord ik.

''Zullen we het seizoen van Scrubs verder afkijken?'' vraag ik aan Tess. We zitten weer boven op mijn kamer omdat we verder toch niets te doen hadden. ''We kunnen ook gaan sleeën'' glimlacht ze. ''Jij wilt nu gaan sleeën nadat je gisteren vol op je gezicht bent gegaan tijdens een sneeuwballengevecht?'' ''Ja eigenlijk wel. Er is zo'n veldje verderop en daar heb je niet zo'n hoge heuveltjes dus perfect voor mijn lompheid.'' ''Als jij dat perse wilt dan is dat oké.''

''Mam, Tess en ik gaan sleeën!'' roep ik als ik de keuken inloop. Finn komt de keuken in gerend. ''Ik wil ook mee!'' roept hij enthousiast en begint te springen. ''Ga eerst maar aan mama vragen of dat mag'' zeg ik en loop verder naar de tuin om de slee uit het tuinhuisje te halen. Ik wil net de slee van het haakje halen als Finn weer naast me staat. ''Het mag'' grijnst hij. Teleurgesteld zucht ik. Daar gaat mijn romantisch sleeën met Tess. Niet dat dat de bedoeling was, maar ik noem het romantisch want ja, van elke situatie kun je wel iets romantisch maken.

Samen met Tess en Finn op de slee lopen we naar het veldje enkele meters verderop. Ik trek de slee en Tess houdt haar handen stevig in de zakken van haar trui omdat ik geen handschoenen voor haar kon vinden. ''Wil je mijn handschoenen?'' Ze schudt haar hoofd. ''Nee dank je, het gaat wel'' glimlacht ze. Dan maar zo. Ik leg mijn arm om haar middel en trek haar iets dichter tegen me aan. Niet te opvallend. ''Is dit beter?'' Ze knikt en legt haar hoofd tegen mijn schouder aan. Styles did it again.

Terwijl Finn zich vermaakt met de slee, zitten Tess en ik op een bankje toe te kijken. ''Wij hadden op die slee moeten zitten'' pruilt Tess. Mijn arm zit nog steeds om haar lichaam heen omdat ze toch toegaf dat ze het koud had. ''We kunnen het ook zonder slee doen'' stel ik voor. ''Nee dank je, dan kan ik mijn broek helemaal weggooien'' lacht ze. ''Dan gaan we nu aan Finn vragen of wij ook mogen'' besluit ik en wil opstaan. Tess pakt mijn arm vast en trekt me terug op het bankje. ''Laat hem maar even, hij is nog jong en het is zielig als hij moet toekijken hoe wij plezier maken en hij niets kan doen.'' ''Oké dan....'' Tess komt dichter tegen me aan zitten, tilt mijn arm op en legt die over haar schouders heen. ''Het is koud'' mompelt ze en duwt haar gezicht in mijn jas. Ik wrijf over haar rug om haar iets warmer te krijgen. ''Beter zo?'' Ze knikt.

We zitten met zijn allen op de bank, wachtend op mijn opa en oma. Plotseling klinkt het geluid van de deurbel door het huis. ''Dat zullen ze vast zijn.'' Mijn moeder staat op en loopt naar de gang. Enkele seconden later lopen mijn opa en oma de woonkamer ingelopen. ''Hallo!'' roept mijn oma vrolijk. Finn rent meteen naar ze toe. ''Tijd voor de cadeautjes'' zegt mijn opa blij. Wauw, nog meer cadeaus....

Ondertussen heeft Finn nog meer Lego gekregen, terwijl ik het kon doen met een cadeaubon van het dichtstbijzijnde restaurant. Mijn oma heeft zich wel 10 keer verontschuldigt omdat ze niks voor Tess bij zich had. Ach ja, nu kan ik haar wel mee uit eten nemen. Nu zitten we met zijn allen aan tafel, te wachten op mijn moeder die met de broodjes en weet ik veel wat zou komen. Elk jaar slooft ze zich weer veel te veel uit, maar volgens haar is het maar één keer per jaar Kerst en dan moet je het ook goed doen. De deur van de keuken gaat open en mijn moeder komt met een mega schaal met verschillende broodjes en beleg naar binnen gelopen. Als ze de schaal heeft neergezet loopt ze weer terug de keuken in. Hier blijft toch weer de helft van over, waardoor we de komende drie dagen verplicht zijn om broodjes te eten als ontbijt, lunch en avondeten.

Mijn vader, opa, Finn, Tess en ik zitten ondertussen alweer in de woonkamer. Mijn oma wilde perse meehelpen om op te ruimen, zodat mijn moeder dat morgen niet helemaal alleen hoefde te doen. Finn zit weer met zijn Lego te spelen terwijl mijn vader en opa naar één of andere voetbalwedstrijd kijken. ''Harry, ik verveel me...'' zeurt Tess. ''Tess, ik verveel me ook...'' zeg ik op dezelfde toon. ''Ga dan iets leuks doen, wandelen bijvoorbeeld'' bemoeit mijn vader zich in het gesprek. ''Tegenwoordig gebruiken mensen het woord 'leuk' en het woord 'wandelen' niet meer in dezelfde zin pap.'' ''Dat is eigenlijk nog niet zo'n slecht idee. Kom, we gaan wandelen.'' Tess springt op en loopt weg, waarschijnlijk om haar trui weer te pakken. Zuchtend sta ik ook maar op. ''Zeg jij even tegen mam dat we weg zijn?''

Enkele minuten later staan Tess en ik buiten, dik ingepakt op advies van mijn oma. ''Waar wil je naartoe gaan?'' Verveeld sta ik tegen een lantaarnpaal aangeleund. Ik trek mijn beanie iets verder over mijn oren. Oma's hebben toch vaker gelijk dan dat je denkt. ''Ten eerste: doe iets vrolijker, het is Kerstmis.'' Meteen tover ik een grote glimlach op mijn gezicht. Tess giechelt even maar vervolgt dan: ''Ten tweede: we kunnen naar de stad gaan, sommige winkels zijn Tweede Kerstdag toch weer open.'' ''Ja maar, we hebben geen geld. Hoe wil je dan naar een winkel gaan?'' ''We hoeven niks te kopen, maar we kunnen ook lol hebben met het passen van kleding'' zegt Tess simpel. ''Doen jullie meisjes dat echt altijd, als jullie geen geld hebben?'' Overtuigend knikt ze.

Na 20 minuten te hebben gelopen door de sneeuw komen we eindelijk aan in de stad. ''Nou, dat ging best makkelijk toch?'' vraag ik glimlachend. Tess kijkt me nors aan. Onderweg is ze 2 keer onderuit gegaan in een hoop sneeuw en één keer heb ik haar nog net kunnen opvangen. ''Niet zo boos, we gaan kleding passen'' glimlach ik. Ik sla mijn arm om haar middel heen en loop verder, in de hoop dat ze dan ophoudt met zeuren. ''Naar welke winkel wil je eerst?'' Ze haalt haar schouders op. ''Geen idee.'' ''Pull&Bear?'' Tess knikt. ''En nu iets vrolijker, want het was jouw idee.'' Meteen laat ze een grote grijns zien. ''Dat is al beter.''