Annoying Santa (A Dutch Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 8

Met een grote sprong, spring ik op hem. Met mijn beide handen duw ik tegen zijn schouders waardoor hij achterover valt. ''Surprise!'' lach ik. Voordat hij nog iets anders kan zeggen begin ik hem te kietelen. ''Nee, Tess stop!'' roept hij lachend. Spastisch begint hij onder me te bewegen. ''Dan moet je maar niet zo stiekem doen'' zeg ik en steek mijn tong uit. ''Tess, stop alsjeblieft. Ik doe alles voor je!'' smeekt hij. Meteen stop ik. ''Praat.'' Met een kleine glimlach zegt hij: ''Ik betaal morgen de slotenmaker voor je.'' ''Dat had je sowieso al gedaan.'' ''Oké je hebt gelijk'' een kleine grijns verschijnt op zijn gezicht. ''Dan gaan we morgen nog een keer naar de winkel om hetzelfde te doen als vanmiddag, en dan gaan we wel iets kopen'' glimlacht hij. ''Kan ik mee leven.'' Ik laat hem los en laat me naast hem ploffen. ''Je bent best wel een zielige jongen, 18 jaar en nog geen tv op zijn kamer'' zucht ik. ''Fijn dat je begrip voor me hebt'' klinkt het naast me. ''Heb je zin om morgen ergens te gaan ontbijten?'' Geschrokken schiet ik overeind. ''Het was maar een vraag hè'' zegt Harry rustig. ''Ja ja, weet ik.'' Rustig ga ik weer liggen. ''Ja of nee?'' Nog steeds ligt hij naar het plafond te staren. ''Waar gaan we naartoe?'' ''Weet ik veel, Starbucks of zo?'' ''En daarna winkelen?'' vraag ik glimlachend. ''Als wij morgen iets gaan kopen heb je eerst geld nodig. Dan lijkt het me beter als we eerst ergens gaan eten en dan de slotenmaker laten komen. Dan kun jij je douchen en kun je je geld pakken zodat we daarna kunnen gaan winkelen.'' ''Hèhè, eindelijk weer een normale pyjama en een normale jas'' zeg ik blij. ''Geen gemene dingen over mijn kleding'' dreigend steekt hij zijn vinger in de lucht. ''Sorry.''

Na nog een uur te hebben gepraat over van alles en nog wat begin ik moe te worden. ''Ik wil slapen'' zucht ik. Uitgeput laat ik me voorover op mijn buik op het bed vallen. ''Hier is je pyjama.'' Een licht voorwerp valt neer op mijn rug. Ik laat nog een diepe zucht horen en sta dan op. ''Niet kijken'' zeg ik nog tegen Harry die nog op het bed ligt. ''Ja ja.'' Het geritsel van het dekbed klinkt, wat waarschijnlijk betekent dat hij zich omdraait. Snel trek ik mijn trui en hemdje uit. Meteen doe ik het T-shirt van Harry aan en trek dan pas mijn broek en bh uit. Weer leg ik alles netjes op een stapeltje en ga dan weer op het bed zitten. ''Ik verbaas me er nog steeds over hoe snel jij je wel niet kan omkleden.'' Ondertussen is Harry weer omgedraaid en kijkt me onderzoekend aan. ''Normaal gesproken ben ik niet zo snel, maar het gevoel dat één of andere gast achter me ligt is best wel angstaanjagend'' grinnik ik. ''Oh, dus dit is allemaal mijn schuld?'' vraagt hij amuserend. ''Eigenlijk wel.'' Ondertussen ga ik in het bed liggen, plat op mijn buik, en trek de deken tot over mijn schouders. Mijn hoofd laat ik in het kussen vallen. ''Kwijl asjeblieft niet op mijn kussen.'' ''Ik ben een meisje, die kwijlen niet.''

''Oké bedankt, dan zie ik u om 12 uur.'' Zuchtend draai ik me om. Harry staat in het midden van de slaapkamer met zijn telefoon in zijn hand. Zodra hij heeft gemerkt dat ik wakker ben gaat hij aan het voeteneinde van het bed zitten. ''De slotenmaker staat om 12 uur aan je deur. Het is nu 10 uur dus als je je nu meteen aankleedt zijn we om half 11 bij Starbucks en hebben we één uur de tijd om te eten en dan weer een half uur om weer terug hier te zijn'' zegt hij. Zuchtend ga ik rechtop zitten. ''Pff, teveel informatie in de ochtend.'' ''Zorg er nu maar voor dat je snel klaar bent'' grinnikt hij. Harry pakt mijn stapel kleren van zijn stoel en legt ze voor me neer. ''Als je me zoekt, ben ik beneden.'' Zonder op of om te kijken loopt hij de deur uit. Moeizaam kom ik onder het dekbed vandaan en begin ik me aan te kleden.

Als ik 5 minuten later naar beneden loop, staat Harry al in de gang met zijn jas aan en met mijn trui in zijn handen. ''Goedemorgen!'' zegt hij overenthousiast. ''Hoi'' glimlach ik iets minder. Ik pak de trui aan en trek hem over mijn hoofd. ''Sneeuwt het?'' ''Geen idee, kijk zelf maar.'' Harry maakt de voordeur open waardoor ik een overzicht krijg van de straat. Kleine dunne sneeuwvlokjes dwarrelen naar beneden. ''Ja dus.'' Harry en ik zetten tegelijkertijd onze capuchons op en lopen naar buiten.