Annoying Santa (A Dutch Harry Styles Fanfiction)

Hoofdstuk 9

''Niet schelden in het openbaar'' sis ik als ik merk dat iedereen naar ons kijkt. ''Sorry, kom dan kunnen we hier praten.'' Hij loopt zijn pashokje weer in en sluit het gordijntje als ik naast hem sta. ''Je moet vaker een jurkje aandoen, het staat je goed'' glimlacht Harry als hij mijn lichaam bekijkt. ''Ach ja, weer iets nieuws hè?'' giechel ik zenuwachtig. ''Niets zo verlegen, je ziet er prachtig uit en nu kan ik weer dit doen'' grijnst hij. Meteen volgt er weer een prik in mijn zij. ''Niet doen'' pruil ik en hou beschermend mijn hand op mijn zij. ''Sorry, maar ik vind dat je 'm moet kopen'' zegt hij beslist. ''Voor die ene keer in het jaar als ik iets chique's te doen heb zeker. Nee dank je, daar is ie me iets te duur voor.'' Ik maak weer aanstalten om het pashokje uit te lopen als ik word teruggetrokken door Harry. ''We moeten nog een foto maken'' zegt hij als hij zijn telefoon in de lucht houdt. ''Oh ja.'' Snel maak ik een pose als Harry op het knopje drukt. ''Hoeveel kleding heb je eigenlijk nog over?'' vraag ik als ik aanstalten maak om weer naar mijn eigen hokje te gaan. ''Uhm....'' Zijn handen gaan door de verschillende kledingstukken. ''Nog iets van 2 setjes'' zegt hij uiteindelijk. ''Oké.''

20 minuten later lopen we weer de paskamers uit en hangen we de kleding aan het kledingrek die we niet willen hebben. Als ik richting de kassa loop zie ik dat Harry nog steeds bij het rek staat te klungelen. ''Harry, kom nou'' zucht ik geïrriteerd. ''Ja ja ik kom, betaal maar alvast!'' roept hij terug. Ik slaak nog een zucht en leg al mijn spullen op de toonbank. Het meisje achter de kassa glimlacht vriendelijk als ze alle spullen scant. ''Dat is dan 63,95'' lacht ze nog steeds. Echt knap hoe mensen zo blij kunnen blijven als je zo'n bedrag noemt. Zuchtend haal ik mijn pinpas uit mijn beurs en stop hem in de automaat naast de kassa. Ik tik mijn pincode in en even later krijg ik het bericht dat de aankoop geslaagd is. Geweldig, krijg ik nu een diploma? Mijn pinpas haal ik er weer uit en stop ik weer terug in mijn beurs. Het meisje achter de kassa heeft ondertussen alles in een plastic zak gedaan en geeft me die aan. ''Fijne dag nog.'' Eindelijk komt Harry aangelopen met een iets kleinere stapel in zijn handen. ''Waarom duurde dat zo lang?'' vraag ik als hij zijn spullen dropt op de toonbank. ''Er was een probleempje met een trui'' antwoord hij simpel. ''Wat voor een probleem?'' ''Tess doe nou niet zo nieuwsgierig, daar krijg je grijze haren van'' grinnikt hij. Het meisje achter de kassa lacht mee. Hoezo ik mag niet flirten met de klanten? Nee hoor, ik lach alleen maar iemand mee uit. ''Dat is dan 84,50.'' Hè? Dat kan toch nooit, hij had minder spullen dan ik. Zonder problemen betaalt Harry en even later staat hij weer naast me met een inderdaad kleiner tasje in zijn handen. ''Gaan we nu naar Topman?'' vraagt hij blij als we naar buiten lopen. Als we buiten zijn trek ik de rits van mijn jas weer wat hoger dicht. ''Omdat er alleen maar top mannen kleding kopen?'' grinnik ik. ''Dat was echt heel erg slecht'' lacht Harry. ''Niet zo slecht want je moest wel lachen.''

''Zeg, dit is wel duur'' zeg ik als ik tussen de rekken kleding kijk. ''Die Pull&Bear van jou was ook niet al te goedkoop'' klinkt de stem van Harry enkele meters verderop. ''Nee oké, maar dat was nog te doen. Maar een broek van 50 euro gaat me een beetje ver'' zeur ik als ik verder kijk. ''Vind je deze leuk?'' Harry houdt een simpele grijze trui omhoog. ''Nu ga je dus over op grijze truien?'' grinnik ik. Uiteindelijk te hebben opgegeven bij het dameskledingrek loop ik naar Harry toe om hem te helpen. ''Hij is te grijs hè?'' Hij houdt het ding hoog in de lucht en kijkt er aandachtig naar. ''Laat vooral de hele winkel ervan meegenieten'' lach ik. Net als hij doorheeft dat zijn trui voor de hele winkel zichtbaar is haalt hij snel zijn arm omlaag. ''Als ik jou was, zou ik het niet doen'' klinkt het achter ons. Geschrokken draai ik me om als ik een onbekende jongen zie staan. ''Hé Lou'' Harry geeft de jongen een knuffel. ''Dit is ongemakkelijk...'' zing ik ertussendoor. ''Louis, Tess. Tess, Louis'' zegt Harry simpel. ''Wauw, daar kom ik ook echt ver mee hè'' zucht ik als ik Louis netjes een hand geef. ''Hij is de jongen van de 'One Three Hill'' dvd box.'' ''Jij hebt hem dus!'' roept Louis uit. ''Kom dan mee, dan kan ik je 'm meteen teruggeven'' zegt Harry als hij de trui weer terughangt. ''Gaan we dan nu?'' vraag ik hoopvol. Harry knikt. Het enige wat hij heeft uitgekozen is een broek en twee vesten. ''Tess, loop maar alvast met Louis naar buiten, ik kom zo meteen wel'' zegt hij als hij richting de kassa's loopt. ''Natuurlijk, Tess heeft weer niets te zeggen in deze hele situatie'' zeg ik dramatisch. ''Soms kan hij inderdaad een beetje bazig zijn'' lacht Louis als we naar buiten lopen. ''Was jij trouwens niet die persoon die een grote hekel aan Harry had?'' vervolgt hij als we buiten staan. ''Laten we het er maar op houden dat het een Kerstwonder was'' lach ik geheimzinnig. ''Jullie hebben...?'' Louis kijkt me verbaasd aan. Een grote grijns is te zien op zijn gezicht. ''Ik weet niet wat er normaal gesproken in jouw hoofd omgaat, maar nee, dat niet en dat andere ook niet'' antwoord ik snel. ''Oh, wat dan?'' vraagt hij iets minder enthousiast. ''Ik moest Kerstelf spelen bij zijn broertje en hij was de Kerstman. Omdat hij niemand had om daarna bij te slapen heb ik hem bij mij thuis uitgenodigd. Alleen uit medelijden, omdat ik hem nog steeds niet mocht. We keken 'A Christmas Carol' omdat ik hem geen 'Home Alone' wilde aandoen. Even was ik vergeten dat ik die film doodeng vind en schrok ik me dus te pletter. Hij was heel zorgzaam en bracht me meteen naar boven. Geen idee wat me daarna bezielde maar ik vroeg of hij wilde blijven en toen lag hij dus in mijn bed. De dag daarna heeft ie me zowat buitengesloten van mijn huis en heb ik dus twee nachten bij hem moeten liggen'' eindig ik mijn verhaal. ''Arm kind dat je bent'' zucht Louis als hij me een schouderklopje geeft. ''Wie is zielig?'' Harry komt naar buiten gelopen met een tas in zijn handen. ''Dit kind hier. Dat je haar zomaar buitengesloten hebt en dan ze toen werd gedwongen om bij jou in bed te liggen'' zegt Louis dramatisch. ''Ja maar dat kwam omdat zij alleen thuis Glee wilde gaan kijken'' verdedigt Harry zich. ''Alleen, waar zijn je ouders dan?'' vraagt Louis nu aan mij. ''Met vakantie, het was helaas niet mogelijk om mij mee te nemen.'' ''Je laat je kind toch niet alleen thuis met Kerstmis?'' ''Precies!'' ''Je kan ook bij mij blijven als je wilt?'' glimlacht Louis. ''Gast, ik ken je nog niet eens 10 minuten.''

Na een kwartier lopen we weer onze straat in. Aangekomen bij Harry zijn huis doet Anne de deur al open. Achter haar staat Finn. ''Fijn dat jullie terugzijn, ik ga met Finn weer naar het veldje om te gaan sleeën, papa is naar opa en oma omdat er weer iets fout was met de computer. Doei.'' Nog voordat we het pad op zijn gelopen loopt ze al weg. ''Die heeft haast'' zegt Louis als we naar binnen lopen. ''Jij zegt ook altijd wat je denkt hè?'' vraag ik hem als we in de gang staan. ''Ach ja, ik zeg altijd: 'Je kan maar beter te veel dan te weinig zeggen.'' We hangen allemaal onze jas op aan de kapstok en lopen verder naar de woonkamer. Louis loopt meteen naar het tv-kastje waar alle dvd's staan om zijn 'One three Hill' dvd-box te pakken. ''Ooit gehoord van vragen?'' vraagt Harry die naast me op de bank ploft. ''Ja, en ik heb het een aantal keer overwogen maar het was veel te lang wachten voordat ik een antwoord kreeg'' antwoord hij simpel. Hij pakt de doos uit het kastje en sluit het weer. ''Ga je nu alweer?'' vraagt Harry lichtelijk verbaasd als Louis weer naar de gang loopt. ''Nee, maar ik zet deze alvast in de gang zodat ik 'm niet vergeet. Een aantal seconden later is hij alweer terug en ploft tussen ons in op de bank. ''Ik kan toch niet weggaan zonder dit kind eerst beter te leren kennen?'' glimlacht hij als hij door mijn haren woelt. ''Ten eerste, ik ben geen kind, ten tweede, blijf van mijn haar af'' pruil ik en probeer mijn haar weer in model te krijgen. ''Je bent 5 jaar jonger, dat is nog aardig een kind'' lacht hij. ''Oké, wat wil je weten?'' zucht ik. ''Wat vind je nou eigenlijk van Harry, hij heeft al 3 jaar geen vriendin meer gehad en....'' ''Tommo, nu is het genoeg.'' Harry sleurt Louis van de bank af en duwt hem richting de gang. ''Fijn je te ontmoeten Tess!'' klinkt het nog gedempt. ''Doei!''

''Hé, Home Alone komt vanavond op tv zullen we?'' vraag ik glimlachend als ik de tv-gids op mijn telefoon bekijk. ''Ach, waarom ook niet?'' Harry zet een andere tv-zender op waar meteen een gillende moeder op tv verschijnt. ''Ah, nu hebben we een stuk gemist.'' Ik laat me tegen zijn schouder aanvallen en zucht teleurgesteld. ''Alsof je daardoor de film minder begrijpt'' zegt hij sarcastisch. ''Eigenlijk wel.''

Ondertussen is het kwart voor 12 's nachts en staan we voor mijn huis. ''Heb je je sleutel?'' grinnikt Harry als ik in mijn tas zit te zoeken. ''Hmm....'' Een gerinkel klinkt, maar nog steeds kan ik niets vinden. ''Dit hoort geen vast ding te worden hè?'' grapt Harry nog steeds terwijl ik aan het zoeken ben. Plotseling zie ik een zilver ding glinsteren. Ik haal het eruit en het is inderdaad mijn sleutel. ''Ik wist het wel'' lach ik. Ik steek de sleutel in het slot en even later gaat de deur open. ''Ah, nu moet ik je missen'' pruilt Harry als hij zijn armen openhoudt voor een knuffel. ''Niet zeuren, morgen ben ik er weer, aangezien je me tot en met Nieuwjaar hebt geclaimd. Maar, dan wil ik morgen wel iets spectaculairs doen'' zeg ik als ik hem een knuffel geef. ''Beloofd.''

Als ik in mijn bed ga liggen voel ik een enorme leegte. Na die drie nachten samen in een eenpersoonsbed te hebben gelegen voelt het toch vreemd om opeens weer alleen te zijn. Ik trek de deken strak om me heen maar dat geeft alleen nog meer het gevoel dat ik alleen ben. Als ik mijn levensgrote knuffelbeer in de hoek van mijn kamer zie staan, krijg ik een idee. De dekens gooi ik weer van me af en stap uit bed om de beer te pakken. Ik zet hem naast me in bed en ga ernaast zitten. Zou ik nog een foto naar Harry sturen of is dat vreemd? Ach wat boeit het, hij is vreemd en ik ben vreemd. Daar horen nu eenmaal vreemde dingen bij. Ik pak mijn telefoon van het nachtkastje en maak een foto.

Weird me: *Picture* Stiekem had ik al die tijd gewoon een vriendje ;)))

Harold: Ah, dat breekt mijn hart ):

Weird me: Niet huilen, je zult wel iemand vinden

Weird me: Ooit...

Weird me: Misschien...

Weird me: Oké ik geef het op

Weird me: Je blijft gewoon voor altijd alleen ;)

Harold: Met het enige doel om jou voor altijd lastig te vallen :o

Weird me: Oké, nu mag ik je niet meer

Weird me: Welterusten.

Harold: Welterusten ;)